Ο Παναγιώτης Φασούλας και υποψήφιος για το επόμενο Δ.Σ. της ΕΟΚ, μίλησε για τα όσα πρέπει να γίνουν στο ελληνικό μπάσκετ και τόνισε την ανάγκη να βρεθούν περισσότεροι αθλητές στα διοικητικά δρώμενα.
Διαβάστε αποσπάσματα από τα όσα είπε στον sport-fm.gr:
Για το φαινόμενο του 1987: «Παίζαμε όλα τα αθλήματα τότε. Θεωρώ ότι το 1987 εκτίναξε όλα τα ομαδικά αθλήματα. Εκείνη τη χρονιά είχε και μια μεγάλη επιτυχία η Εθνική βόλεϊ. Δημιούργησε αυτή τη μεγάλη οικογένεια του μπάσκετ στην Ελλάδα. Είναι μοναδικό φαινόμενο μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα, που είχε κινητήριο μοχλό το μπάσκετ».
Για την πορεία της Εθνικής το 1987: «Είχαμε ξεκινήσει υπερβολικά αισιόδοξοι. Είχαμε κερδίσει ένα παιχνίδι που έπρεπε. Με τους Ισπανούς χάναμε από τότε! Ακόμα και σε αυτό το έπος. Πρώτος στόχος μας ήταν η οκτάδα. Το έχω πει πολλές φορές. Όταν ερχόμασταν στο γήπεδο από τη Γλυφάδα και βλέπαμε τον κόσμο επί 17 χιλιόμετρα να μας στηρίζει, αισθανόσουν ότι ήσουν μέρος συλλογικής προσπάθειας μιας ολόκληρης χώρας. Θεωρούσαμε ότι δεν γίνεται χωρίς τον κόσμο. Ήταν μια νεανική ομάδα τότε. Το πρόγραμμα της Εθνικής είχε ξεκινήσει από τον Κώστα Πολίτη. Ήταν ένας πολύ ήρεμος άνθρωπος, που μπορούσε να διαχειριστεί εξαιρετικά τις προσωπικότητες. Ήταν μεγάλη η συνεισφορά του».
Για το πόσο επηρεάζουν τα social media: «Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστούν οι αθλητές όλο αυτό που γίνεται στην εποχή μας με τα social media. Παρατηρώ ότι στο δεύτερο ημίχρονο κάποιοι αθλητές κάνουν αυτό που λένε στα σχόλια, που σημαίνει ότι παρακολουθούν τι γράφουν».
Για την κόντρα του με τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου το 1994: «Βγήκε σε καλό η κόντρα μου με τον Κιουμουρτζόγλου το 1994. Η ομάδα μας παρουσιάστηκε αξιόμαχη και ετοιμοπόλεμη. Κάναμε εξαιρετικές εμφανίσεις. Δεν ήμασταν πλήρεις. Θυμίζω ότι ο Γκάλης δεν έπαιζε τότε. Αν ήταν εκεί ο Νίκος, θα μπορούσαμε να φέρουμε διαφορετικά αποτελέσματα. Οι Έλληνες του Καναδά βγήκαν στους δρόμους και πανηγύριζαν που βγήκαμε τέταρτοι, παρότι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν γνώριζαν καλά την ελληνική γλώσσα».
Για τους τότε παράγοντες του μπάσκετ: «Εξαιρετικοί παράγοντες οι Γιαννακόπουλοι και ο Κόκκαλης. Ακόμα και στη Θεσσαλονίκη υπήρχαν μεγάλοι παράγοντες, όπως ο Μπουτάρης και ο Μητρούδης. Κορυφαίος ήταν ο Παντελάκης. Ήταν ο αγαπημένος μου άνθρωπος. Ήταν μεγάλο πλήγμα όταν έφυγε από τη ζωή».
