Ο Ντιέγκο Μαραντόνα αποτελούσε πάντοτε πηγή έμπνευσης για κείμενα και ιστορίες, αφού τα κατορθώματά του ακροβατούσαν στο όριο της μυθοπλασίας. Πώς θα μπορούσε ένας ποδοσφαιριστής να σκοράρει με χέρι και να αποθεώνεται;
Πώς θα μπορούσε ένας ποδοσφαιριστής να οδηγήσει μία ομάδα από τον ιταλικό νότο στην κατάκτηση σκουντέτο; Πώς θα μπορούσε ένας ποδοσφαιριστής να αποκτήσει δική του θρησκεία και να λατρεύεται σαν Θεός; Πώς θα μπορούσε να τα καταστρέψει όλα αυτά;
Ανήμερα των 57ων γενεθλίων του Ντιέγκο Μαραντόνα, ανήμερα των… Χριστουγέννων κατά την Iglesia Maradoniana, το Sport-Retro.gr δεν θα ασχοληθεί με τις γνώριμες ιστορίες επιτυχίας και δόξας που συνοδεύουν το «αγόρι από χρυσό», τον «pibe d’oro» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αλλά θα καταπιαστεί με τις άλλες, τις σκοτεινές, των ναρκωτικών και της Καμόρα, που κλιμακώθηκαν με το… στήσιμο ενός πρωταθλήματος εναντίον της Νάπολι, στην καλύτερη σεζόν του, το 1987-1988.
Βάφτιζαν τα παιδιά τους «Ντιέγκο»
Η 10η Μαΐου 1987 βρήκε τη Νάπολι να χρειάζεται μία ισοπαλία απέναντι στη Φιορεντίνα μέσα στο «Σαν Πάολο», ώστε να κατακτήσει το πρωτάθλημα για πρώτη φορά στην ιστορία της. Επρόκειτο για ένα κυριολεκτικά μοναδικό επίτευγμα, αφού από το 1930 και την «παρθενική» σεζόν της Serie A μέχρι εκείνη την περίοδο, μόνο τέσσερις φορές τα πρωταθλήματα δεν είχαν καταλήξει στον βορρά. Το 1970 είχε κατακτήσει τον τίτλο η Κάλιαρι, το 1974 η Λάτσιο, ενώ η Ρόμα είχε δύο πρωταθλήματα, το 1942 και το 1983. Το «τρίγωνο του βορρά» (Μιλάνο, Τορίνο, Γένοβα) είχε πανηγυρίσει 33 πρωταθλήματα σε 39 σεζόν μεταπολεμικά, ενώ κανένα πρωτάθλημα δεν είχε πανηγυρίσει ο ιταλικός ηπειρωτικός νότος.
Ο Αντρέα Καρνεβάλε έδωσε το σύνθημα της νίκης με το γκολ που σημείωσε στο 29ο λεπτό, ωστόσο δέκα λεπτά αργότερα ο Ρομπέρτο Μπάτζιο φρόντισε να ανησυχήσει τους «παρτενοπέι». Το παιχνίδι έληξε 1-1, η Νάπολι πήρε τον πολυπόθητο βαθμό και το πρώτο πρωτάθλημα στην φτωχή τροπαιοθήκη (είχε μόλις δύο κύπελλα μέχρι τότε) της ήταν γεγονός.
Ο Μαραντόνα σημείωσε μόλις 10 γκολ εκείνη τη σεζόν, που συνοδεύτηκε και από το Coppa Italia, ωστόσο ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης εκείνης της ομάδας, κάτι που διαφαινόταν και από τις υστερικές αντιδράσεις των φιλάθλων στην πόλη. Ένα ατελείωτο πάρτι που περιφερόταν από δρόμο σε δρόμο διήρκεσε για πάνω από μία εβδομάδα. Τα λεωφορεία δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν, οι μαύρες, σγουρόμαλλες περούκες βρήκαν χώρο σε κάθε ντουλάπα. Εικονικές νεκρώσιμες ακολουθίες για τη Γιουβέντους και τη Μίλαν, με φέρετρα και κηδειόχαρτα, πλημμύριζαν τα στενά των γειτονιών. «Η σπουδαιότερη σειρά πανηγυρισμών που έγινε ποτέ για πρωτάθλημα στην ιστορία», αναφέρει ο Τζον Φουτ στο βιβλίο του «Calcio: A History of Italian Football».
