Ο Σούλης Παπαδόπουλος αποτελεί παρελθόν για τον Άρη. Ήταν ένας εργατικός προπονητής, προσπάθησε να προσφέρει αυτά που μπορούσε, ίσως και αυτά που νόμιζε ότι… δεν μπορούσε. Εκ του αποτελέσματος δεν τα κατάφερε. To αντίθετο.
Μπορεί να ήταν όπως λένε “κύριος” ή “καλό παιδί”, αλλά όπως έχει πει (μεταξύ τόσων άλλων) ο πάντα ατακαδόρος Νίκος Αναστόπουλος: «καλό παιδί; Καλούς παίκτες (ενίοτε και προπονητές) θέλει η ομάδα, τα καλά παιδιά είναι για γάμους ή για μοναστήρια».
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε στην προπονητική παρουσία του Παπαδόπουλου. Έπαιξε το χαρτί του Άρη, ο Άρης το χαρτί του Σούλη και τίποτε δεν βγήκε.
Αξίζει τον κόπο πάντως να σταθούμε σε μια σημαντική ατάκα που είπε φεύγοντας ο 47χρονος Έλληνας τεχνικός, μια κουβέντα με μεγάλη χρηστική αξία για την νέα σελίδα που θα επιχειρήσει να γράψει ο Άρης. «Ήταν ευλογία για μένα η συνεργασία μου με μια μεγάλη ομάδα όπως ο Άρης, ζητώ συγγνώμη που δεν τα κατάφερα…» όπως είπε.
Σημεία των καιρών. Ίσως ένα από τα πολλά «αποτυπώματα» που σκιαγραφούν γιατί απέτυχε ο Άρης τα τελευταία χρόνια.
Ο σύλλογος σε επίπεδο διοικήσεων, προπονητών και ποδοσφαιριστών αποτέλεσε τελικά ευλογία τα τελευταία χρόνια. Ήταν το σκαλί για το παραπάνω, ήταν η ευκαιρία να πάρουν κάτι από την αύρα του ιστορικού συλλόγου. Κάποιοι από αυτούς έχουν πει ότι θα “πήγαινα και τζάμπα προπονητής στον Άρη”! Όλοι τους ήταν μικρότεροι σε μέγεθος από τον σύλλογο και σίγουρα μικρότεροι των περιστάσεων.
Είναι προφανές λοιπόν, ότι όταν ο Άρης θα αρχίσει να συνεργάζεται με προπονητές και παίκτες και θα έχει διοικήσεις που θα είναι ευλογία γι αυτόν, τότε θα μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο. Που θα έχει στο πλευρό του ηγέτες στη διοίκηση, ικανούς να πάνε τον Άρη ψηλά, προπονητές με ικανότητες που θα δίνουν ενέργεια στην ομάδα και παίκτες ικανούς να φορέσουν με παραπάνω από αξιοπρέπεια τη φανέλα του Άρη, τότε ο σύλλογος θα μπορεί να ελπίζει.
Μέχρι τότε θα ψάχνει καθρεπτάκια» και «χάπια αισιοδοξίας», ενίοτε και εφησυχασμού ή κινδυνολογίας, για να περάσει με ασπιρίνες τη βαριά του ασθένεια.
ΥΓ: Και κάτι ακόμη… Λέγεται ότι συζητήθηκε έντονα (μέσα στα αποδυτήρια) τις τελευταίες βδομάδες ότι ένα από τα λάθη της διοίκησης Σκόρδα ήταν ότι δεν εμπιστεύτηκε και δεν κράτησε τον Ζόραν Μιλίνκοβιτς στον πάγκο. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια…
