Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για τον ρέκορντμαν συμμετοχών (351) με την «επίσημη αγαπημένη», για τον άνθρωπο που «ζει και αναπνέει» για την Εθνική ομάδα και θα ‘λεγε κανείς, ότι κοιμάται και ξυπνάει σκεπτόμενος… μπάσκετ, που καμία φορά και οι μακροσκελείς πρόλογοι, ίσως χάνουν την αξία τους…
Το gazzetta.gr τιμά τον Παναγιώτη Γιαννάκη για την είσοδο του στο Hall of Fame της FIBA και δίνει το λόγο στους πρωταθλητές Ευρώπης του 2005, ζητώντας τους να απαντήσουν σε μία κοινή ερώτηση για τον προπονητή τους στην Εθνική ομάδα.
Αν υπήρχε ίσως μία είδηση που δημοσιεύτηκε χθες, ανήμερα της παγκόσμιας ημέρας του ψέματος, χωρίς την παραμικρή υποψία πρωταπριλιάτικου αστείου, αυτή ήταν σίγουρα η ανακοίνωση για την είσοδο του Παναγιώτη Γιαννάκη στο Hall of Fame της FIBA.
Μετά τον Νίκο Γκάλη (2007) και τον Παναγιώτη Φασούλα (2016), λοιπόν, έφτασε η ώρα και για τον «δράκο» του ελληνικού μπάσκετ να μπει στο πάνθεον του παγκοσμίου μπάσκετ και να καταξιωθεί για την τεράστια προσφορά του στο άθλημα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μία προσωπικότητα με τόσο μεγάλη επίδραση σαν παίκτης και αδιαμφισβήτητο σεβασμό σαν προπονητής, μας απασχολεί πολύ σπάνια. Άλλωστε, είναι ο μοναδικός που έχει χριστεί πρωταθλητής Ευρώπης (σε εθνικό επίπεδο) και με τις δύο ιδιότητες (το 1987 και το 2005 αντίστοιχα).
Με αφορμή την επιλογή του 62χρονου προπονητή και βετεράνου διεθνούς άσο για το Hall of Fame, το gazzetta.gr επικοινώνησε με τους 11 από τους 12 συντελεστές του χρυσού μεταλλίου στο Eurobasket του 2005 και τους έθεσε μία κοινή ερώτηση για τον «αρχιτέκτονα» της μεγάλης επιτυχίας του Βελιγραδίου.
Με δεδομένο ότι όλοι τους τον θυμούνται, λίγο-πολύ σαν παίκτη και τον έζησαν σαν προπονητή, το ερώτημα είναι το εξής: «Τι θα λέγατε στον γιο/κόρη σας, τον ανιψιό/α σας ή σε ένα νέο παιδί, αν σας ρωτούσε γιατί αυτός ο κύριος είναι τόσο σημαντικός μπασκετάνθρωπος για την Ελλάδα, ώστε να επιλεγεί για το Hall of Fame της FIBA;»
4. Θοδωρής Παπαλουκάς (μ.ο. 9,6π., 2,4ρ. & 2,1ασ. με 57,9% βολ., 55,9% διπ. & 46,2% σε 7αγ.)
«Πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο για το παγκόσμιο μπάσκετ και τον ελληνικό αθλητισμό, γιατί προσέφερε τα μέγιστα απ’ όλες τις θέσεις που του δόθηκε η ευκαιρία να το κάνει. Είτε σαν αθλητής, είτε σαν coach μέσα στο γήπεδο, είτε σαν πρόεδρος του Συνδέσμου προπονητών, ήταν πάντα κοντά στο μπάσκετ και σε ό,τιδήποτε έχει σχέση με τον αθλητισμό. Προσωπικά του είμαι ευγνώμων, γιατί όλες οι σημαντικές επιτυχίες που έζησα με την Εθνική ομάδα, ήταν μαζί του στον πάγκο. Ήταν αυτός που εμπιστεύτηκε εκείνη την φουρνιά παικτών και την οδήγησε σε σπουδαία κατορθώματα, τα οποία θυμόμαστε και μας ακολουθούν μέχρι σήμερα. Ξεχωρίζω το ήθος και την επιθυμία του να είναι νικητής, στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.»