Το 86% των θεατών στο «Σαν Πάολο» ήταν κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας, ενώ το 25% των νεογέννητων στην πόλη λάμβαναν το όνομα «Ντιέγκο» ή «Ντιέγκα». Μία δημοτική λοταρία εξελίχθηκε σε φιάσκο, όταν 20.000 λαχνοί είχαν γραμμένη πάνω τους τη φράση «Viva Maradona» και κρίθηκαν άκυροι. Μία φήμη θέλει 100 γαϊδάρους να έχουν μεταφερθεί από τη Σαρδηνία για το πάρτι του τίτλου. Στους τείχους του τοπικού κοιμητηρίου, το γραμμένο με σπρέι μήνυμα για τους νεκρούς τα έλεγε όλα: «Δεν ξέρετε τι χάνετε»
«Δεν μπορούσα να πάνω να αγοράσω ένα ζευγάρι παπούτσια, επειδή πέντε λεπτά αργότερα, η βιτρίνα θα γκρεμιζόταν και χίλια άτομα θα έμπαιναν στο κατάστημα», έγραφε χρόνια αργότερα στην αυτοβιογραφία του («Yo Soy el Diego») ο ίδιος ο Μαραντόνα. Δεν μπορούσε να βγει ούτε από το ίδιο το σπίτι του και γι’ αυτό έμπαινε στο αμάξι, μάρσαρε, άνοιγε τις γκαραζόπορτες και έτρεχε προς το συγκεντρωμένο απ’ έξω πλήθος, με την ελπίδα να του κάνει χώρο υπό τον φόβο ατυχήματος. Όσοι γνώριζαν το κόλπο του Μαραντόνα, καβαλούσαν τις μηχανές τους και τον ακολουθούσαν. «Ήταν τρελό, αλλά με τη Mercedes ή τη Ferrari μου τους έχανα», συμπλήρωσε.
Έπαιζαν στοίχημα και κατέστρεφαν την Καμόρα
Οι Ναπολιτάνοι ήθελαν να προσφέρουν τα πάντα στον Μαραντόνα, τον απόλυτο ήρωα της πόλης, ως ανταμοιβή για όλα όσα εκείνος τους είχε προσφέρει. Και δεν ήταν μόνο ψυχική ανάταση, ευφορία και άπλετα συναισθήματα, ήταν και χρήματα.
Εκατομμύρια λιρέτες είχαν παιχτεί κυρίως στο παράνομο στοίχημα, στην κατάκτηση του σκουντέτο από τη Νάπολι. Το «totonero» θησαύριζε μέχρι εκείνη την περίοδο τα ταμεία της Καμόρα, της εγκληματικής οργάνωσης που είχε ως πεδίο δράσης την επαρχία της Καμπάνια (αντίστοιχη με τη Μαφία της Σικελίας), όμως το τέλος της ποδοσφαιρικής σεζόν 1986-1987, επέφερε τεράστιο οικονομικό πλήγμα.
Οι εκστασιασμένοι φίλοι της Νάπολι, βλέποντας την ομάδα τους να αντέχει όλα τα αγωνιστικά χτυπήματα από βορρά, πόνταραν ολόκληρες περιουσίες στην κατάκτηση του τίτλου από τους «παρτενοπέι», κίνηση που αποδείχθηκε σοφή.
Με τον πρόεδρο του συλλόγου, Κοράντο Φερλάινο, να πλαισιώνει τον Μαραντόνα με τον βασικό φορ της εθνικής Βραζιλίας, Καρέκα, και τη Νάπολι να δημιουργεί την τριπλέτα «Ma-Gi-Ca», μαζί με τον Μπρούνο Τζιορντάνο που βρισκόταν ήδη στο ρόστερ, οι Ναπολιτάνοι φρόντισαν να «επενδύσουν» ξανά τις περιουσίες τους στην αγαπημένη ομάδα τους.
Οι παράνομοι bookmakers, οι οποίοι στη συντριπτική πλειονότητά τους ήταν μέλη της Καμόρα, προσέφεραν εξωφρενικές αποδόσεις για τη σερί κατάκτηση του σκουντέτο: 1/13. Οι αποταμιεύσεις έβγαιναν μονομιάς από τις τράπεζες και μετατρέπονταν σε κουπόνια. Με τη Νάπολι να πηγαίνει «τρένο» στον 1ο γύρο και να αναδεικνύεται πρωταθλήτρια χειμώνα, η Καμόρα είχε δεχθεί ήδη στοιχήματα αξίας 20.000.000.000 λιρετών και κατά συνέπεια κινδύνευε με απώλεια 260.000.000.000 λιρετών (περίπου 135.000.000 ευρώ)!
