Ο χρόνος τρέχει αλλιώς, πλέον, στην εποχή μας. Η είδηση παύει να είναι τέτοια, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο καιρός της εφημερίδας ξεπερνιέται, καθώς κινδυνεύει το φύλλο της επόμενης μέρας, που τυπώθηκε το προηγούμενο βράδυ, να εκτεθεί. Κάπως έτσι, δεν θα έχει ονοματολογία, σε επίπεδο μεταγραφών, που να αφορούν στον Άρη αυτό που διαβάζετε.
Γίνεται της ανατροπής το κάγκελο, όπως βλέπετε. Παίχτης της ομάδας, από εμένα, νοείται μόνο αυτός που υπογράφει και ανακοινώνεται, συνεπώς δεν θα γίνει τζάμπα διαφήμιση κανενός. Αν κάτι είναι σίγουρο, αυτό είναι η Δευτεριάτικη κλήρωση της επόμενης φάσης. Έχει το ενδιαφέρον του και αυτό. Για όνειρα, ελπίδες, φαντασιώσεις. Κάθε πράγμα στον καιρό του, που λένε και ο κολιός τον Αύγουστο. Σε αυτόν τον μήνα βρισκόμαστε, συμπτωματικά και το ψαρικό είναι ανατολικής προέλευσης. Ουκρανίας, συγκεκριμένα!
Τα δεδομένα
Δεν μπορεί να γίνει υποθετική κουβέντα, παρά μόνο στηριζόμενη σε όσα υπάρχουν στο τραπέζι. Αυτά, μέχρι στιγμής, δείχνουν πως έχουμε θέμα. Μιλάμε για το, πάνω από δύο εβδομάδες ζήτημα που προέκυψε από εκείνη την στιγμή του χτυπήματος του Τσέχου, με τον Εθνικό Άχνας. Η έλλειψη τρίτης εναλλακτικής, ενώ η λογική έλεγε πως θα έπρεπε να υπάρχουν δύο αναπληρωματικοί ακόμα στην κομβική αυτή θέση, έφερε συνεχείς μετακινήσεις. Και οι εσωτερικές μετακινήσεις είναι καλές, τα είπαμε πάλι, μόνο σε εικονικά παιχνίδια. Όταν ο δεξιός μπακ γίνεται αριστερό στόπερ, μοιραία μπαίνεις σε άλλες διαδικασίες. Ο αναπληρωματικός του και υποδεέστερος σε ποδοσφαιρική αξία, γίνεται βασικός, αριστερά υπάρχει καινούργιο πρόσωπο επίσης, μπροστά του ακριβώς οι δύο επιλογές είναι και αυτοί παίχτες που τώρα ψάχνουν να βρούνε ρόλο στο σύνολο. Καλά καλά δεν γνωρίζουν τα μικρά τους ονόματα, όχι τις ποδοσφαιρικές συνήθειες των συμπαικτών τους. Αυτών, τουλάχιστον, που κινούνται κοντά στον χώρο ευθύνης τους.
Η ασφάλεια ή όχι που νιώθει ένας ποδοσφαιριστής και κατά επέκταση το σύνολο προκύπτει μέσα από λογικές επιλογές, από στοιχεία που δίνει ο καινούργιος στον παλιό και ανάποδα, αλλά η βασική προϋπόθεση είναι να “βλέπει” οποιοσδήποτε ζει εντός των αποδυτηρίων πως ο συμπαίκτης του, που καλείται να παίξει στην Χ θέση, είναι “για αυτήν”. Αυτό, το αισθητήριο, το έχει κάθε παίχτης και έτσι, όταν δεν γίνεται, γεννιούνται οι δεύτερες ή και τρίτες σκέψεις στην διάρκεια ενός αγώνα ή μίας επικείμενης διπλής αναμέτρησης. Κάπως έτσι, η συμπεριφορά μίας, ούτως ή άλλως, σε προετοιμασία ομάδας, γίνεται πιο “σφιχτή”, πιο προσεκτική, πιο ανασφαλής. Με λίγα λόγια, έτσι περιγράφεται η μεγάλη εικόνα των δύο αγώνων που προηγήθηκαν.
