Απομένουν δέκα μέρες για τον αγώνα με τον Πανθρακικό, ένα παιχνίδι που αποδεικνύεται οριακό για την παραμονή του Άρη.
Το πώς έφτασε εδώ που έφτασε η κιτρινόμαυρη ομάδα είναι γνωστό, όπως είναι γνωστές και οι αμαρτίες που πληρώνει. Δεν παραγράφονται, ούτε πρέπει να παραγραφούν.
Στη δεδομένη χρονική περίοδο, όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές, ο κόσμος είναι έτοιμος να βάλει πιο πάνω από τις πικρίες και τη δεδομένη αίσθηση ότι προδόθηκε, την αγάπη του για την ομάδα.
Αυτή η αγάπη για τον Άρη, είναι προφανές ότι, θα τον οδηγήσει στις κερκίδες του Κλεάνθης Βικελίδης στις 30 Μαρτίου, μεταδίδοντας την φλόγα και τη ενέργεια του στην ομάδα και τον αγωνιστικό χώρο. Nαι δεν παίζει μπάλα ο κόσμος. Χιλιοειπωμένο. Όμως οι γεμάτες πάθος κερκίδες ενός γηπέδου, όπως είναι το Χαριλάου, διαμορφώνει ανάλογα τις συνθήκες, ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τα αυτονόητα.
Άνοιξε τις τελευταίες ώρες μια συζήτηση για το αν και κατά πόσο το εισιτήριο πρέπει να είναι 5 ή 10 ευρώ, αν είναι φθηνό ή ακριβό. Οι απόψεις είναι πολλές και αντικρουόμενες. Όποιος θέλει πραγματικά να δει την ουσία, αυτή είναι μια και δεν αλλάζει: το Σάββατο 30 Μαρτίου το Κλέανθης Βικελίδης πρέπει να είναι γεμάτο, με τον κόσμο για μια ακόμη φορά μπροστάρη στην προσπάθεια επιβίωσης της ομάδας.
Είναι στιγμές που η αγάπη και η αυτοθυσία του κόσμου του Άρη δεν κοστολογείται, ούτε παίρνει ταμπέλες.
Μετά την 21η Απριλίου και με την ομάδα να συνεχίζει στην Σούπερ λίγκα, μπορεί να ανοίξουν όλες οι συζητήσεις για λάθη, παραλείψεις και εγκλήματα και φυσικά να αποδοθούν οι ευθύνες. Προϋπόθεση; Να υπάρχει Άρης.