«Πήρε» το πρωτάθλημα από τον Φεβρουάριο
Το τέλος του 1987 βρίσκει δύο εφημερίδες, την «Giornale di Napoli» της Νάπολης και τη «Sole 24 Ore» του Μιλάνου, που ασχολείται κυρίως με οικονομικά θέματα, να τυπώνουν πρωτοσέλιδα με τον τίτλο «Lo Scudetto del Napoli Sbanca la Camorra» (=»Το πρωτάθλημα της Νάπολι καταστρέφει την Καμόρα»).
Αυτό που δεν είχαν καταφέρει οι αστυνομικοί, οι δικαστικοί και οι πολιτικοί της Ιταλίας από τον 17ο αιώνα, θα το πετύχαινε άθελά της μία ποδοσφαιρική ομάδα και ο ηγέτης της, ο οποίος μάλιστα είχε στενές διασυνδέσεις με τους ηγέτες της Καμόρα και μέχρι εκείνο το σημείο αποτελούσε προστατευόμενό της!
Τα «μηνύματα» άρχισαν να έρχονται τον Δεκέμβριο, όταν άγνωστοι έσπασαν ένα από τα πανάκριβα αυτοκίνητα του Μαραντόνα, παρότι ο Αργεντινός είχε προσωπική φρουρά. Ο μέσος της ομάδας Σαλβατόρε Μπάνι ξυλοκοπήθηκε και δύο φορές μπήκαν ληστές στο σπίτι του, ενώ μία φορά του έκλεψαν το αυτοκίνητο. Το «μήνυμα» άρχισε να περνάει σε όλη την ομάδα, που γνώρισε την πρώτη ήττα της σεζόν στις 3 Ιανουαρίου 1988, με 1-4 στο Σαν Σίρο από τη βασική ανταγωνίστρια του τίτλου, τη Μίλαν του Αρίγκο Σάκι.
Από αυτό το παιχνίδι άρχισε ένα ξέφρενο σερί επτά νικών μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, σε θεωρητικά εύκολα παιχνίδια απέναντι σε αδύναμους αντιπάλους. Το πέρας της 20ής αγωνιστικής βρήκε τους «παρτενοπέι» πρώτους στον βαθμολογικό πίνακα, με πέντε βαθμούς διαφορά από τους «ροσονέρι», σε βαθμολογικό σύστημα 2-1-0, κάτι που πρακτικά σήμαινε ότι δεν γινόταν να χάσουν εκείνο το πρωτάθλημα.
Οι bookmakers της Καμόρα, όμως, λειτουργούσαν εκτός… κοινής λογικής και συνέχιζαν να προσφέρουν στοιχηματισμό στο ενδεχόμενο κατάκτησης τίτλου από τη Νάπολι και μάλιστα σε δυσθεώρητη απόδοση, σε σχέση με τα βαθμολογικά δεδομένα. Όποιος πόνταρε στον Μαραντόνα και την παρέα του 1.000.000 λιρέτες, θα έπαιρνε πίσω τα πενταπλάσια χρήματα…
Το σερί διεκόπη με τη δεύτερη ήττα της σεζόν, εντός έδρας από τη (μετέπειτα 3η) Ρόμα με 1-2. Ακολούθησαν δύο ισοπαλίες και δύο νίκες χωρίς να δεχθεί γκολ, η τελευταία εξ αυτών απέναντι στην Ίντερ στο «Σαν Πάολο» με τέρμα του Μαραντόνα. Απέμεναν πέντε αγώνες και η Νάπολι βρισκόταν στην κορυφή της βαθμολογίας με 41 βαθμούς, ενώ η Μίλαν ακολουθούσε με 37 και είχε να αγωνιστεί με Ρόμα εκτός έδρας, Ίντερ εντός έδρας, Γιουβέντους εντός έδρας και φυσικά το πρόγραμμα περιελάμβανε και τον… τελικό με τη Νάπολι στο «Σαν Πάολο».