Κόντρα ο καιρός
Ακολουθεί επόμενο ζευγάρι παιχνιδιών, με ανέβασμα σε ποιότητα αντιπάλου. Γεωγραφικά, κινούμαστε πάνω κάτω, στα κοντά. Από Αρμενία, Ουκρανία. Με την υποσημείωση πως η ρεβάνς είναι στο Βουκουρέστι, στην Ρουμανία, αφού το τελευταίο που έχουν ως ανησυχία εκεί πάνω είναι η διεξαγωγή του ποδοσφαίρου. Αυτό, βέβαια, παίζεται. Η μπάλα, πάντα, θα κυλάει…
Ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες κάνουν το παιχνίδι τους, στην Θεσσαλονίκη, γεγονός που νιώσαμε στο πετσί μας στις κερκίδες του Χαριλάου λίγες μέρες πίσω, οι ποδοσφαιρικές συνθήκες στην ομάδα μας δείχνουν κόντρα στην λογική, με όσα περιγράφηκαν πιο πάνω. Η ευθύνη, όπως πάντα, είναι κάθετη, από πάνω προς τα κάτω. Διοίκηση, τεχνικός διευθυντής, προπονητής. Δεν διέβλεψαν, έγκαιρα, την ανάγκη, την κρισιμότητα της θέσης και την πιθανότητα του τραυματισμού. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον έρχεται την Πέμπτη το βράδυ, ίδια ώρα, στις 21:15 η Ντιναμό Κιέβου να σταθεί απέναντι. Την ίδια στιγμή, ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα δεν θα βρίσκεται στον πάγκο μας. Είπαμε. Δεδομένα προκύπτουν εκεί που δεν το περιμένεις.
Αν υπάρχουν κάποιοι λαοί που φημίζονται για τις δυσκολίες που περνούν, οι Ουκρανοί συγκαταλέγονται σε αυτούς. Η λέξη “πολύπαθος” στέκεται άνετα δίπλα τους, όχι μόνο τώρα, αλλά σχεδόν από πάντα. Από εποχές Σοβιετικής Ένωσης έως και σήμερα, δύσκολα θα βρεις κάτοικο της Ουκρανίας και όλων των κρατών που προέκυψαν μετά την “πτώση του τείχους” και το “σπάσιμο” της αρκούδας σε κομμάτια, που να θεωρεί πράγματα σίγουρα και σταθερά. Αυτό συμβαίνει και με τις ομάδες τους, που παίζουν πρόσφυγες, κυριολεκτικά, σε γειτονικές χώρες. Πολωνίες, Σλοβακίες, Ρουμανίες. Στην τελευταία θα πάμε σε μιάμιση βδομάδα.
Προηγείται η συνάντηση στο Κλεάνθης Βικελίδης. Το πλέον κομβικό παιχνίδι. Πάντα, αυτό που είναι μπροστά. Αυτό που διαμορφώνει τις συνθήκες και είναι κατανοητό το γιατί. Ο “κοινωνικός καιρός” είναι κόντρα, στην χώρα του Ζελένσκι, “ο ποδοσφαιρικός” είναι κόντρα, στην δικιά μας ομάδα. Το ιστορικό μέγεθος μιας ομάδας με δύο κατακτήσεις ευρωπαϊκών κυπέλλων, πολλούς ημιτελικούς και προημιτελικούς, τεράστιες επιτυχίες στην διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ στα τέλη των 90’s και αρχές της νέας χιλιετίας, είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη λέει πως δεν είναι η μόνη τέτοια που έρχεται στο γήπεδό μας. Βέβαια, οι συνθήκες που στέκονταν απέναντί μας μεγάλοι αντίπαλοι ήταν έτσι διαμορφωμένες ώστε να κοιτάζουμε αποκλειστικά το πώς θα βρούμε την στιγμή, χωρίς να κάνουμε προσευχές να είναι καλά τα εναπομείναντα στόπερ. Σπουδαίες προσωπικότητες στον πάγκο μας, έδιναν το δικαίωμα αυτό. Τώρα είναι αλλιώς. Έχει κι αυτό την αξία του.
