Στραβοπάτημα σε πρεμιέρα δεν είναι και το καλύτερο για μια ομάδα που έχει θέσει εξαρχής ψηλά τον πήχη, όμως κάθε αρχή και δύσκολη!
Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Η ισοπαλία με τον ΟΦΗ έρχεται σε ένα χρονικό σημείο όπου ο ΑΡΗΣ ήθελε να κλείσει στόματα και να δώσει απαντήσεις μέσα στο χορτάρι.. εκεί όπου κερδίζονται ή χάνονται τα παιχνίδια. Κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό, με τον προπονητή του ΟΦΗ κ. Νίκο Νιόπλια όπως ήταν αναμενόμενο να «θυσιάζει» το θέαμα προς επίτευξη του πολυπόθητου βαθμού!
Δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση. Με δέκα παίκτες κάτω από τη σέντρα θα κληθεί ο ΑΡΗΣ να αντιμετωπίσει σχεδόν τα ¾ των ομάδων που θα αντιμετωπίσει. Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν ο άξονας δεν αποδώσει τα μέγιστα, πώς μπορεί το 4-2-3-1 και στα τελευταία λεπτά 4-4-2 να «ξεκλειδώσει» τέτοιου είδους παιχνίδια.
Οψόμεθα. Είναι πολύ νωρίς για κινδυνολογία και τα κλασσικά που έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν την εμφάνιση τους στο διαδίκτυο από τους δικαιολογημένα οπαδούς της ομάδας.
Για να τα λέμε όμως και όλα… ο άξονας δεν τράβηξε! Σάσα και Ντιαέ ήταν μέτριοι με την απουσία τελικής πάσας, αλλά και σουτ προς την αντίπαλη εστία να είναι επίσης σημαντικοί παράγοντες που δεν βοήθησαν την ομάδα να πετύχει έστω ένα λυτρωτικό γκολ!
Ακόμη και με 1-0 τέτοια παιχνίδια με «Όφηδες κλπ» πρέπει να τα «καθαρίζεις» ειδικά μέσα σε ένα Κλεάνθης Βικελίδης που ομολογουμένως είχε τον περισσότερο κόσμο σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της αγωνιστικής!
Στο τακτικό κομμάτι και την αξιολόγηση των παικτών, το κεντρικό δίδυμο στην άμυνα φαίνεται ότι συνεργάζεται σε καλό βαθμό, βέβαια κάποιες λεπτομέρειες είναι ορατές, όμως τα συνεχή παιχνίδια και οι στοχευμένες προπονήσεις είμαι σίγουρος ότι θα δημιουργήσουν την απαιτούμενη χημεία για να μπορέσουν μετά από πολλά χρόνια τα μετόπισθεν του ΑΡΗ να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη!
Στη θέση του τερματοφύλακα υπάρχει ανταγωνισμός με τον Ντένις να εμπνέει προς το παρόν εμπιστοσύνη και να δείχνει, ότι υπάρχει συνεννόηση σε πρώτο βαθμό τουλάχιστον με τον έναν από τους δύο βασικούς στόπερ τον Φαμπιάνο που οι εμφανίσεις του μαρτυρούν ότι έχει πάρει ήδη τη φανέλα στο σπίτι.
Σάσα και Ντιαέ τα είπαμε και πιο πάνω, ίσως ο Σάσα να είναι λίγο κουρασμένος από την προετοιμασία και το «βάρος» να αποδείξει πράγματα σε έναν ΑΡΗ που «γέμισε» από επιλογές στο κέντρο. Ο Ντιαέ από την άλλη, αποτελεί έναν ποδοσφαιριστή που έχει εκπληκτικά σωματικά προσόντα. Καθαρό μυαλό, τελική πάσα και σουτ από μέση απόσταση είναι σίγουρο ότι θα αποφέρουν στο τέλος της χρονιάς μεταγραφή και «ζεστό» χρήμα στα ταμεία της ομάδας.
