Ξημέρωσε Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου και ξεκινάει ο 2ος γύρος του πρωταθλήματος. Παίζουμε στο Χαριλάου, το πρώτο από τα δύο, συνεχόμενα, εντός έδρας παιχνίδια με τον Ατρόμητο από το Περιστέρι. Προσπαθώ να εξηγήσω στον μικρό μου τον λόγο που σήμερα δεν θα είμαστε στις κερκίδες και δυσκολεύομαι, είναι η αλήθεια. Επίσης, δεν είχα απάντηση και στο “πότε θα πάω, πάλι, στο γήπεδο, μπαμπά;” ερώτημα.
Έχω χαθεί στους ορισμούς και στις μεταφράσεις, της ελληνικής γλώσσας. “Αναστολή”, πάει να πει μη εκτέλεση της ποινής. Να κάνω λάθος;
Μόλις την ημέρα που πέρασε, Παρασκευή βράδυ, η Π.Α.Ε. Άρης επικοινώνησε πως δεν εκδόθηκαν εισιτήρια, λόγω… μη απόφασης, μιας επιτροπής που συνεδρίασε. Μα, “μη απόφαση” θα έπρεπε να σημαίνει “ισχύει η διεξαγωγή του παιχνιδιού με κόσμο, ως όρισε η αναστολή”. Τι κάνω λάθος; Κοιτιέμαι με τον μπόμπιρα, του εξηγώ πως ούτε εγώ καταλαβαίνω και παίρνω αφορμή να γράψω τα παρακάτω…
Να κεράσουμε μια πάστα
Κάποιες διηγήσεις και ιστορίες είναι χαμένες στα όρια του μύθου καί τού πραγματικού. Λένε πως, με προπονητή τον Ουρουγουανό Πέπε Σασία, κάποιοι… παρατρεχάμενοι, καλοθελητές, που ανέκαθεν στριφογύριζαν γύρω από την ομάδα, του πήγαν έναν παίχτη για δοκιμή. Το όνομά του είναι άγνωστο, όπως άγνωστο ήταν το αν τελικά σκάμπαζε κάτι από ποδόσφαιρο!
Ο Σασία πέταξε μια μπάλα ψηλά, λέγοντάς του να κάνει κοντρόλ και όταν επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο, αυτήν έφυγε 4-5 μέτρα μακριά. Αφού ευχαρίστησε τους ανθρώπους αυτούς, τους ζήτησε να απομακρύνουν τον φέρελπη (wannabe) παίχτη, για να λάβει τη απάντηση/παράκληση:
“Κόουτς, να τον δεχτείς σε παρακαλούμε. Είναι… καλό παιδί”!
Εικάζεται πως, ακριβώς σε αυτή την χρονική στιγμή ξεστομίστηκε, από τα λατινοαμερικάνικα χείλη, η μυθική ρήση:
“Αν είναι καλό παιδί, να τον πάμε απέναντι, στο ζαχαροπλαστείο, να τον κεράσουμε μια πάστα. Στον Άρη, μπάλα δεν θα παίξει”!
Ο νταλγκάς και οι… πρόσκοποι
Πρόσφατα, βρήκαμε νέο χούι, να έχουμε να ασχολούμαστε. Γιατί, λέει, πανηγύρισε χωρίς να… πανηγυρίζει ο Μορόν! Με απορία το εξέφρασε, από τους πρώτους, γνωστός, νεόκοπος, τηλεδικαστής νοοτροπίας, της υποκουλτούρας ιντερνετικών εκπομπών που είναι της μόδας. Φυσικά, κάτι τέτοιο άρχισε να αναπαράγεται, από “φίλους και γνωστούς”! Με τον άνθρωπο, τις επενδύσεις και τις δουλειές του, φυσικά και δεν έχω τίποτα. Μακάρι να πηγαίνει καλά και να μεγαλώνει οικονομικά σε αυτό που κάνει, το οποίο μοιραία και δυστυχώς αναγκάζομαι να παρακολουθώ όταν αναφέρεται στον Άρη και ειδικά όταν “πετιούνται” ατάκες ενδιαφέροντος, τάχαμου για το καλό της ομάδας.