Καλώς τα, τα παιδιά
Από την εποχή του Σεφτσένκο, του Ρεμπρόφ και του “καθηγητή” Βαλερί Λομπανόφσκι έχουν περάσει χρόνια. Οι καριέρες σταμάτησαν, ο δάσκαλος άφησε, νωρίς είναι η αλήθεια, τα εγκόσμια. Η ζωή προχωράει. Δεν υπόσχεται πως “πάντα θα είναι έτσι όπως είναι τώρα”. Πολλά τα παραδείγματα. Όταν ο Αντρέι κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ με την Μίλαν , γύρισε στον τάφο του μέντορά του, με το τρόπαιο, ως ελάχιστη ωδή και ένα “ευχαριστώ” στις διδαχές που πήρε. Αν ανατρέξει κάποιος σε απολαυστικά άρθρα του αγαπημένου sombrero.gr (που, με αφορμή τις αναμετρήσεις με την Ντιναμό, σκαλίζω πάλι) βρίσκει διαμαντάκια. Το πώς η Άαλμποργκ πήρε την θέση των Ουκρανών, στις αρχές των νάιντιζ, μία ιστορία που έχει από πίσω της νίκη της ομάδας του Κιέβου επί του Παναθηναϊκού, αλλά και διαιτητική τριπλέτα από Ισπανία, γούνες, δελεαστικές προτάσεις και κάμποσα ακόμα, με έκαναν να πιστεύω πως τα ράμματα για την γούνα των απογόνων του Λομπανόφσκι, στην θέση του οποίου θα κάθεται ο Ρουμάνος Λουτσέσκου, ο πρεσβύτερος, ίσως να μην τελείωσαν.
Το ποιος θα κόψει και θα ράψει το παιχνίδι στα μέτρα του εξαρτάται από πολλά γεγονότα. Είναι και οι αποφάσεις της στιγμής, της βραδιάς. Θα έχουν την δική τους αξία και σημασία. Πολλοί γνωστοί θα είναι απέναντι. Ένα παλιό μπακ, πάλι του συμπολίτη, ανήκει στο ρόστερ της αντιπάλου. Καλώς τα, τα παιδιά, που λένε!Φαινομενικά, οι πληροφορίες που θα συγκεντρώσουν θα είναι πιο ακριβείς, καθώς ο έμπειρος Μιρτσέα κινήθηκε επί χρόνια στην σκιά του γιου του, στην πόλη μας. Ένα πρωινό, κάπου τον πέτυχα. Πάνε χρόνια. Κρατάω την φωτογραφία που βγήκαμε στο αρχείο μου. Οι συμπτώσεις της ζωής. Την ανέσυρα, αυτές τις μέρες. Κοιτώντας την, χαμογελάω. Ποζάρει άνετος και “σκοτεινά” χαμογελαστός. Σαν να διέκρινα πως έχει ένα σκισιματάκι στο σακάκι. Θυμήθηκα την γούνα του Ισπανού διαιτητή Λόπεθ Νιέτο τον Σεπτέμβρη του 1995 και τα ράμματα σε αυτήν της Ντιναμό από το Κίεβο…
ΥΓ Δεν θα μπορούσε να λείπει τραγουδάκι που παραπέμπει στην είσοδο της Αρειανάρας στον αγώνα. Τα παραπάνω γράφτηκαν υπό τους ήχους του…
Πίστη και στήριξη στην ομάδα.
Μόνο Άρης, όλο Άρης!!
Μια ζωή!
Κυριακή, 6 Αυγούστου 2023
“ο Χιούι”
