Πριν ακριβώς δυο χρόνια, την 1η Δεκεμβρίου 2010, ο Άρης έγραψε την πιο λαμπρή αγωνιστική σελίδα της νεότερης ιστορίας του. Δυο χρόνια μετά αναζητεί τον ίδιο του τον εαυτό, την επιβίωσή του! Μια επέτειος που θα έπρεπε η οικογένεια του Άρη να γιορτάζει. Κι όμως…
Ήταν εκείνες οι μέρες όπου πάνω από 4.000 οπαδοί του Άρη ξεκινούσαν από τη Θεσσαλονίκη –κι όπου αλλού υπάρχει κίτρινη απόχρωση- έχοντας μία αποστολή. Να φτιάξουν μία δική τους γιορτή στο «Βιθέντε Καλντερόν» της Μαδρίτης.
Eκεί, όπου η ομάδα του Έκτορ Κούπερ είχε ένα έργο σχεδόν ακατόρθωτο. Να κερδίσει μέσα στην έδρα της, την υπερπρωταθλήτρια Ευρώπης και κάτοχο του Γιουρόπα Λιγκ, Ατλέτικο Μαδρίτης. Να γίνει η πρώτη ελληνική ομάδα που θα έφευγε θριαμβεύτρια από την Ισπανία…
Οι «κίτρινοι» σε έναν όμιλο ο οποίος θύμιζε… Τσάμπιονς Λιγκ, είχαν ενεργητικό τέσσερις βαθμούς (ήττες σε Τροντχάιμ και «Μπάι Αρίνα», από Ρόζενμποργκ και Λεβερκούζεν, ενώ είχαν κερδίσει στο «Κλεάνθης Βικελίδης» στην πρεμιέρα τους Ισπανούς και είχαν παραχωρήσει ισοπαλία στους Γερμανούς). Έτσι, η βαθμολογία πριν την 5η αγωνιστική έδειχνε μόνο ένα δρόμο στον Άρη. Την νίκη…
Το αποτέλεσμα; Ήταν η πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας σε ισπανικό έδαφος, η δεύτερη του Άρη στον όμιλο μετά από αυτήν της πρεμιέρας πάλι επί της Ατλέτικο και η μεγαλύτερη των «κίτρινων» στην ιστορία τους στα ευρωπαϊκά κύπελλα!
Η ταυτότητα του ιστορικού αγώνα:
Τα γκολ: 2′ Κόκε (0-1), 12′ Φορλάν (1-1), 16′ Αγουέρο (2-1), 51′ πέν. Κόκε (2-2), 81′ Λαζαρίδης (2-3)
Διαιτητής: Ιβάν Μπέμπεκ (Κροατία)
Βοηθοί: Τόμισλαβ Πέτροβιτς, Μίρο Γκργκιτς (Κροατία)
Βοηθοί περιοχής: Ντομαγκόι Βούτσκοβ, Νταμίρ Μπάτινιτς (Κροατία)
Κίτρινες κάρτες: Τιάγκο, Ντομίνγκεθ, Γκαρθία – Χαβίτο, Μενδρινός
Οι συνθέσεις των ομάδων:
ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (Φλόρες): Ντε Χέα, Ουιφαλούσι, Γκοντίν, Ντομίνγκεθ, Λόπες (86′ Μέριδα), Ρέγιες, Τιάγκο (86′ Γκαρθία), Σουάρεθ, Σιμάο (73′ Κόστα), Αγουέρο, Φορλάν.
ΑΡΗΣ (Κούπερ): Σηφάκης, Βανγκέλι, Οριόλ, Λαζαρίδης, Μίσελ, Χαβίτο, Φατί, Τόχα, Μενδρινός (72′ Καζναφέρης), Κόκε (77′ Πρίττας), Τσέζαρεκ (83′ Ρουίς).
ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ μετά ο Άρης βρίσκεται καθηλωμένος στο τέλμα των οικονομικών προβλημάτων. Δίνει ένα ακόμη κρίσιμο παιχνίδι πριν το επόμενο, χωρίς διοίκηση, με πολλά προβλήματα και μ’ έναν κόσμο πληγωμένο.
O Άρης αντί να γιορτάζει “πονάει”, αντί να γελάει προσπαθεί να βρει οξυγόνο για να ζήσει! Τα σχόλια περιττεύουν.
