Για τέταρτη φορά στις τελευταίες επτά διοργανώσεις, η εθνική υδατοσφαίρισης των γυναικών βρίσκεται στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και απόψε (9/9, 21:30), απέναντι στην κάτοχο του τίτλου Ισπανία, θα επιχειρήσει να κάνει αυτό που δεν μπόρεσε στις τρεις προηγούμενες περιπτώσεις: να ανέβει στην κορυφή.
Το αν και κατά πόσον το φετινό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα θα σηματοδοτήσει την επιστροφή της ελληνικής ομάδας στην ελίτ του παγκοσμίου πόλο, είναι κάτι που θα -πρέπει να- απασχολήσει από το πρωί του Σαββάτου, ώστε η επιτυχία του Σπλιτ να μην αποδειχθεί… φωτοβολίδα, όπως εκείνη της Βαρκελώνης. Πριν από οτιδήποτε άλλο όμως, προέχει ο τελικός και η ευκαιρία για τα κορίτσια της Αλεξίας Καμμένου να διεκδικήσουν το «στέμμα» των πρωταθλητριών Ευρώπης, έστω και αν θα σταθούν στην αφετηρία ως αουτσάιντερ. Αντίστοιχο «ρόλο» είχε άλλωστε η «γαλανόλευκη» και στον ημιτελικό του 2018, όταν είχε καταφέρει να σοκάρει τις Ισπανίδες μέσα στη Βαρκελώνη (11-9), πριν ηττηθεί στον τελικό από την Ολλανδία.
Αν και μεσολάβησαν μόλις τέσσερα χρόνια, η εθνική έχει αλλάξει ριζικά έκτοτε. Από τη 13άδα της Βαρκελώνης, στο Σπλιτ βρίσκονται μόνο έξι πολίστριες: οι δύο μεγαλύτερες αδελφές Πλευρίτου (Μαργαρίτα και Ελευθερία), η Ελενα Ξενάκη, η Μαρία Πάτρα, η Ιωάννα Χυδηριώτη και η Ιωάννα Σταματοπούλου (τότε αναπληρωματική της Χρυσής Διαμαντοπούλου, τώρα βασική τερματοφύλακας). Με εξαίρεση την 28χρονη αρχηγό Μαργαρίτα Πλευρίτου, οι υπόλοιπες 14 πολίστριες που βρίσκονται στη διάθεση της Καμμένου είναι από 25 ετών και κάτω, έξι εξ αυτών είναι γεννημένες τον 21ο αιώνα, ενώ οι τρεις είναι νεάνιδες (οι 18χρονες Χριστίνα Σιούτη και Στεφανια Σάντα και η 17χρονη Φωτεινή Τριχά).
Για ένα τόσο νεανικό συγκρότημα, «εθισμένο» στις… ήττες στα κρίσιμα ματς τα τελευταία χρόνια, η πρόκριση στον τελικό αποτελεί ήδη υπέρβαση. Η νίκη επί της Ουγγαρίας (9-8) στην πρεμιέρα της διοργάνωσης άνοιξε το δρόμο για τα ημιτελικά, αφού εξασφάλισε στην εθνική εύκολο αντίπαλο στην οκτάδα. Η ήττα της Ισπανίας από την Ιταλία στην Α΄ φάση (12-9), έφερε τα δύο φαβορί της διοργάνωσης, Ισπανία και Ολλανδία, αντιμέτωπα στον έναν ημιτελικό και την εθνική απέναντι στη «σετερόζα». Η εξαιρετική εμφάνιση της ελληνικής ομάδας στον ημιτελικό της Τετάρτης (7/9) ολοκλήρωσε το… παζλ, με το τελικό 12-9 να εξασφαλίζει στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ένα μετάλλιο και να του δίνει την ευκαιρία να διεκδικήσει το χρυσό.
Τέταρτος ελληνικός τελικός, λοιπόν, γενικά στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα υδατοσφαίρισης (υπενθυμίζεται ότι οι άνδρες δεν έχουν καταφέρει ποτέ να ανέβουν ούτε στο βάθρο), με τέταρτο διαφορετικό αντίπαλο και την ελπίδα ότι αυτή τη φορά το «σενάριο» θα είναι διαφορετικό.
Το 2010 στο Ζάγκρμεπ η Ρωσία ήταν εμφανώς ανώτερη και επικράτησε εύκολα με 11-6. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, η εθνική ήταν το ακλόνητο φαβορί στον τελικό του Αϊντχόφεν, απέναντι στην Ιταλία. Εξι μήνες μετά την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου, η ελληνική ομάδα έπεσε θύμα έκπληξης (13-10), στο παιχνίδι που ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος της «χρυσής» τετραετίας της εθνικής γυναικών. Εκτοτε, η «γαλανόλευκη» περιορίστηκε σε ρόλο… κομπάρσου στις μεγάλες διοργανώσεις, με μοναδική εξαίρεση το 2018. Αφού πρώτα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο (Europa Cup), η εθνική πήγε στη Βαρκελώνη και κατάφερε να αποκλείσει στον ημιτελικό την Ισπανία, πριν «λυγίσει» στον τελικό από την Ολλανδία (6-4).
