Κανείς δεν μπορεί να μείνει απαθής σε ένα προσωπικό δράμα… Κανείς δεν μπορεί να είναι αδιάφορος βλέποντας έναν νέον άνθρωπο, έναν μέχρι χθες αθλητή που έλαμπε στα γήπεδα, χαρίζοντας συγκινήσεις και χαρές να δίνει την πιο δύσκολη μάχη, αυτήν για να παραμείνει ζωντανός.
Το προσωπικό δράμα του Νίκου Κυζερίδη συγκλονίζει την ποδοσφαιρική, την αθλητική οικογένεια της Ελλάδας, συγκλονίζει την οικογένεια του Άρη. Τα δάκρυα του, όταν αποκάλυπτε τι είπε στη σύζυγό του («Εάν, τελικά, φύγω απ΄ αυτή τη ζωή, θα φύγω γεμάτος από την αγάπη σας…») ενώθηκαν με τα δάκρυα όλων αυτών που βρέθηκαν στο Κλεάνθης Βικελίδης και εκείνων που είδαν βουβοί το βίντεο… Ήταν γροθιά στο στομάχι.
Την ίδια ώρα, από το μυαλό του, από το μυαλό όλων περνούσε σαν κινηματογραφική ταινία “η ιστορία της ζωής του”, γυρνώντας τον χρόνο πίσω. Τα όσα έζησε στο Χαριλάου, βιώνοντας τα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια. Ο Νίκος Κυζερίδης δίνει σε όλους μας ένα μάθημα ζωής, μαχητικότητας, “θέλω”, αλλά και αναγνώρισης. Παραδέχθηκε ότι ο Άρης μπορεί να τον πίκρανε με την γνωστή υπόθεση του άρθρου 44, αλλά του πρόσφερε τόσα προηγουμένως. Και μπορεί να του προσφέρει πολλά στο παρόν και στο μέλλον.
Ξέρει καλά ότι δεν είναι πια μόνος. Πρέπει να ξέρει και κάτι ακόμη… Ότι έμμεσα ανέδειξε ότι και ο Άρης, η οικογένεια του, παρά τα τεράστια προβλήματά της, την εσωστρέφεια που καταδίκασε ένα σύλλογο στη μιζέρια και στην παρακμή εδώ και χρόνια, διατηρηθεί ακόμη ζωντανά κύτταρα και μπορεί να δείξει αντανακλαστικά.
Η παρουσία τόσων ανθρώπων, η κινητοποίηση τους, καταγράφει μια πραγματικότητα. Ο Άρης ήταν και είναι μεγάλος σύλλογος, με DNA τέτοιο που παραπέμπει σε μεγάλα πράγματα. Αρκεί φυσικά να δει με θάρρος και τόλμη την πραγματικότητα. Να θάψει τα “εγώ” για το “εμείς”. Η παρουσία του Άγγελου Χαριστέα έλεγε κι αυτή πολλά, στέλνει το δικό της μήνυμα.
Η ανθρώπινη ιστορία του Κυζερίδη ίσως είναι κι ένα ηλεκτροσόκ για τον όλο τον Άρη: να ενωθεί, να συσπειρωθεί και να ξεκινήσει μια νέα αρχή, για να ζήσει και να μεγαλουργήσει.
Οφείλει να το κάνει!
