Το ριμπάουντ σε μια ομάδα δεν είναι υπόθεση του σέντερ, δεν είναι υπόθεση μόνο των ψηλών. Το ριμπάουντ είναι υπόθεση ομαδικής λειτουργίας των πέντε παικτών που βρίσκονται στο παρκέ και υπό αυτή την έννοια δεν έχει καμία λογική να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στους ψηλούς του Άρη.
Το ριμπάουντ είναι αλληλοκάλυψη, είναι σωστή τοποθέτηση, είναι σωστή ατομική άμυνα, είναι σωστό τάιμινγκ. Ήταν δεδομένο εξαρχής ότι ο Άρης δεν μπορούσε να “ματσάρει” τον όγκο και την δύναμη του Γκάσπερ Βίντμαρ (παρεμπιπτόντως ο Σλοβένος εισπράττει κάτι λιγότερο από το συνολικό μπάτζετ του Άρη…), του ανθρώπου που δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στην αμυντική λειτουργία των κίτρινων.
Και μόνο το γεγονός ότι ο Κόρτνεϊ Φόρτσον είχε 11 ριμπάουντ αποδεικνύει του λόγου το αληθές, ότι δεν έγινε καθόλου σωστή δουλειά σε ομαδικό επίπεδο στο ριμπάουντ και είναι θέμα που θα πρέπει να λυθεί πρωτίστως με την καλύτερη επικοινωνία των παικτών μέσα στο παρκέ και όχι τόσο με την παρουσία ενός κλασικού σέντερ.
