Ο Λευτέρης Σούμποτιτς τα τελευταία τρία χρόνια έχει βρει τη μπασκετική «Ιθάκη» του στο Λίβανο και συγκεκριμένα στην Αλ Ριάντι, καθώς με την παρουσία του εκεί η ομάδα έχει αλλάξει ριζικά τις συνήθειές της. Δεν αναφερόμαστε μόνο στο μπασκετικό κομμάτι όπου έχει κατακτήσει επί τρία συναπτά έτη το πρωτάθλημα αλλά και σε αλλαγές στο οργανωτικό κομμάτι, τη διάρθρωση και λειτουργία της ομάδας.
Ο «Πίξι» μίλησε στο SDNA για τις συνθήκες εργασίας και την αναγνώριση που τυγχάνει στον Λίβανο, αλλά δεν ξεχνάει την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη. Ανακαλεί στη μνήμη του την τελευταία θητεία του στην τεχνική ηγεσία του Αρη, αποκαλύπτει πρωτοφανή περιστατικά, αποθεώνει την προσπάθεια της ΧΑΝΘ για το μουσείο του μπάσκετ, ενώ «βλέπει» την Εθνική Ανδρών στο βάθρο του Ευρωμπάσκετ.
Διαβάστε τη συνέντευξη στη Χριστίνα Σκέντζιου:
Πώς είναι η ζωή σας αυτή την εποχή; Βρίσκεστε σε ένα εντελώς νέο περιβάλλον για Ευρωπαίο προπονητή.
«Η αλήθεια είναι αυτή. Ήδη βρίσκομαι στη Βηρυτό τρία χρόνια και πρόσφατα ανανέωσα για άλλα τρία χρόνια. Η ζωή στο Λίβανο είναι εξαιρετική. Ο κόσμος σε αποθεώνει με κάθε τρόπο τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων. Υπάρχει μια ηρεμία που δεν τη συναντάς συχνά. Έτσι έχεις τη δυνατότητα να εργαστείς και να προσφέρεις. Οι άνθρωποι της ομάδας με βοήθησαν να προσαρμοστώ γρήγορα, μου προσέφεραν όσα χρειαζόμουν για να μπορέσω να αλλάξω αρκετά και έχουμε φτάσει σήμερα σε ένα σημείο όπου δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από μία ευρωπαϊκή ομάδα».
Υπήρξε σκέψη να επιστρέψετε στην Ευρώπη μετά από αυτά τα τρία χρόνια παραμονής σας εκεί; Υπήρξε κάποια «κρούση» ομάδας που θα σας έκανε να γυρίσετε πίσω;
«Σε αυτό θα είμαι κατηγορηματικός. Από τη στιγμή που μου προτάθηκε η παραμονή μου στο Λίβανο δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να επιστρέψω στην Ευρώπη. Ο κόσμος εκεί με σέβεται, μου δίνει χώρο και χρόνο να δουλέψω. Προς το παρόν δεν βρίσκω το λόγο να αφήσω ένα ιδανικό περιβάλλον για μένα. Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, θεωρητικά υπάρχουν πάντα προτάσεις. Δεν υπήρξε όμως κάτι επίσημο και ουσιαστικό».
Η τελευταία σεζόν που είχατε στην ελληνική Α1 ήταν στην τεχνική ηγεσία του Αρη, τον οποίο αναλάβατε στην ένατη θέση και τον οδηγήσατε στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος. Είναι αλήθεια ότι σας είχε «καλωσορίσει» στην ομάδα με ένα γραπτό μήνυμα ο Πι Τζέι Τάκερ; Τι ακριβώς έλεγε;
(γελάει δυνατά) «Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το μήνυμα, το οποίο δεν προοριζόταν για μένα, αλλά για τον προκάτοχό μου (σσ. Σαρόν Ντρούκερ). Ουσιαστικά έγραφε ότι δεν άντεχε με τον καινούργιο προπονητή, δηλαδή με εμένα, και με στόλιζε κανονικά! Ήταν κάτι το οποίο δεν μου είχε ξανασυμβεί ποτέ. Εκεί κατάλαβα ότι πέραν των αγωνιστικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η ομάδα, υπήρχαν και μεγάλα προβλήματα πειθαρχίας και έπρεπε να δουλέψω και πάνω σε αυτό το κομμάτι. Ευτυχώς υπήρξα παίκτης και γνωρίζω την ψυχοσύνθεση των παικτών. Με το να τους πας κόντρα δεν κερδίζεις τίποτα. Από την άλλη βέβαια ο συγκεκριμένος παίκτης μια πρωία εξαφανίστηκε χωρίς να ενημερώσει κανέναν… Έπρεπε να καταλάβουν όλοι ότι αγωνίζονται σε ομάδα και έχουν δικαιώματα καθώς και υποχρεώσεις».