Ο «τελικός» με Μίλαν και το απόλυτο πατατράκ
Η Νάπολι δεν μπορούσε να χάσει τον τίτλο ούτε με… αυτοκτονία. Κι όμως. Η Γιουβέντους δεν είχε πλέον τον Μισέλ Πλατινί αλλά διέθετε τον Ίαν Ρας, ο οποίος σκόραρε στη νίκη 3-1 των «μπιανκονέρι». Στη Βερόνα, ο Μαραντόνα άνοιξε το σκορ, ωστόσο οι γηπεδούχοι ισοφάρισαν σε 1-1.
Η Πρωτομαγιά βρήκε τη Νάπολι μόλις έναν βαθμό πάνω από τη Μίλαν και τις δύο ομάδες να κονταροχτυπιούνται στο «Σαν Πάολο». Η σημασία του αγώνα ήταν τέτοια που η κρατική RAI αποφάσισε να μεταδώσει απευθείας το 2ο ημίχρονο του αγώνα, την ώρα που η «ζωντανή» ενημέρωση του κοινού όλα αυτά τα χρόνια γινόταν από το ραδιόφωνο.
Το σκορ ήταν ήδη 1-1 στην ανάπαυλα, σε ένα παιχνίδι που δεν είχε μεγάλη ποιότητα και θέαμα, αλλά χαρακτηρίστηκε από τα πολλά και σκληρά μαρκαρίσματα. Ο ανέλπιστος αρχισκόρερ των «ροσονέρι» εκείνη τη σεζόν, Πιέτρο Πάολο Βίρντις, είχε ανοίξει το σκορ στο 36′, με τον Μαραντόνα να ισοφαρίζει με εκτέλεση φάουλ στην εκπνοή του 1ου μέρους.
Στο 2ο ημίχρονο, ο Βίρντις έδωσε ξανά προβάδισμα στους φιλοξενούμενους, με τον Μάρκο φαν Μπάστεν, στην πρώτη χρονιά του στη Μίλαν, να σημειώνει ένα από τα κρισιμότερα τέρματα της εξαίρετης καριέρας του, κάνοντας το 3-1 στο 76′. Μία κεφαλιά του Καρέκα δύο λεπτά αργότερα έδωσε «ανάσα» στους γηπεδούχους, ωστόσο το 3-2 υπέρ των «ροσονέρι» παρέμεινε μέχρι τέλους και για πρώτη φορά στη σεζόν η κορυφή του βαθμολογικού πίνακα δεν ανήκε στη Νάπολι.
Ένας βαθμός σε πέντε αγώνες στο φινάλε
Οι ελπίδες δεν είχαν χαθεί, αφού η Μίλαν εξακολουθούσε να έχει το εντός έδρας ντέρμπι με τη Γιουβέντους, που πάσχιζε για ένα ευρωπαϊκό «εισιτήριο». Οι «ροσονέρι» απέσπασαν ισοπαλία 0-0, ενώ δεν νίκησαν ούτε την τελευταία αγωνιστική μία ομάδα με την οποία έχουν άριστες σχέσεις, την Κόμο, μένοντας στο 1-1. Παρότι πήραν μόλις δύο βαθμούς από τους έξι διαθέσιμους, η Νάπολι «κατόρθωσε» να τα πάει ακόμα χειρότερα.
Την προτελευταία αγωνιστική ταξίδεψε στην Τοσκάνη για να αντιμετωπίσει τη Φιορεντίνα, δίχως τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος, τον Μαραντόνα, που φέρεται να αντιμετώπιζε πρόβλημα στη μέση. Η ήττα 2-3 έμοιαζε φυσικό επακόλουθο, αλλά υπήρξε ακόμα μία ευκαιρία την τελευταία αγωνιστική, αφού αν έχανε η Μίλαν από την Κόμο και η Νάπολι νικούσε την Σαμπντόρια εντός έδρας, οι «παρτενοπέι» θα κατακτούσαν το πρωτάθλημα. Το παιχνίδι στη Λομβαρδία ήρθε ισόπαλο, η Νάπολι ηττήθηκε από την (4η στη βαθμολογία) «Σαμπ» και ο ένας βαθμός στους τελευταίους πέντε αγώνες ολοκλήρωσε το χειρότερο φινάλε που θα μπορούσε να έχει η «παραμυθένια» εκκίνηση της σεζόν.
