Ωμές αλήθειες για τον πρωταθλητή των Πρεσπών και την προπαγάνδα των χαμένων εκλογών έρχονται ως “απάντηση” στο σύννεφο των δήθεν εξυγιαντών που τόσο εύκολα ξεχνούν, ότι ο στόχος τους “για μια ομάδα, μια πόλη” γκρεμοτσακίστηκε…
Stoiximan.gr: Το παιχνίδι σου καλύτερο με επιλογές για Σκόρερ, Κάρτες & Κόρνερ σε κάθε αγώνα του Άρη
Ένας μηχανισμός που προσπάθησε τόσο κραυγαλέα, ότι π.χ. ο Άρης θα έπρεπε να ψηφίσει τον υιό του καταδικασθέντα με πέντε χρόνια φυλάκιση για κακούργημα για την υπόθεση της κάρτας υγείας της ΕΠΟ, σκύβοντας το κεφάλι στους νέους… χαλίφηδες της ποδοσφαιρικής παράγκας!
Αξίζει τον κόπο να… θυμηθούμε λοιπόν, κάποιες ωμές αλήθειες, όπως τις καταγράφει σε άρθρο του ο Κώστας Καίσαρης. Άρθρο που χρειάζεται να διαβαστεί με προσοχή:
“ΑΚΟΜΑ πανηγυρίζουν. Στη Θεσσαλονίκη. Τη μεγάλη φτωχομάνα. Αυτή που βγάζει τα καλύτερα παιδιά. Σαμπάνιες ανοίγουν. Για το θρίαμβο που κατήγαγε ο ΠΑΟΚ στις εκλογές της Σούπερ Λιγκ. Για την ιστορική αυτή νίκη. Για το θρίαμβο.
Που οι τρεις του πάλαι ποτέ ΠΟΚ της Αθήνας αναβίωσαν τη συμμαχία τους. Προκειμένου να σταθούν όλοι μαζί απέναντι στο τεράστιο μέγεθος του ΠΑΟΚ. Απέναντι στον γιγαντιαίο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη.
Που δεν έχασε αυτές τις εκλογές, αλλά τις κέρδισε κατά κράτος. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τη μετάβαση της επικοινωνίας σε μια άλλη διάσταση. Που αποδεικνύει πόσο μπροστά είναι το ποδόσφαιρο από την πολιτική. Παρασάγγας θα λέγαμε ότι απέχει. Να χάνεις τις εκλογές, να έρχεσαι δεύτερο κόμμα και να πανηγυρίζεις κι από πάνω, δεν μπορεί να γίνει. Να χάσει ο Μητσοτάκης στις εκλογές και να καμαρώνουνε στη Νέα Δημοκρατία, επειδή ένωσαν το ΣΥΡΙΖΑ με τις λοιπές προοδευτικές δυνάμεις.
Στο ποδόσφαιρο γίνεται. Έγινε. Τρίτη μεσημέρι γίνανε οι εκλογές και μέχρι την Τετάρτη πανηγυρίζανε. Λες και πήρανε το πρωτάθλημα πριν την ώρα του. Το λένε και το ξαναλένε για να το πιστέψουνε. ΟΤΙ ο ΠΑΟΚ είναι πλέον δυνατός. Πανίσχυρος. Δεν είναι ο φτωχός συγγενής. Λες και δεν το ξέραμε. Και περιμέναμε να χάσουν τις εκλογές της Σούπερ Λιγκ για να το μάθουμε. Είναι ποτέ δυνατόν, να παίρνεις πρωτάθλημα αήττητος και να είσαι αδύνατος;
Είναι ποτέ δυνατόν, να έχεις τον πρόεδρο της ΕΠΟ δικό σου και να είσαι αδύνατος; Είναι ποτέ δυνατόν, να νομοθετεί η κυβέρνηση για πάρτη σου και να είσαι αδύνατος; Είναι ποτέ δυνατόν, να έχεις εφημερίδες και κανάλι και να είσαι αδύνατος; Είναι ποτέ δυνατόν, να κάνουν τεμενάδες στη σουίτα σου στην Τούμπα υπουργοί και βουλευτές και να είσαι αδύνατος; Είναι ποτέ δυνατόν, να διαθέτεις λεφτά με τη σέσουλα και να είσαι αδύνατος; Το μικρότερο χαρτονόμισμα που κυκλοφορεί στο Μακεδονία Παλλάς είναι πράσινο. Των διακοσίων ευρώ.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ μόνο οι ίδιοι θεωρούσαν τον ΠΑΟΚ αδύνατο. Κουβαλώντας την κακομοιριά του Μπούζα και των «Σπορ του Βορρά».
