Ο Γιάννης Ιωαννίδης* επιστρέφει με blog του στο PRESSARIS, με αφορμή τις εξελίξεις στον Άρη και τα όσα προέκυψαν μετά το περιβόητο… μνημόνιο ανάμεσα στον Ερασιτέχνη και τον Γιώργο Γαλανό.
“Η παράνοια σε άτομα είναι σχετικά σπάνια. Όμως σε ομάδες, κόμματα, έθνη και εποχές είναι μάλλον ο κανόνας. Ένας κανόνας από τον οποίο ο Άρης δε μπορεί να ξεφύγει με τίποτα…
Επί σειρά ετών, τονίζω στην αρθρογραφία μου πως τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στο σύλλογο αν δεν ξεριζωθεί η νοοτροπία των παραγόντων. Πότε δε δίνω έμφαση στα ονόματα, γιατί έρχονται και παρέρχονται. Η νοοτροπία, όμως, μένει. Γι’ αυτό φτάσαμε στο κωμικοτραγικό σίριαλ Παπαγεωργίου-Γαλανού.
Γαλανός
Παρότι τάχθηκα εξ’ αρχής υπέρ της αναγκαστικής πτώσης στη ΄Γ Εθνική (όταν οι opinion makers πουλούσαν τον ‘παπά’ της Football League), εντούτοις ποτέ δεν αναφέρθηκα στον Γαλανό. Ούτε προέτρεψα κανέναν να τον ψηφίσει. Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν ήταν τυχαίο…
Ο Γαλανός δε με έπεισε με τις εξαγγελίες του. Θεώρησα ότι δεν έχει συγκεκριμένο πλάνο και προβληματίστηκα από τις αφηγήσεις περί της θητείας στον Ηρακλή. Προτίμησα, λοιπόν, να κρατήσω επιφυλακτική στάση με την ελπίδα να προκύψει κάτι ελκυστικότερο που θα προσφέρει όραμα στον κόσμο.
Ο καιρός περνούσε, οι φήμες διαδεχόταν η μία άλλη. Ο Α.Σ Άρης εξάντλησε τις πιθανότητες εύρεσης αξιόπιστου διοικητικού σχήματος. Περίμενε επενδυτή, κυριολεκτικά, μέχρι την τελευταία στιγμή. Κανένας, όμως, δε δήλωσε επίσημο ενδιαφέρον. Τελικά, υπό την πίεση του χρόνου, η διοίκηση Παπαγεωργίου εμπιστεύτηκε (;) το ποδοσφαιρικό τμήμα στον Γαλανό.
Η ιστορία, δηλαδή, έδειξε ότι δε μπούκαρε νταηλίκι. Αντιμετωπίστηκε ως ‘έσχατη λύση’, ήταν ‘στο περίμενε’ για μήνες και τελικά επιλέχθηκε από τον Α.Σ διότι οι υπόλοιποι έλαμψαν δια της απουσίας τους.
Παπαγεωργίου
Η ένδοξη ιστορία ενός αθλητή δεν αποτελεί διαβατήριο διοικητικής οξυδέρκειας. Ειδικά όταν το διαθέσιμο κεφάλαιο μοιάζει δυσανάλογο μπροστά στη φήμη… Η ‘αλλαγή στάσης’ στο debate Β΄ ή Γ΄ Εθνικής, η αδυναμία έγκαιρης προσέλκυσης πραγματικού επενδυτή (προ Γαλανού) και το επικοινωνιακό φιάσκο του «Αλ Κάσιμι reloaded» προκαλούν εύλογα ερωτήματα αναφορικά με την ικανότητά να αναστήσει ένα διαλυμένο σωματείο. Η φερόμενη στάση αυτοαναίρεσης στην επιλογή Γαλανού είναι το κερασάκι στην τούρτα των επιχειρημάτων όσων τον αμφισβητούν.
Προφανώς, κανένας δε θέλει να ξεπουληθεί ο Άρης. Το ερώτημα, όμως, είναι αν η διοίκηση του Α.Σ έχει τον τρόπο να διασφαλίσει κάτι τέτοιο. Οι (μέχρι σήμερα) χειρισμοί δε μαρτυρούν τεχνοκρατική αντιμετώπιση καταστάσεων. Αντίθετα, είναι αυτοκαταστροφικό να δημιουργούνται κρίσεις εκ του μηδενός σε ένα σωματείο που έχει ανάγκη την ηρεμία όσο ποτέ.
Κανένας δεν απαγόρευσε στον Παπαγεωργίου να ψάχνει για σοβαρό επενδυτή. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να γελοιοποιείται ο Άρης. Υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δε γίνονται, και πράγματα που γίνονται αλλά δε λέγονται. Θα πρότεινα, συνεπώς, να αρθεί η εμπιστοσύνη στον Γαλανό μόνο εφόσον υπάρξει επιβεβαιωμένο / στοιχειοθετημένο ενδιαφέρον από κάποιον ισχυρό επιχειρηματία. Μέχρι τότε, δε χρειάζεται να λέγεται και να φαίνεται τίποτα…
Κάνε μας τη χάρη…
Η εντιμότητα και η καλή προαίρεση του Παπαγεωργίου δεν αμφισβητούνται. Ταυτόχρονα, όμως, δεν αρκούν. Ο Γαλανός έβαλε χρήματα για να δημιουργηθεί ένα στοιχειωδώς ανταγωνιστικό roster. Δεν ξέρω αν πρόκειται για ‘επενδυμένο κεφάλαιο’ που θα μετοχοποιηθεί ή αν μιλάμε απλώς για ‘ταμειακή διευκόλυνση’. Αυτό που ξέρω είναι ότι κανένας άλλος δεν ενίσχυσε οικονομικά τον σύλλογο τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Μπορεί τα έσοδα της Γ΄ Εθνικής να υπερβαίνουν το κεφάλαιο δαπανήθηκε. Δεν είναι, όμως, άμεσα εισπρακτέα. Αυτό σημαίνει ότι κανένας δε μπορεί να πληρωθεί, πριν εισρεύσουν τα έσοδα στα ταμεία του Άρη. Επομένως, ακόμα κι αν πρόκειται για ‘προκαταβολή’ επί μελλοντικών εισπράξεων δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να μέμφεται ο Γαλανός. Είμαι ο τελευταίος που θα αγιοποιήσει τον «κάθε Γαλανό». Δεν ανέχομαι, όμως, να απαξιώνεται μέσα σε 10 μέρες. Θα αξιολογηθεί σε βάθος χρόνου και θα κριθεί επί των πεπραγμένων του.
Αυτή τη στιγμή, κανένας δεν περισσεύει στον Άρη. Ελπίζω ο Παπαγεωργίου να μας κάνει τη χάρη και να συμπορευτεί, τελικά, με τον Γαλανό επιδεικνύοντας τον αλτρουισμό που είχε ως αθλητής…Σε διαφορετική περίπτωση, είναι υποχρεωμένος να παρουσιάσει άμεσα καλύτερη λύση. Γιατί αν νομίζει ότι ηγείται και κανείς δεν τον ακολουθεί, τότε απλά κάνει βόλτα…”
* Ο Γιάννης Ιωαννίδης αρθρογραφεί στο overlap.gr