Στις συλλογιστική αυτή δεν μπορώ να μπω, όπως και στον νταλγκά του καθένα, για το αν πρέπει ο παίχτης να φύγει στο κάγκελο, να πάει να δείξει και να αγκαλιάσει τον προπονητή, κάναν φροντιστή ή συμπαίχτες που προθερμαίνονται. Το αν ο Χ παίχτης μας θα είναι καλό παιδί, δεν με απασχολεί. Ζητάω να δίνει το απόλυτο, σε ενέργεια, συγκέντρωση, αποδοτικότητα και συνεργασίες και να αποκομίζει κέρδη το σύνολο. Ο Άρης, που είναι πάνω απ’ όλους και όλα. Το ίδιο ισχύει για κάθε μονάδα. Από τον πρόεδρο, τα στελέχη, τον προπονητή, τους βοηθούς του, από τον πρώτο βασικό ποδοσφαιριστή , ως τον τελευταίο αναπληρωματικό, ο οποίος οφείλει να προετοιμάζεται έτσι ώστε όταν τον χρειαστεί η ομάδα να μπει και να παλέψει. Έσω έτοιμος, που έλεγαν οι πρόσκοποι.
Καρφώνοντας κουκλάκια με καρφίτσες
Θέμα άνοιξε, λίγες μέρες πριν και με τον Σιφουέντες. Άργησε να επιστρέψει και δεν μπήκε βασικός; Έκανε κάτι άλλο; Συνεννοήθηκε να μην ξεκινήσει, για να προστατευτεί; Τα ρεπορτάζ και οι ερωταπαντήσεις λύνουν απορίες, αν και είμαστε στην εποχή της παραφιλολογίας και παραφημολογίας
Αυτό που ξέρω είναι πως όλα τα παραπάνω είναι υποχρέωση των αποδυτηρίων, σε συνεννόηση με γενικό αρχηγό και διοίκηση, να λυθούν. Όπως ίσχυε μέχρι και το σφύριγμα της λήξης του παιχνιδιού με τον Λεβαδειακό, στις αρχές Νοεμβρίου. Τότε, θα ήταν και το ιδανικό χρονικό σημείο για να γράψει ή να… ποστάρει ο καθένας τις αμφιβολίες, τις ενστάσεις, τις διαφωνίες. Ήταν καλό το κλίμα, τότε; Μετά χάλασε; Με τον καιρό, την συννεφιά και το κρύο; Μήπως στράβωσε και το ‘φαγε κάνας γάιδαρος;
Μιλώντας περί… σκιάς όνου, βέβαια, “καβάλα στο άλογο” είναι πιο εύκολο να θριαμβολογεί και να μιλάει ο καθένας και η καθεμία για πρωταθλήματα, όπως εξίσου εύκολο είναι να αποδομεί, χωρίς κριτική αλλά με ισοπέδωση, λίγες αγωνιστικές μετά.
Αγωνιστικές που συνοδεύτηκαν με ήττες, κατά βάση, αλλά και έναν αποκλεισμό. Βέβαια κύριο λόγο και στα παιχνίδια πρωταθλήματος, όπως και σε αυτά του κυπέλλου έπαιξαν οι: Σιδηρόπουλος, Τσιμεντερίδης/Ζαμπαλάς, Τσαγγαράκης/Πολυχρόνης, Τσιμεντερίδης, πάλι!
Για να καταλάβουμε το γελοίο των προσωπικοτήτων, αξίζει να ανατρέξει κάποιος σε πρόσφατο παιχνίδι κυπέλλου, στο οποίο ο Ζαμπαλάς απέβαλε παίχτη, αλλά η ομάδα αυτή συνέχισε να παίζει με έντεκα! Τον έκοψαν, φυσικά, καθώς το καραγκιοζλίκι πέρασε στην στρατόσφαιρα.