Και για να καταλάβουν πόσο δυνατοί είναι, χρειάστηκε να χάσουν τις εκλογές. Να μιλήσουμε όμως σοβαρά. Είναι αυτό που έχει πει ο Κομφούκιος. «όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια». Είναι ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να διαχειριστούν σωστά τη δύναμή τους. Είναι η αλαζονεία που τους έκανε να φάνε την μπούφλα του 8-6. Η πιάτσα είναι μικρή. Όλα μαθαίνονται. Σίγουρες τις είχανε τις εκλογές. Στην εσχάτη των περιπτώσεων θεωρούσανε ότι το ματς θα έρθει ισοπαλία. Κάτι που οι ίδιοι είχανε διαρρεύσει.
ΣΙΓΟΥΡΟ είχανε ότι ο Ολυμπιακός θα ψήφιζε λευκό. Σίγουρο είχανε ότι ο Καρυπίδης του Άρεως δε θα ψήφιζε αθηναίο πρόεδρο. Έπειτα είναι πώς διαχειρίζεσαι τους φίλους σου. Δικός τους ήτανε ο Χριστοβασίλης. Που τον έχανες, που τον έβρισκες στο Μακεδονία Παλλάς. Ο καλύτερος καφές της πόλης. Μόνος του έφυγε; Ή τον ρίξανε; Ο Πανόπουλος, ο πρώην Σκόντας, που είναι δικός τους, ακόμα δεν έχει σωθεί. Ο Κομπότης που είναι δικός τους από πέρυσι, έπεσε. Ο ΟΦΗ που γύρισε, πάει να σωθεί.
ΓΙΑ να μην πάμε πιο πίσω και στην πάλαι ποτέ συμμαχία. Όταν κάνανε την κολεγιά με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, η Αθήνα ήταν καλή; Μονά-ζυγά, μονόζυγα δε γίνεται. Και τρώνε τον Αλαφούζο στον ημιτελικό με τον Κίζα. Τον Πόντιο που φιλιόντουσαν στο στόμα, τον φάγανε στον τελικό με τον λάινσμαν Καλφόγλου. Και κατεβήκανε μαζί στην ΕΠΟ επειδή δεν μπορούσανε να κάνουνε αλλιώς. Για να τους φάει μετά ο άλλος το πρωτάθλημα με Ποντίκη και Κομίνη. Τα ονόματα των οποίων θα πρέπει να γραφτούν με χρυσά γράμματα σε μαρμάρινη πλάκα έξω από την Αγιά Σοφιά. Είκοσι πέντε εκατομμύρια πήγε το μαλλί. Το κανονικό γκολ του Βαρέλα που δε μέτρησε.
ΞΕΦΥΓΑΜΕ όμως. Το θέμα μας είναι ότι την πατήσανε σαν τζόβενα. Κατεβήκανε στις εκλογές έχοντας την εντύπωση ότι την προεδρία της Σούπερ Λιγκ την είχανε στο τσεπάκι τους. Και κάτσανε απάνω στο παγωτό. Για να το γυρίσουνε μετά στον καλαματιανό. Να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία, ότι ο Λυσάνδρου είναι άξιος και ικανός και θα είναι στο πλευρό του. Αφού είναι έτσι, γιατί κατέβηκε ο Γκαγκάτσης; Μην τα πολυλογούμε. Το πόσο τους πείραξε, φαίνεται από το πόσο πολύ πανηγυρίζουνε”.
Την ήττα.