Για το ποιον επιλέγει μεταξύ Ιωαννίδη και Ίβκοβιτς: «Προτιμώ τον Ιωαννίδη από τον Ίβκοβιτς. Και με τον Ιωαννίδη είχα… περιπέτειες. Με όλους τους προπονητές είχα διάφορα προβλήματα. Όλοι οι αθλητές είχαν και έχουν θέματα. Αυτό που μένει είναι η σούμα. Το πως καταφέρνεις να ξεπεράσεις τα προσωπικά προβλήματα».
Για τον Γκάλη και τον Γιαννάκη: «Ήταν διαφορετικοί παίκτες και διαφορετικοί χαρακτήρες, αλλά και οι δύο ήταν πάρα πολύ χρήσιμοι στην ομάδα. Ο Γιαννάκης ήταν αυτός που εξισορροπούσε τα πράγματα. Με τον Γκάλη ήξερες ότι ξεκινούσες με 25 πόντους σε κάθε παιχνίδι. Οι δύο παίκτες συνεργάστηκαν άριστα και στον Άρη και στην Εθνική. Εξαιρετικός άνθρωπος ο Γκάλης, αλλά πιο κλειστός χαρακτήρας».
Για τον τρόπο που πρέπει να διοικείται η ΕΟΚ: «Πρέπει να βλέπουμε περισσότερους αθλητές στο αθλητικό γίγνεσθαι της χώρας. Και δεν το λέω για να γίνουμε γραφικοί. Δεν σημαίνει ότι όταν είσαι καλός αθλητής, θα είσαι και καλός παράγοντας. Δεν πρέπει να παρασέρνονται από αρχαίους παράγοντες πως ο αθλητής είναι μόνο για να βγαίνει φωτογραφίες. Χρειαζόμαστε ανθρώπους σαν τον Φάνη Χριστοδούλου, σαν τον Νίκο Γκάλη, σαν τον Μέμο Ιωάννου και σαν τον Ευθύμη Ρεντζιά. Δεν γίνεται να έχεις μια ομοσπονδία μόνο με αθλητές. Πρέπει να έχεις και παράγοντες. Είναι πολύ σοβαρή η δουλειά που κάνουν οι άνθρωποι που τρέχουν τις ομάδες στα τσιμεντένια γήπεδα».
Για τη σημερινή διοίκηση της ομοσπονδίας: «Δεν μηδενίζω το έργο της σημερινής διοίκησης και του προέδρου. Έχουμε περάσει τα πάντα μαζί. Νομίζω ότι οι εποχές αλλάζουν και πρέπει να φέρουμε το μπάσκετ πρώτο στις καρδιές μας και στις προτιμήσεις μας. Το μπάσκετ έχει μείνει πίσω στις καρδιές των Ελλήνων, στις καρδιές αυτών που παίζουν μπάσκετ. Θα μπορούσε να υπάρχει μια πλατφόρμα που να ενημερώνουν οι προπονητές. Όλα γίνονται με ηλεκτρονικό τρόπο κι εμείς δεν τα κάνουμε. Πρέπει να λειτουργήσουμε καλύτερα. Υπάρχουν καινούρια εργαλεία που πρέπει να τα δούμε. Στο site της FIBA μπορεί να δει κάποιος τα πάντα. Το μπάσκετ μπαίνει στο τελευταίο σπίτι της χώρας. Εκεί πρέπει να μπει ο τεχνοκράτης. Είναι επιτακτική ανάγκη να ξαναγίνει “ένα” το μπάσκετ».