Η κόντρα με τον Μπιάνκι και η «μαύρη τρύπα» στα οικονομικά
Η απώλεια του πρωταθλήματος προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Τέσσερις από τους βασικούς παίκτες της ομάδας, οι Κλάουντιο Γκαρέλα, Μορένο Φεράριο, Μπάνι και Τζιορντάνο, συντάσσουν μια ανακοίνωση με την οποία ζητούν την απομάκρυνση του προπονητή Οτάβιο Μπιάνκι. Παρ’ όλα αυτά, στο τελευταίο παιχνίδι στο «Σαν Πάολο», οι φίλοι της ομάδας φωνάζουν το όνομα του Ιταλού προπονητή, με συνέπεια ο Φερλάινο να αναγκαστεί να ανανεώσει το συμβόλαιό του.
Ο Μαραντόνα βρήκε ακόμα έναν λόγο να αποστασιοποιηθεί από τον πρόεδρο του συλλόγου, αφού οι σχέσεις του με τον Μπιάνκι ήταν κάκιστες από την πρώτη γνωριμία τους, το καλοκαίρι του 1985. «Δεν έμοιαζε με Λατίνο, έμοιαζε με Γερμανό», έγραψε ο Μαραντόνα, που στο βιβλίο του φιλοξένησε και έναν αντιπροσωπευτικό διάλογο μιας προπόνησης.
«Υπάρχει μια άσκηση που θέλω να κάνεις», του είπε ο Ιταλός. «Ποια;» αποκρίθηκε ο Αργεντινός. «Θα σου πετάω την μπάλα και θέλω να πέφτεις κάτω στο έδαφος και να κάνεις τάκλιν. Εξασκήσου και με τα δύο πόδια», ήταν η εξήγηση. «Δεν το κάνω αυτό, δεν πέφτω στο έδαφος. Πέφτω μόνο εάν ο αντίπαλος με σπρώξει», δήλωσε ενοχλημένος ο Αργεντινός. «ΟΚ, τότε θα έχουμε προβλήματα όλο τον χρόνο», διεμήνυσε ο Μπιάνκι. «ΟΚ, τότε θα πρέπει να φύγεις», ήταν η αποστομωτική απάντηση του Μαραντόνα.
«Τον κάναμε μεγαλύτερο από τον Μαραντόνα», υποστήριζε ο Αργεντινός μετά από εκείνη την εκδήλωση αγάπης του κοινού προς το πρόσωπο του Μπιάνκι, την οποία δεν μπορούσε να «χωνέψει». «Αισθανόμουν σαν να δέχθηκα κλοτσιά στα γεννητικά όργανα. Απονέμουν όλα τα εύσημα στον προπονητή για όλα όσα πετύχαμε. Ξέχασαν τόσο γρήγορα. Ήρθα πριν από αυτόν, πάλεψα κόντρα στον υποβιβασμό, πάλεψα με τον Φερλάινο, του είπα αγόρασε αυτόν τον παίκτη κι εκείνον τον παίκτη…»
Η επιθυμία του να φύγει από την ομάδα και την πόλη γιγαντώθηκε. Η ψυχολογική κατάστασή του, εύθραυστη όσο ποτέ. Αποφάσισε να μείνει και να αντιμετωπίσει την κατάσταση, ωστόσο έστειλε τη σύζυγό του, Κλάουντια Βιγιαφάνε, καθώς και την κόρη τους, Ντάλμα, πίσω στο Μπουένος Άιρες σε περίπτωση που κάποιοι άνθρωποι «θέλουν να το τραβήξουν».
Άρχισε να χάνει το πάθος του για το ποδόσφαιρο. Ο νέος ατζέντης του, ο Γκιγέρμο Κόπολα από το Μπουένος Άιρες, είχε φροντίσει να του διασφαλίσει συμβόλαιο με τριπλάσιες απολαβές από την αρχή της σεζόν 1987-1988 κι ενώ είχε διαπραγματευτεί και με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι μια μεταγραφή στη Μίλαν. Ο Κόπολα είχε εξασφαλίσει εκπομπή στη RAI για τον Μαραντόνα με απολαβές 240.000 ευρώ τον μήνα, είχε χορηγία 5.000.000 ευρώ με την γιαπωνέζικη εταιρία ρουχισμού «Hitochi», διαφήμιζε σχολικά είδη, καφέδες, μπύρες και κάθε είδους προϊόν.
