Για το φετινό βραβείο έχουν κατατεθεί 376 προτάσεις από τις οποίες 228 είναι φυσικά πρόσωπα και τα 148 οργανώσεις, αυτοί όμως που ξεχωρίζουν είναι οι κάτοικοι της Λέσβου – κυρίως – για το φιλότιμό τους και την προσφορά τους σε χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που κατέκλυσαν το νησί προερχόμενοι από τα απέναντι παράλια.
Όσο σημαντικό κι αν είναι το βραβείο, κανείς από τους αφανείς ήρωες δεν πιστεύει ότι θα αλλάξει κάτι στη ζωή τους. Ούτε φυσικά σε αυτή των Σύρων που παραμένουν στη χώρα τους, αλλά και σε αυτή εκατομμυρίων ακόμη που βρίσκονται στη δίνη ενός πολέμου.
«Την Παρασκευή, όταν θα ανακοινώσουν το Νόμπελ, θα συνεχίσουν τα πέφτουν βόμβες και οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν» είπε ο κ. Βαλάμιος, αναφερόμενος στη Συρία. «Και εγώ δεν θα αισθανθώ ούτε χαρά ούτε λύπη. Ξέρω ότι έκανα αυτό που έπρεπε».
Ο Στρατής Βαλάμιος και η 86χρονη Αιμιλία Καμβάση –μια από τις αγαπημένες «γιαγιάδες της Λέσβου»- είναι τα «πρόσωπα» της ελληνικής υποψηφιότητας και επιλέχθηκαν συμβολικά να εκπροσωπήσουν τους νησιώτες στα Νόμπελ.
Κανένας δεν ξέρει πόσους πρόσφυγες έσωσαν οι ντόπιοι από βέβαιο θάνατο στη θάλασσα. Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, όμως, ο αριθμός αυτός υπολογίζεται στις χιλιάδες.
«Φανταστείτε να είστε εκεί και να βλέπετε τα πνιγμένα παιδιά στην παραλία ή να σώζετε έναν πατέρα το παιδί του οποίου πνίγηκε ή ακόμη και ένα βρέφος που έχασε τους γονείς του» είπε στο ειδησεογραφικό δίκτυο ο κ. Βαλάμιος.
«Μερικές ημέρες, ο Βαλάμιος έβαζε έως και 20 άτομα μέσα στο τριών μέτρων σκάφος του» γράφει το Reuters, και συμπληρώνει: «Οι μέρες αυτές έχουν πλέον τελειώσει, από τον Μάρτιο, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Τουρκία συμφώνησαν να κλείσουν αυτό τον προσφυγικό διάδρομο και μόνο μια χούφτα πρόσφυγες φτάνουν πλέον κάθε εβδομάδα».
«Το νησί το αξίζει. Είμαι ηθικά ικανοποιημένος με όσα έκανα, που βοήθησα αυτούς τους ανθρώπους. Όλα τα υπόλοιπα, και το Νόμπελ μαζί, δεν έχουν σημασία» δήλωσε στο πρακτορείο ο 63χρονος Θανάσης Μαρμαρινός, ψαράς της περιοχής.