Για την προεκλογική διαδικασία της ΕΟΚ: «Η προεκλογική διαδικασία δεν έχει ξεκινήσει καν. Λέμε ότι θα γίνουν εκλογές το φθινόπωρο, αλλά το φθινόπωρο διαρκεί τρεις μήνες! Δεν έχουμε τη λίστα των σωματείων που μπορούν να ψηφίσουν. Να δούμε πόσοι έχουν το δικαίωμα να είναι υποψήφιοι. Σε όλες τις ομοσπονδίες δεν μπορούν να συμμετέχουν οι αθλητές, γιατί ασχολήθηκαν με το άθλημά τους. Υπήρχαν διάφορες απαγορεύσεις. Γίνεται μια προσπάθεια να αποκλείσουν τους αθλητές, αλλά δεν θα ευοδωθεί. Θεωρώ πολύ σημαντική την παρουσία των παραγόντων στο μπάσκετ. Το πρόγραμμα δεν είναι ακριβώς πολιτική διαδικασία. Είναι τι θέλεις να κάνεις την επόμενη μέρα στο χώρο σου. Ποιος έχει αντίρρηση ότι πρέπει να υπάρχουν θητείες στις ομοσπονδίες; Πρέπει να υπάρχουν μέχρι δύο θητείες σε κάθε πρόεδρο. Αν πούμε ότι πέτυχε η Α2 φέτος, ξέρουμε ποιος πρέπει να πάρει τα εύσημα; Πρέπει να είναι κάτι ξεχωριστό και το γυναικείο μπάσκετ. Να είναι κάτι διαφορετικό το 3 on 3».
Για τους Έλληνες διαιτητές: «Ενδιαφέρουν την ομοσπονδία γιατί είναι η βιτρίνα του αθλήματος. Να είναι ξεχωριστή η ΚΕΔ για την Α1. Να ξεχωρίζουν 30-40 διαιτητές και να αξιολογούνται κάθε χρόνο. Το μοναδικό φαινόμενο που έχουμε στην Ελλάδα είναι οι διαιτητές να πηγαίνουν μόνο προς τα πάνω. Κανείς δεν πάει προς τα κάτω. Φτάσαμε σε σημείο να μην υπάρχει εκπροσώπηση με Έλληνα διαιτητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Για το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ: «Η αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων σε όλες τις κατηγορίες! Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι το συμφέρον μας είναι το μπάσκετ να είναι καθαρό. Κάτι σημαίνει ότι έχουμε 150 διαιτητές στην Α1, αλλά δεν είχαμε κανέναν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το πρόβλημα ξεκινάει από τα παιδικοεφηβικά τμήματα».
Για τον Φάνη Χριστοδούλου: «Ο Φάνης είναι ένα παιδί που μεγαλώσαμε μαζί. Ήταν ένας παίκτης που έπαιζε για την ομάδα. Δεν τον ένοιαζε ποτέ πόσους πόντους έβαλε. Αυτό έκανε και στην προσωπική του ζωή. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψει στο αγαπημένο του μπάσκετ».
Για το σχίσμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ: «Το μπάσκετ είναι διασπασμένο σε πολλά κομμάτια. Χαίρομαι που τόσοι πολλοί αθλητές ηγούνται στις ευρωπαϊκές ομοσπονδίες. Πρέπει να τελειώσουμε με τις πολλές διοργανώσεις. Η Ευρωλίγκα δεν μπορεί να λειτουργήσει ως ΝΒΑ, με αυτό τον κλειστό τρόπο. Δεν έχουμε πανεπιστήμια και παραγωγική διαδικασία. Πρέπει να υπάρχει συνεννόηση της Ευρωλίγκας και της FIBA. Οι εθνικές ομάδες παίζουν το πιο σημαντικό ρόλο. Δεν το λέω εθνικιστικά. Πρέπει οι εθνικές να ξαναγίνουν η ατμομηχανή του μπάσκετ. Για ποιο λόγο έχει διαφορετικούς κανονισμούς η Ευρωλίγκα με τη FIBA; Γιατί υπάρχουν ηλικιακοί κανονισμοί στους διαιτητές της FIBA; Και τους βάζουν αυτοί που δεν θέλουν ηλικιακούς περιορισμούς στις ομοσπονδίες. Πρέπει τα εθνικά πρωταθλήματα να αποκτήσουν πάλι την αίγλη τους. Όλοι αυτοί που ηγούνται των ομοσπονδιών, είναι παιδιά των εθνικών ομάδων. Κινδυνεύουμε να παίρνουμε μόνο πολύ χαμηλής ποιότητας Αμερικανούς παίκτες. Αυτό μπορεί να είναι και καλό για το ευρωπαϊκό μπάσκετ».