Στα «φτερά» τα πράγματα είναι λίγο περίπλοκα. Ο Μπρούνο Γκάμα με «πατημένα» τα 34 δείχνει να μην έχει έρθει αρκετά έτοιμος από τον τραυματισμό του, με την χθεσινή του παρουσία να «φωνάζει» για μια προσεκτική διαχείριση στο πρωτάθλημα. Από την άλλη Μαντσίνι και Μπερτόγλιο δείχνουν αποφασισμένοι να θελήσουν να «σηκώσουν» στις πλάτες τους την ομάδα, όμως η τελική πάσα ή το σουτ δεν ανταποκρίνονται στο όλο mentality που σωστά παρουσιάζουν όσο αγωνίζονται. Θα ήθελα να περιμένω λίγο ακόμη προκειμένου να μπορέσω να «κρίνω» πιο συνολικά τη φετινή τους παρουσία, με το ίδιο να προσθέτω και για Ιτούρμπε (που ήταν φανερά ανέτοιμος) και Λούμορ, που μαζί με Σούντγκρεν έδειξαν ότι ως μπακ θα μπορέσουν να ανταποκριθούν με τιμιότητα σε ένα ενδεχόμενο 3-5-2.
Και τώρα το σημείο που πονάει ο ΑΡΗΣ. Το σκοράρισμα. Δυστυχώς δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ο Καμαρά, ο οποίος είναι η αλήθεια δεν πιστεύω ότι μπορεί να δώσει τα μέγιστα «εγκλωβισμένος» σε ένα σύστημα 4-2-3-1 ειδικά στα παιχνίδια, όπου ο αντίπαλος είναι εμφανώς κατώτερα ποιοτικά. Ο Καμαρά κατά την ταπεινή μου προσωπική άποψη αποτελεί φορ παλαιάς κοπής με κάποια σύγχρονα χαρακτηριστικά που τον κάνουν να ξεχωρίζει και φυσικά να αποτελεί τον πιο καλοπληρωμένο ποδοσφαιριστή της ομάδας.
Τεχνική, κεφάλι και φυσικά δυνατότητα για overlap και ξεμαρκάρισμα στο «10» με δυνατότητα κάθετης μπαλιάς από τον άξονα και τους μέσους, θα δημιουργήσουν περισσότερες προϋποθέσεις για γκολ σε μια ομάδα με δύο σέντερ-φορ, όπου ένας εκ των Μήτρογλου, Μάνου, Άλι και Λόπεθ θα κάνουν την «βρώμικη δουλειά», έτσι ώστε να δίνουν χώρους και άνετα τελειώματα στην πιο ακριβή μεταγραφή για φέτος της ομάδας του ΑΡΗ.
Δεν θα μιλήσω για διαιτησία ακόμη. Κρατάω στο μπλοκάκι μου τη φάση για πέναλτι στο 70′ που ούτε ο Τζήλος ούτε το VAR έδωσαν την παράβαση, κρίνοντας προφανώς ότι το χέρι του Πασαλίδη έγινε από πολύ κοντά και δεν υπήρχε και πρόθεση.
Βέβαια κλειστά μάτια και για τον Φαν Ντούινεν, ο οποίος έπαιξε ξεκάθαρα την μπάλα χρησιμοποιώντας το χέρι του, όμως ο Τζήλος δεν είδε τίποτα!
Εγώ είμαι καλοπροαίρετος πάντα! Αλλά πώς γίνεται σχεδόν όλες οι αμφισβητούμενες φάσεις να είναι πάντα κατά του ΆΡΗ βρε παιδί μου!
Συνεχίζουμε! Θα το δείτε ο ΑΡΗΣ θα «ρεφάρει» με τους «μεγάλους» ανταγωνιστές του εκεί όπου σε παιχνίδι αντεπιθέσεων μέχρι στιγμής καμία ομάδα δεν έχει την ποιότητα να συναγωνιστεί το σύνολο του Άκη Μάντζιου.