5. Βασίλης Σπανούλης (μ.ο. 2,4π., 1,1ρ. με 60% βολ., 33,3% διπ. & 10% τριπ. σε 7 αγ.)
«O coach Γιαννάκης είναι ένας “θρύλος” του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Έβαλε το άθλημα στα σπίτια μας και ήταν ο “ήρωας” και το πρότυπο για ανθρώπους όλων των ηλικιών. Του αξίζει και με το παραπάνω μία θέση στο Hall of Fame της FIBA και είναι τιμή που συνεργάστηκα μαζί του και που διατηρούμε μία εξαιρετική ανθρώπινη σχέση.»
6. Νίκος Ζήσης (μ.ο. 10,6π., 1,7ρ., 2,1ασ. & 1,0κλ. με 75,9% βολ., 57,1% διπ. & 25% τριπ. σε 7 αγ.)
«Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους του ελληνικού μπάσκετ και κατά τη γνώμη μου, η πιο εμβληματική φιγούρα στην ιστορία της εθνικής ομάδας. Ξεχώριζε πάνω απ´ολα για το πείσμα και την ανταγωνιστικότητα και αυτό μετέδωσε και στην Εθνική ομάδα όταν έγινε προπονητής. Πανάξια έγινε μέλος του Hall of Fame.»
7. Γιάννης Μπουρούσης (μ.ο. 1,5π. & 0,8ρ. σε 4 αγ.)
«Γιατί είναι ένας άνθρωπος που του τρέφω απεριόριστο σεβασμό. Γιατί μαζί με τα υπόλοιπα “ιερά τέρατα” του ’87, ανέβασε το μπάσκετ στην κορυφή της Ευρώπης, το έκανε εθνικό μας άθλημα κι άνοιξε τον δρόμο στις νεότερες γενιές για να ασχοληθούν πιο σοβαρά. Γιατί είναι θιασώτης της σκληρής δουλειάς, έχει μεγάλη θέληση και δεν το βάζει ποτέ κάτω και αυτές οι αξίες που μας δίδαξε στην Εθνική ομάδα, βοήθησαν όλα τα παιδιά της γενιάς μου να γίνουν καλύτεροι παίκτες και ακόμη καλύτεροι συμπαίκτες.»
8. Παναγιώτης Βασιλόπουλος (ήταν ο “Βενιαμίν” της ομάδας κι έπαιξε 2′ στο ματς με την Βοσνία και 1′ στον τελικό με την Γερμανία χωρίς να προλάβει να πάρει ούτε μία προσπάθεια)
«Γιατί όταν κανείς δεν πίστευε ή δεν ήξερε αυτό το άθλημα, ήταν από τους λίγους που πάλεψαν όσο ήταν αθλητής με όση δύναμη ψυχής είχε, για να γίνει ένας από τους καλύτερους της εποχής του. Γιατί ακόμα και όταν το κατάφερε, δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί και να δίνει κάθε μέρα ό,τι καλύτερο είχε μέσα στο παρκέ. Αλλά σίγουρα το να είσαι καλός αθλητής, εάν δεν είσαι σωστός άνθρωπος με ήθος και αξίες, όλες οι επιτυχίες του κόσμου δεν έχουν καμία αξία. Γιατί έχει ένα μεγαλείο ψυχής και το μόνο του μέλημα, είναι να αγαπήσουν όλοι, μικροί και μεγάλοι, αυτό το άθλημα και προσπαθεί με όλες τους τι δυνάμεις να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις. Γιατί ήταν ένα αθλητής που δεν φοβόταν κανέναν αντίπαλο αλλά τους σεβόταν όλους…»
10. Νίκος Χατζηβρέττας (μ.ο. 5,6π., 1,4ρ. Με 75% βολ., 40% διπ. & 22,2% τριπ. σε 7 αγ.)
«Η γενιά μου με μεγάλωσε με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, που ήταν ένα πρότυπο αθλητή και μπασκετμπολίστα! Επιπροσθέτως, όμως, είμαστε πολύ τυχεροί να τον ζήσουμε και ως προπονητή γιατί μας έμαθε να προτάσσουμε το “εμείς” αντί του “εγώ” και αυτό μας βοήθησε μα γίνουμε καλύτεροι συμπαίκτες και συνολικά καλύτερη ομάδα!»