Το εισόδημά του υπολογιζόταν στα 7.000.000 ευρώ τον χρόνο, αν και μόλις το 1.500.000 ευρώ εξ αυτών προερχόταν από το μισθό του στη Νάπολι. Τα υπόλοιπα χρήματα έβγαιναν από τις διαφημίσεις και -σύμφωνα με ορισμένες καταγγελίες- από διακίνηση ναρκωτικών…
Το… έπαθλο για την απώλεια του σκουντέτο
Ο Μαραντόνα είχε αρχίσει τη χρήση ναρκωτικών από το 1983, όταν τραυματίστηκε σοβαρά ως παίκτης της Μπαρτσελόνα και η αποθεραπεία του τον κράτησε αρκετούς μήνες εκτός. Αυτή η συνήθεια μετεξελίχθηκε σε εθισμό, ωστόσο η ειδωλολατρική σχέση που διατηρούσε με τους Ναπολιτάνους, αποτίνασσε κάθε αρνητικό στοιχείο από τον έκλυτο βίο του στην Ιταλία.
Τα πάρτι ήταν καθημερινά, η κοκαΐνη άφθονη, συνήθως μαζί με ουίσκι για να μην αισθάνεται τους πόνους στον αστράγαλο από τα δυνατά μαρκαρίσματα. Μαζί του, μία ολόκληρη κουστωδία, το κόστος της οποίας ήταν τεράστιο και τον ανάγκαζε να αναζητά νέους πόρους εσόδων, ώστε να καταφέρνει να τη συντηρεί.
Η σεζόν που η Νάπολι πέταξε το σκουντέτο στα «σκουπίδια» και που εν τέλει πλούτισε την Καμόρα μέσω του totonero ήταν και η σεζόν που ο Μαραντόνα και οι συμπαίκτες του έζησαν τη ζωή αστέρων του Χόλιγουντ. Γιορτές μέχρι πρωίας, αλκοόλ, ναρκωτικά, αναρίθμητες γυναίκες.
Μέσα στα… μπόνους για την απώλεια του πρωταθλήματος ήταν κι ένα μεγάλο πάρτι στο κρουαζιερόπλοιο «MS Achille Lauro» σε μία βραδιά αποκλειστικά για τους παίκτες της Νάπολι, καθώς και δείπνα με επικεφαλής της Καμόρα και δη του παρακλαδιού Τζιουλιάνο, που ήλεγχε τη Φορτσέλα, το κέντρο της πόλης. Ο Μαραντόνα φέρεται να ήταν φίλος με τον Κάρμινε Τζιουλιάνο, ένα από τα αδέρφια του Λουίτζι, του πανίσχυρου αρχηγού του παρακλαδιού που οργάνωνε το παράνομο στοίχημα στη Νάπολη.
«Το συμφώνησαν Φερλάινο και Μπερλουσκόνι»
Στις 12 Ιανουαρίου 1995 εκδίδεται από την Εισαγγελία της Νάπολης ένταλμα σύλληψης δύο μελών της Καμόρα, του Ροζάριο Βιλιόνε και του Βιντσέντσο Μπουντόνο. Ένταλμα υπάρχει και για τον Κόπολα, ο οποίος, όμως, είχε διαφύγει σε θέρετρο της Ουρουγουάης. Σύμφωνα με το FBI, δεν ήταν απλά ο ατζέντης του Μαραντόνα, αλλά επρόκειτο για μέλος του καρτέλ ναρκωτικών του Κάλι της Κολομβίας.
Όλα αυτά τα «σκοτεινά» πρόσωπα συναντήθηκαν πολλές φορές σε κάποιο από τα πάρτι της εποχής, με την παρουσία αρκετών ποδοσφαιριστών της Νάπολι, μαζί με τον Μαραντόνα. Ο Κόπολα φέρεται να σφυρηλάτησε τους στενούς δεσμούς μεταξύ Καμόρα και Μαραντόνα και η σχέση αυτή έγινε αντικείμενο έρευνας σχετικά με τον παράνομο στοιχηματισμό.
Ο Βιλιόνε καταθέτει ότι δεν γνωρίζει τίποτα σχετικά με το totonero, ωστόσο προσθέτει ότι μετά από την απώλεια του πρωταθλήματος με αυτόν τον απίθανο τρόπο, αρκετοί ποδοσφαιριστές της Νάπολι έβγαιναν μαζί του και του διηγήθηκαν ότι το αποτέλεσμα στον «τελικό» του πρωταθλήματος με τη Μιλαν είχε αποφασιστεί εκ των προτέρων: ο Φερλάινο θα έδινε το πρωτάθλημα στον Μπερλουσκόνι, με αντάλλαγμα διάφορα ακίνητα στην περιοχή Μιλάνο 3, μία μίνι πόλη σε γειτονιά της πρωτεύουσας της Λομβαρδίας όπου στεγάζονται οι επιχειρήσεις του «Καβαλιέρε».