Τι προσπαθήσατε να αλλάξετε τη σεζόν 2010-11 στον Αρη;
«Οι προπονήσεις έγιναν σκληρές και αποφάσισα, σε συνεργασία με την τότε διοίκηση, να παραμείνουν στην ομάδα μόνο όσοι πραγματικά «γούσταραν» να παίξουν σ’ αυτή. Μιλούσα προσωπικά με τον κάθε παίκτη στο γραφείο μου ώστε να καταλάβω τι ήταν αυτό που έφταιγε και υπήρχε μια «χαώδης» κατάσταση. Έτσι εισηγήθηκα αρχικά και την απομάκρυνση του Μπόμπι Μπράουν. Ενός παίκτη που την επόμενη χρονιά βγήκε MVP της Ευρωλίγκα αγωνιζόμενος στη Σιένα. Ήμουν ανένδοτος και ήθελα την απομάκρυνσή του. Τον κάλεσα στο γραφείο μου και μετά από μια συζήτηση που είχαμε παρέμεινε τελικά στον Άρη. Τον συνάντησα πρόσφατα και μου εκμυστηρεύτηκε ότι η τότε κουβέντα μας τον βοήθησε πολύ στη μετέπειτα πορεία του. Είναι κάτι για το οποίο ακόμα και σήμερα νιώθω περήφανος».
Υπήρξε κάποιο άλλο «επεισόδιο» το οποίο θυμάστε κατά την παραμονή σας στον Άρη εκείνη τη χρονιά;
«Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι κουμάντο σε μία ομάδα κάνει ο προπονητής. Αν δεν σέβονται τον προπονητή δεν μπορεί να υπάρξει συνοχή και αποτελεσματικότητα. Ναι, υπήρξε ένα ακόμη περιστατικό με Αμερικανό παίκτη που αντέδρασε έντονα κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βίντεο. Αν και σε επίπεδο σωματοδομής ο συγκεκριμένος παίκτης ήταν «θηρίο», δεν υπολόγισα τίποτα και διαπληκτίστηκα έντονα μαζί του σε σημείο να αποχωρήσει από την αίθουσα. Την επόμενη μέρα ήρθε στο γραφείο μου και μου ζήτησε συγνώμη».
Ας αλλάξουμε θέμα, αλλά ας μείνουμε στη Θεσσαλονίκη. Γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια με τη δημιουργία του Μουσείου μπάσκετ της ΧΑΝΘ, όπου προορίζεται και η υπογεγραμμένη φανέλα της φωτογραφίας. Πώς βλέπετε αυτές τις κινήσεις από τους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης;
«Το μπάσκετ στην Ελλάδα ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη. Είναι μπασκετομάνα. Αρχικά να πω για το Μουσείο μπάσκετ της ΧΑΝΘ ότι κάνει εξαιρετική δουλειά. Έχει συλλέξει και συνεχίζει να συλλέγει φανέλες και αντικείμενα από παίκτες και προπονητές που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στον ελληνικό και στον παγκόσμιο χώρο του μπάσκετ. Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να τυγχάνουν στήριξης απ’ όλους τους φορείς. Το μπάσκετ αναπτύσσεται μέσα από τέτοιες κινήσεις. Τα νέα παιδιά μαθαίνουν την ιστορία του και έρχονται πιο κοντά στο άθλημα που αγαπούν».
Πως θα περάσετε το καλοκαίρι σας;
«Επιτέλους θα με δει και λίγο η γυναίκα μου, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου (γέλια). Από εκεί και πέρα έχω αρκετά ταξίδια προκειμένου να παρακολουθήσω παίκτες. Λογικά θα βρεθώ και στο Ευρωμπάσκετ του Σεπτεμβρίου. Όλα γυρίζουν γύρω από το μπάσκετ, όπως καταλαβαίνετε»…
Τέλος, μιας και αναφερθήκατε στο φετινό Ευρωμπάσκετ, τι θα λέγατε για την Εθνική ομάδα της Ελλάδας;
«Η Ελλάδα πιστεύω θα είναι μέσα στα μετάλλια. Έχει καταπληκτικούς παίκτες αλλά κυρίως φοβερούς χαρακτήρες παικτών. Έχει έναν προπονητή που έχει προσανατολισμό και ξέρει πολύ καλά τι θέλει από τον κάθε παίκτη. Είναι ευκαιρία για την Ελλάδα φέτος να βρεθεί στα μετάλλια. Το ελληνικό μπάσκετ είναι πολύ ψηλά και χαίρει σεβασμού».