11. Δήμος Ντικούδης (μ.ο. 6,3π., 2,9ρ. & 0,7κλ. με 44,4% βολ., 53,3% διπ. σε 7 αγ.)
«Ο coach Γιαννάκης ήταν ένας τεράστιος αθλητής μα πάνω απ’όλα θεωρώ ότι είναι ένας άνθρωπος που σε όλη του τη διαδρομή, έχει δώσει τα πάντα για το μπάσκετ. Ήταν ο κατάλληλος προπονητής για τη δική μας φουρνιά κai είναι μια προσωπικότητα που είναι συνυφασμένη με το μπάσκετ στην Ελλάδα. Πολλά συγχαρητήρια για την είσοδο του στο Hall of Fame, το αξίζει!»
12. Κώστας Τσαρτσαρής (μ.ο. 3,9π., 2,6ρ. με 16,7% βολ., 58,8% διπ. & 66,7% τριπ. σε 7 αγ.)
«Θα του έλεγα ότι ήταν ένας αθλητής, που αγάπησε όσο τίποτα άλλο το άθλημα, έδωσε τα πάντα για αυτό και δεν σταμάτησε να προσφέρει και ως προπονητής. Μετέδωσε τις γνώσεις του και η γενιά μου, του οφείλει πολλά για την σφυρηλάτηση του χαρακτήρα και την αυταπάρνηση σε δύσκολες καταστάσεις του παιχνιδιού.»
13. Δημήτρης Διαμαντίδης (μ.ο. 5,4π., 5,1ρ., 5,0ασ., 2,8κλ. με 68,2% βολ., 36,8% διπ. & 21,4% τριπ. σε 7 αγ.)
«Είναι σημαντικό για όλους όσοι είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε, αλλά και για τους νέους που δεν τον έζησαν, πως ένα άνθρωπος από μια μικρή χώρα, με σκληρή δουλειά και πολύ σωστή νοοτροπία κατάφερε και έκανε μια τεράστια καριέρα σαν παίκτης και σαν προπονητής κι αποτέλεσε και αποτελεί παράδειγμα για το πως μπορείς να φτάσεις στην κορυφή.»
14. Λάζαρος Παπαδόπουλος (μ.ο. 9,7π., 0,7ασ. & 3,6ρ. με 42,9% βολ., 43,8% διπ. σε 7 αγ.)
«Θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν γιος μου του έμοιαζε σε πολλα πράγματα. Ο coach είναι μία τεράστια προσωπικότητα που ξυπνάει και κοιμάται σκεπτόμενος το μπάσκετ και αυτή η αναγνώριση είναι η πιο δίκαιη ανταμοιβή για την προσφορά του στο άθλημα. Όταν έπαιζε ήταν ο απόλυτος αρχηγός και ηγέτης, ενώ ως προπονητής σου μετέφερε τη νοοτροπία του νικητή, σου μετέδιδε πως να είσαι καλύτερος συμπαίκτης και να βελτιώνεσαι συνεχώς! Η είσοδος του στο Hall of Fame αποτελεί σπουδαία τιμή για το ελληνικό μπάσκετ.»
15. Μιχάλης Κακιούζης (μ.ο. 7,3π., 4,7ρ. & 0,8κλ. με 50% βολ., 60% διπ. & 21,7% τριπ. σε 7αγ.)
«Γιατί παρόλες τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει, δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί και να δουλεύει σκληρά κάθε μέρα, ώστε να μπορέσει να εκπληρώσει τα όνειρα του. Γιατί κατάφερε μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας του ’87, να μιλάει όλος ο κόσμος για την Ελλάδα. Γιατί με το παράδειγμα του έκανε εμάς καλύτερους ανθρώπους και παίκτες. Γιατί είναι από τους καλύτερους που έπαιξαν ποτέ το παιχνίδι!»
Υγ.: Παρά τις επίμονες προσπάθειές μας, η επικοινωνία με τον Αντώνη Φώτση, δεν κατέστη δυνατή.