Για τη συνεργασία των ομοσπονδιών με τη FIBA: «Θέλουν όλες οι ομοσπονδίες να συναντηθούν με τη FIBA. Να ασχοληθεί με το ευρωπαϊκό μπάσκετ, που είναι κινητήριος δύναμη του παγκόσμιου. Εδώ υπάρχουν ομάδες με ιστορίες και παραδόσεις ετών. Είναι σχολές μπάσκετ. Κι εδώ στην Ελλάδα θεωρούμε ότι έχουμε σχολή. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φάνης, ο Αντετοκούνμπο που έμαθαν το μπάσκετ; Αυτό είναι το ευρωπαϊκό μπάσκετ και πρέπει να το φέρουμε στο προσκήνιο. Επιτρέπεται η Ιταλία να μην έχει αξιόπιστο πρωτάθλημα μπάσκετ; Δεν επιτρέπεται στη χώρα μας αυτό που γίνεται. Για ποιο λόγο επιτρέπεται αυτό που γίνεται με το ΑΦΜ; Να μην είναι αδιαφανής η διαδικασία, αφού αφορά όλο το ελληνικό μπάσκετ. Το ιδανικό θα ήταν να μεγαλώσουμε την οικονομική πίτα γύρω από το μπάσκετ. Αυτό ακριβώς έκανε το 1987».
Για τους συνεργάτες του: «Έχουμε τον Ευθύμη Ρεντζιά, που είναι τεράστια προσωπικότητα. Έχουμε μαζί μας τον Μέμο Ιωάννου και τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, αλλά και την Αναστασία Κωστάκη. Είναι πολλά παιδιά και έχουν άποψη για το μπάσκετ. Είναι μεγάλες προσωπικότητες. Είμαστε σε πολύ καλό μήκος κύματος. Έχω συζητήσει και με παιδιά από την Εθνική του 2005. Εκείνη ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη Εθνική ομάδα μετά το 1987. Η FIBA θα έπρεπε να είναι γεμάτη με Έλληνες. Θα έπρεπε να βρίσκουμε τρόπους να εξελίσσουμε νέους παράγοντες και τεχνοκράτες».
Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Δεν υπάρχει πουθενά το φυσικό ταλέντο του Γιάννη. Έχει κάνει τεράστια προσπάθεια εκεί. Και μόνο που έχουμε τον MVP του ΝΒΑ, θα έπρεπε να καθορίζει την κάθε μας ενέργεια. Δεν επιτρέπεται να μην έχει merchandising η ομοσπονδία και να μην έχει πολυεπίπεδη συνεργασία με το ΝΒΑ. Δεν επιτρέπεται να μην έχουμε τρόπους να βελτιώσουμε αυτό το “προϊόν”. Μακάρι να τον έχουμε κοντά μας στις μεγάλες διοργανώσεις».
Για τους παράγοντες του ελληνικού μπάσκετ: «Θεωρώ ότι μέσα σε ένα αξιόπιστο περιβάλλον από πλευράς διαιτησίας, όλοι οι παράγοντες θα ευχαριστιούνται την παρουσία τους σε αυτό το χώρο. Έχουν επενδύσει πάρα πολλά λεφτά και δεν θα σταματήσουν να επενδύουν. Να ξαναδούμε το ελληνικό πρωτάθλημα στα κορυφαία της Ευρώπης. Δεν γίνεται χωρίς τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ και τον Άρη. Αλλά πρέπει να υπάρχουν σωστοί παράγοντες για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Με μεγάλες δυσκολίες προσπαθούν να κρατήσουν σε υψηλό επίπεδο το ελληνικό μπάσκετ».