Σύμφωνα με τον Βιλιόνε, οι ποδοσφαιριστές δεν ήταν σύμφωνοι, όμως «φίλοι μου μού είπαν ότι οι παίκτες είχαν προπονηθεί άσχημα και ήταν καμμένοι για τα καλά πριν από τα κρίσιμα παιχνίδια».
Οι κατηγορίες περί διακίνησης και το ρίξιμο στη μοιρασιά
Ο Πιέτρο Πουλιέζε, ακόμα μία φιγούρα του υποκόσμου, που είχε περάσει αρκετές βραδιές με παίκτες της Νάπολι σε γιοτ και σε ντίσκο, παρέα με πόρνες πολυτελείας και ναρκωτικά, είχε συλληφθεί μέσα στο 1994 μαζί με έναν διακινητή ναρκωτικών, τον Μάριο Φιένγκα. Στην κατάθεσή του ομολόγησε τη δολοφονία πέντε ανθρώπων και μεταξύ άλλων εξιστόρησε περιστατικά που αφορούσαν τον Μαραντόνα, αφού στα τέλη του ’80 υπήρξε οδηγός και σωματοφύλακάς του.
«Ο Μαραντόνα πούλησε το πρωτάθλημα της σεζόν 1987-1988 για λογαριασμό της Καμόρα, τη χρονιά στην οποία η Νάπολι είχε προβάδισμα 5 πόντων και το πρωτάθλημα κέρδισε τελικά η Μίλαν», κατέθεσε ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου της Ρώμης. Ο Πουλιέζε πρόσθεσε ότι εκείνη την περίοδο πήρε εντολή από τον Μαραντόνα να του επιστρέψει τα λάφυρα της ληστείας που πραγματοποίησαν μέλη της Καμόρα στην «Banca Della Provincia», στις θυρίδες ασφαλείας της οποίας φυλάσσονταν αρκετά περιουσιακά στοιχεία των ποδοσφαιριστών της Νάπολι. Μάλιστα, οι αρχές είχαν καλέσει το 1989 τον Μαραντόνα να καταθέσει γι’ αυτήν τη συνδιαλλαγή με μέλη της Καμόρα, αλλά εκείνος δεν παρουσιάστηκε ποτέ.
Στη συνέχεια, ο Πουλιέζε περιέγραψε στο δικαστήριο πώς πρωταγωνίστησε σε μεταφορά τριών κιλών κοκαΐνης, τυλιγμένης σε έναν πάκο με εφημερίδες, που ταξίδεψε από την Αργεντινή.
«Τον Δεκέμβριο του 1989, πήγα στο αεροδρόμιο του Φιουμιτσίνο για να υποδεχθώ την Αλεσάντρα Μπερτέρο, η οποία ήταν υπεύθυνη να φέρει την κοκαΐνη στην Ιταλία. Όταν πήγαμε σπίτι της, άνοιξα το πακέτο και ζύγισα τα ναρκωτικά». Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, θα έπαιρνε 70.000.000 λιρέτες για να μεταφέρει τα ναρκωτικά από τη Ρώμη στη Νάπολη, αλλά στο τέλος εισέπραξε μόλις 25.000.000 λιρέτες και γι’ αυτό χάλασε η σχέση του με τον Μαραντόνα.
«Ο Μαραντόνα είχε με το παρακλάδι των Τζιουλιάνο στη Φορτσέλα σχέση συναλλαγής και τα ναρκωτικά που έφταναν σε πακέτα που εστάλησαν από την Αργεντινή δεν ήταν μόνο για προσωπική χρήση», συμπλήρωσε.
Για πρώτη φορά συνδεόταν σε δικαστική αίθουσα το όνομα του Μαραντόνα με την Καμόρα και τη διακίνηση ναρκωτικών. Ωστόσο, η μαρτυρία του κατηγορουμένου δεν λήφθηκε υπόψιν, διότι στην προανάκριση δεν είχε αναφέρει τίποτα σχετικό, υποστηρίζοντας ότι δεν γνώριζε καν ότι το πακέτο που κουβαλούσε περιείχε κοκαΐνη. Οι δικαστές έκριναν ότι οι ισχυρισμοί του δεν είχαν βαρύτητα εφόσον είχε πει ψέμματα νωρίτερα και από τη στιγμή που δεν βρέθηκαν περαιτέρω στοιχεία εναντίον του Μαραντόνα, η υπόθεση έκλεισε για τον Αργεντινό.
