Πέρασε το εορταστικό τριήμερο, πέρασαν οι όποιες εκδηλώσεις με πολλές δηλώσεις που έγιναν με αφορμή την συμπλήρωση 99 χρόνων από την γέννηση του Άρη.
Χωρίς αμφιβολία ήταν τα πιο γκρίζα και θαμπά γενέθλια των τελευταίων χρόνων, εξαιτίας της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης που βρίσκεται ο σύλλογος, αλλά και της δεινής βαθμολογικής θέσης.
Ήταν ένα τριήμερο που έγιναν αρκετές δηλώσεις από επίσημα και ανεπίσημα χείλη, παραγόντων και ανθρώπων που κινούνται μέσα και γύρω από τον Άρη. Τζάμπα είναι άλλωστε, δεν κοστίζουν και τίποτα. Τώρα, όμως, που έσβησαν τα κεράκια, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Ο Άρης γυρίζει σελίδα και ασχολείται πια με τον καθοριστικό αγώνα του Σαββάτου με τον Πανθρακικό.
Σημεία των καιρών, πράγματι, όταν μιλάμε για οριακό αγώνα, με αντίπαλο την συμπαθή κατ’ άλλα ομάδα της Κομοτηνής. Είναι ένας αγώνας που πρέπει να κερδηθεί από τους κίτρινους για να βγουν μετά από περίπου ένα μήνα από την ζώνη του υποβιβασμού και να πάρουν την τύχη της παραμονής στα πόδια τους, μετά την «νίκη-δώρο» της Ξάνθης μέσα στην έδρα του Πανθρακικού την περασμένη αγωνιστική.
Φυσικά, πρέπει να υπογραμμιστεί με έμφαση ότι μια νίκη επί του Πανθρακικού, όσο ζωτικής σημασίας κι αν είναι, δεν μπορεί από μόνη της να υπογράψει την σωτηρία του Άρη. Στις τρεις αγωνιστικές που θα ακολουθήσουν του αγώνα με τους Θρακιώτες, η ομάδα του Σούλη Παπαδόπουλου θέλει τουλάχιστον μια νίκη και δυο ισοπαλίες ή το ιδανικό άλλες δυο νίκες, προκειμένου να φτάσει τους 34 βαθμούς, βαθμολογικό όριο, σύμφωνα με το οποίο, όπως όλα δείχνουν σφραγίζει το εισιτήριο της παραμονής.
Τα παθήματα των κίτρινων στις έδρες της Βέροιας και των Ιωαννίνων, με τις δυο πικρές ήττες, αποδεικνύουν κάτι πολύ συγκεκριμένο. Οι βαθμοί και οι νίκες δεν κατακτώνται μόνο με το όνομα, τις φανέλες και την ιστορία. Οι κίτρινοι, με αυτήν την λογική , θα έριχναν στον αγωνιστικό χώρο έντεκα κίτρινες φανέλες με το σήμα του θεού του πολέμου, μαζί με δυο-τρεις τόμους από την λαμπρή τους ιστορία και θα είχαν εξασφαλίσει την παραμονή τους.
Το Σάββατο και σε κάθε μια από τις αγωνιστικές που απομένουν ο Άρης χρειάζεται εγρήγορση, ανοιχτά μυαλά, κλειστά στόματα και πράξεις. Για να σώσει την παρτίδα και να μπορεί να γιορτάσει τα 100 του χρόνια υπό διαφορετικές συνθήκες και από άλλη αφετηρία.
*To sχόλιο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”
