Ο Άρης «ξέχασε» το μυαλό του στην Κρήτη, το «σώμα» του κοιμήθηκε στην Νέα Σμύρνη κι όταν ξύπνησε ήταν αργά… Διαβάστε στο blog του Γιώργου Τότσικα γιατί η κατάσταση έφτασε στο… αμήν, μετά την νέα ήττα από τον Πανιώνιο…
Ο Κατίδης, ένας 18χρονος που μπήκε εν μέσω… ποδοσφαιρικής τρικυμίας για μερικά λεπτά για να διώξει τα «απόνερα» κι ο Ντίκο, ένας ποδοσφαιριστής που έπαιζε σχεδόν τραυματίας με… μιάμιση προπόνηση, είχαν το σθένος να πουν το στοιχειώδες απέναντι στον πικραμένο κόσμο του Άρη, να ζητήσουν έστω μια συγνώμη… Πέστε το κι ευθιξία.
Η νέα ήττα στο πρωτάθλημα, η μέτρια έως κακή εμφάνιση του Άρη με τον Πανιώνιο δεν άξιζε μια, αλλά πολλές συγνώμες. Από όλους όσοι βρέθηκαν στη Νέα Σμύρνη, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ποδοσφαιριστή, από το τεχνικό τιμ, μέχρι και τους συνοδούς της ομάδας.
Ο Άρης είναι βυθισμένος πλέον στους επτά βαθμούς, μια και πίστεψε ότι θα κέρδιζε τον Πανιώνιο κατεβάζοντας μερικές κιτρινόμαυρες φανέλες και μια αύρα από την πρώτη νίκη στο καυτό «Γεντί Κουλέ» που είχε προηγηθεί. Αυτά δεν φτάνουν για να πάρεις ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι…
Στο χορτάρι είδαμε ένα σύνολο, στο οποίο… περίσσευαν η αδιαφορία, η χαλαρότητα, η έλλειψη πάθους. Ένα σύνολο, στο οποίο πλην ελάχιστων εξαιρέσεων (π.χ. Βελλίδης) έμοιαζε ομάδα… περιπατητών και όχι την ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη, με μερικά καλά πεντάλεπτα…
Αδιάφορους και περιπατητές δεν σηκώνει ο Άρης αυτήν την περίοδο. Ξεκάθαρα πράγματα. Με την διάκριση μέσω των πλέι οφ να απομακρύνεται και μια πορεία που παραπέμπει περισσότερο σε προσπάθεια να «σώσουμε, ότι σώζεται», ο Άρης χρειάζεται ομαδικότητα, πάθος, πειθαρχία και πάνω απ’ όλα αυτοκριτική. Ή αλλάζουν ή βουλιάζουν!
Ο Ντίκο, με εκείνη μοναδική ποδοσφαιρική (καλοπροαίρετη) αφέλεια που διακρίνει πολλούς αθλητές που έχουν γαλουχηθεί στο εξωτερικό παραδέχθηκε ότι: «δεν αξίζει να φοράμε τη φανέλα του Άρη».
Ο Κατίδης βρήκε το κουράγιο να ζητήσει δημόσια μια συγνώμη. Ένας σχεδόν αμούστακος ποδοσφαιριστής είχε τα κότσια να το ομολογήσει. Αυτό που έπρεπε να κάνουν άλλοι ποδοσφαιριστές με μεγάλα ονόματα και συμβόλαια.
Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, γιατί δεν μπορεί να κρυφθεί: Καστίγιο, Σολτάνι, Τόχα, Σανκαρέ είναι η σκιά του εαυτού τους. Ένας ποδοσφαιρικός άξονας, αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ, με πείρα και ταλέντο που «θάβεται», άγνωστο γιατί μέσα στη μετριότητα, στην αδιαφορία… Για ποιους λόγους;
Ενέργειες όπως αυτή του Καστίγιο με τον Καζναφέρη στο 50’ στο πλάγιο άουτ, «φωνάζουν» ότι πάει να χαθεί το «παιχνίδι» σε επίπεδο ομαδικότητας και συνοχής. Για ποιους λόγους;
Διοίκηση και Πρόμπιερζ δεν έχουν εύκολο έργο. Οφείλουν να βρουν λύση, όσο κι αν πρέπει να κάνουν θυσίες. Έστω και τώρα. Το τρένο χάνεται, η χρονιά κυλάει με μια σαδιστική μιζέρια, ο κόσμος πληγώνεται καθημερινά.
Άλλοθι δεν υπάρχουν. Ομάδα με ρόστερ 36-37 παικτών και προετοιμασία μηνών, δεν μπορεί να παρουσιάζει μια αναλαμπή (με ΟΦΗ) και να… εθίζεται στην μετριότητα.
Βάλτε ένα τέλος στον κατήφορο! Πριν είναι αργά…