Στην αποτυχία εύρεσης στοιχείων, έπαιξε ρόλο και η κλοπή του φερέτρου του 3χρονου γιου του Μπάνι το 1992, που είχε σκοτωθεί σε τροχαίο δυστύχημα. Έναν μήνα μετά από την ταφή του, ο τότε ποδοσφαιριστής της Περούτζια και η σύζυγός του έλαβαν μήνυμα από τους δράστες που ζητούσαν 300.000.000 λιρέτες για να επιστρέψουν τη σορό του μικρότερου παιδιού τους στην οικογένεια Μπάνι. Το πραγματικό μήνυμα ήταν ένα: όλα τα στόματα να παραμείνουν κλειστά.
Με τον Καρμίνε Τζουλιάνο της «Καμόρα»
«Άφησε το ματς για να παραδώσει ναρκωτικά στην Ελβετία»
Ο Πουλιέζε, πάντως, μίλησε το 1995 στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Panorama» για την υπόθεση. Όπως υποστήριξε, λόγω της αναγνωρισιμότητάς του, ο Μαραντόνα απέφευγε τους ελέγχους στα αεροδρόμια κι έτσι η Καμόρα του εμπιστευόταν τη μεταφορά ναρκωτικών. «Ζούσα δίπλα στον Μαραντόνα. Είχε απίστευτα προνόμια στα τελωνεία. Ποιος θα ερχόταν να τσεκάρει τις βαλίτσες του;».
Ισχυρίζεται, δε, ότι τα έξοδα του Αργεντινού ήταν τόσο μεγάλα, που χρειαζόταν κι άλλο εισόδημα: «Δεν έχετε ιδέα πόσο κόστιζε στον Μαραντόνα όλη αυτή η πολυτέλεια και οι δαπάνες. Τα λεφτά πετούσαν».
Κατά τον Πουλιέζε, η συνεργασία του Μαραντόνα με την Καμόρα δημιούργησε το «Diego Connection», το πρότζεκτ για τη διακίνηση ναρκωτικών που τελειοποιήθηκε με την είσοδο στην εικόνα του Κόπολα.
Μάλιστα, υποστηρίζει ότι στον επίμαχο αγώνα με τη Φιορεντίνα από τον οποίο ο Μαραντόνα απουσίασε λόγω προβλήματος στη μέση, δεν βρισκόταν στην Ιταλία, αλλά είχε πετάξει στο Φρίμπουργκ της Ελβετίας για να παραδώσει ένα πακέτο κοκαΐνης στον επικεφαλής του κλαμπ «Makumba», Ζακ Ζαναρολί, επίσης ύποπτος για διακίνηση ναρκωτικών. Ο Πουλιέζε προσθέτει ότι εκείνο το βράδυ πέρασε μία βραδιά γεμάτη χορό, αψηφώντας τη… «λαβωμένη» μέση του.
«Όλα είναι σκετς με τον Τοτό»
Ο Μαραντόνα, ο οποίος εξέτιε την ποινή που του είχε επιβληθεί μετά από το θετικό δείγμα που είχε δώσει σε έλεγχο ντόπινγκ στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1994 στις ΗΠΑ κι ενώ είχε τιμωρηθεί ήδη με 15 μήνες λόγω χρήσης κοκαΐνης στις 17 Μαρτίου 1991, διέψευσε τους ισχυρισμούς του Πουλιέζε, μέσω της ιταλικής τηλεόρασης.
«Τίποτα δεν συνέβη από όσα ακούγονται στην Ιταλία. Όλα είναι ένα σκετς του Τοτό (σ.σ. διάσημος κωμικός ηθοποιός στη γειτονική χώρα)», απάντησε.
Ένας συμπαίκτης του σε εκείνο το παιχνίδι με τη Μίλαν την Πρωτομαγιά του 1988, ο μέσος Φραντσέσκο Ρομάνο, ήταν λιγότερο σαφής: «Υπάρχουν πολλές υπόνοιες, πάρα πολλές και άσχημες. Η αλήθεια, από κάποιον που βρισκόταν στο γήπεδο, είναι ότι εκείνοι έτρεχαν κι εμείς, αντιθέτως, δεν τρέχαμε πια»…
sport-retro.gr