Στην αυριανή αποστολή ο Σίφου δεν συμπεριλήφθηκε, λόγω χτυπήματος στην γάμπα και έτσι ο Ζαμόρα και ο Ζαν Ζουλ μπαίνουν σε αυτήν, ενώ κάπου στο Κονγκό ένα Αρειανάκι ήπιε μονοκοπανιά ένα ποτήρι λικέρ, στο άκουσμα της είδησης, όπως μας είπε σε ιδιωτική συνομιλία. Εδώ δεν μιλάμε για προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες, για το αν μπορεί ο Χ Ζουλ να προσφέρει ή όχι. Ούτε αν καρφώνουν, παρέα με τον νεαρό επιθετικό απ’ την Κόστα Ρίκα, καρφίτσες σε κουκλάκια, μαύρη μαγεία σε συμπαίχτες και προπονητή. Η συζήτηση πηγαίνει στην υποχρέωση, από άπαντες, ώστε να αρχίσει η εκ νέου συγκομιδή νικών και τριπόντων, αρχής γενομένης από σήμερα. Ένα παραπάνω, όταν ο αγώνας γίνεται μπροστά σε άδειες κερκίδες.
Με τον Αστέρα της Τρίπολης, κάτι τέτοιο πληρώθηκε ακριβά, σε παιχνίδι που ιαοφαριστήκαμε στην εκπνοή, με κανονικό γκολ μας να ακυρώνεται και με εξόφθαλμο πέναλτι να μην δίνεται. Περιττό να αναφερθεί η εγρήγορση που απαιτείται να επικρατεί σε κάθε κύτταρου της Αρειανής οικογένειας, για την συνέχεια. Αυτήν ορίζεται από το βραδινό παιχνίδι.
Αντί επιλόγου
Όσο νωρίτερα θα γυρίσει στις νίκες ο Άρης, τόσο γρηγορότερα θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη. Του κόσμου στους παίχτες, αρχικά και εν συνεχεία στον προπονητή και τους συνεργάτες του. Το βασικότερο; Η εμπιστοσύνη της ομάδας στις δυνατότητές της.
Πιθανόν να προκύψουν νέες παγίδες. Από αυτές που θα αποσκοπούν στον πλήρη αποπροσανατολισμό. Αντί να μιλάμε και να εκφράζουμε άποψη για το ποιοι και σε ποιες θέσεις, αν αποκτηθούν, θα μας βάλουν πιο γερά στο “κόλπο”, το να μας έρθει… κόλπος και να τρώμε τις σάρκες και τα αδέλφια μας θα είναι ιδανική συνθήκη.
Μάτια και αυτιά δεκατέσσερα. Η δυσκολία των συνθηκών και το οριακό των αγώνων, με πρώτο το σημερινό παιχνίδι, καθιστά αναγκαία την καπατσοσύνη, την εξυπνάδα και την κατάθεση ψυχής. Το πείσμα, τον ποδοσφαιρικό εγωισμό και την νίκη. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
ΥΓ Με ενόχλησε, αφάνταστα, η απλή ανακοίνωση της Π.Α.Ε. για μη έκδοση εισιτηρίων λόγω μη απόφασης! Ανήκουστα πράγματα. Δεν υπήρξε αναλυτική εξήγηση “γιατί και από πού προκύπτει αυτό” και βάσει ποιου κανονισμού κινδυνεύαμε να τιμωρηθούμε αν είχε κόσμο το παιχνίδι.
Σε μια εποχή κατά την οποία ο Άρης δέχεται πολύπλευρο “πόλεμο”, η τακτική του “καλού παιδιού” δεν πιστεύω πως μπορεί να επιφέρει κέρδος, εκτός αν ζηλέψαμε την εποχή, το γιορτινό κλίμα, τα γλυκά και καμιά… πάστα.
Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου 2024
“ο Χιούι”
