Προπονητής που έχει γράψει τη δική του ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Με θητεία και στην Ελλάδα, αρκετά επιτυχημένη, με ευρωπαϊκό τρόπαιο το 1993 ως τεχνικός του Άρη. Ο Σβι Σερφ είναι από τις πιο γνωστές φιγούρες προπονητών τα τελευταία 35 χρόνια και μιλάει στο sport24.gr για τα πάντα…
Μερικές από τις ερωταπαντήσεις που ξεχωρίζουν:
-Έχεις ποτέ μελετήσει και αντιγράψει τις τεχνικές ενός άλλου προπονητή;
“Δεν έχω αντιγράψει. Αυτό που κάνω είναι να συγκρίνω και να εμπλουτίζω τις υπάρχουσες τεχνικές μου με μικρά δάνεια. Ακόμη και από νέους στον χώρο προπονητές. Μου αρέσει να τους βλέπω, να παρατηρώ τον τρόπο που λειτουργούν. Βλέπω ότι ο Ιτούδης κάνει πολλά πράγματα στην ΤΣΣΚΑ που ο Ομπραντοβιτς έκανε.
Ηγέτης ο Γιαννάκης, πολύ καλός προπονητής
-Είχες παίκτη τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Κατακτήσατε μαζί το Κύπελλο Κυπελλούχων (1992-1993). Πώς θα τον περιέγραφες όχι μόνο ως παίκτη αλλά, και ως προπονητή που είναι τώρα;
“Ο Γιαννάκης πρώτα απ’ όλα ήταν ηγέτης! Ηγέτης! Κι ένας ηγέτης παίρνει αποφάσεις, ζητά την μπάλα όταν «καίει». Ο Γιαννάκης πάντοτε ζητούσε την μπάλα για να την κατεβάσει και να οργανώσει την επίθεση. Ήταν πολύ εργατικός. Ήταν ο πρώτος που ερχόταν στην προπόνηση και ο τελευταίος που έφευγε. Στις προπονήσεις, έπιανε τους μικρότερους και τους συμβούλευε τι πρέπει να κάνουν και τι όχι. Ασχολιόταν μαζί τους. Τους έλεγε «δούλεψε μαζί μου στο 1 εναντίον 1», «κάνε 10 σουτ μαζί μου».
Ήταν όμως κι άλλος ένας παίκτης τότε πολύ εργατικός ο Γιώργος Σιγάλας. Ήθελε να δουλεύει όλο και περισσότερο. Ως προπονητή, τον Γιαννάκη δεν τον παρακολουθούσα τα τελευταία χρόνια καθώς, ήταν στην Κίνα. Τον είχα δει φυσικα στην Εθνική και στον Ολυμπιακό. Πολύ καλός. Αναμένω να τον δω τώρα που επέστρεψε στον Άρη ως προπονητής. Δυστυχώς, δεν είδα τον αγώνα εναντίον του ΠΑΟΚ (στο πλαίσιο του Κυπέλλου). Έμαθα ότι έχασε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Νίκησε μετά την ΑΕΚ. Θα δούμε…
-Πέρασες κάποια χρόνια στην Ελλάδα λόγω της θητείας σου στον Αρη και τον ΠΑΟΚ. Εν έτει 2017, ποια η γνώμη σου για το ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι οξύμωρο εν καιρώ κρίσης, να έχουμε δύο ελληνικές ομάδες υποψήφιες για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας.
“Σίγουρα ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είναι δύο παραδοσιακές ομάδες Ευρωλίγκας. Έχουν καταφέρει να διατηρηθούν στο υψηλό επίπεδο παρά την οικονομική κρίση. Αλλά βλέπω επίσης την ΑΕΚ αρκετά ανταγωνιστική. Δεν ξέρω τι συνέβη με τον Ζντοβτς. Δεν μπόρεσα να δω και τον αγώνα κόντρα στην Εστουδιάντες, που έχασε (η ΑΕΚ) αλλά, είμαι σίγουρος πως θα μπορούσε να κατακτήσει το Champions League. Πέρσι, έφτασαν μια νίκη από τα ημιτελικά και φέτος πιστεύω θα πάνε καλύτερα. Ο Άρης και ο ΠΑΟΚ έχουν αρκετά προβλήματα. Προσπαθούν να κάνουν ένα restart αλλά, έχασαν αρκετούς παίκτες. Εκτός αυτών, έχω ξεχωρίσει κι άλλες ελληνικές ομάδες όπως τον Προμηθέα Πατρών. Αυτό που χρειάζεται το ελληνικό πρωτάθλημα είναι οι μεσαίες ομάδες να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Όσο ο ΠΑΟ και ο ΟΣΦΠ τελειώνουν τη σεζόν αήττητοι, σημαίνει πως η ψαλίδα είναι ακόμη μεγάλη”.
-Εδώ στην Ελλάδα έχετε πολλούς φίλους, από τη θητεία σας σε Άρη και ΠΑΟΚ και σας σεβόμαστε πολύ ως προπονητή. Γι αυτό θα ήθελα να ρωτήσω αν είχατε καμία πρόταση να αναλάβετε κάποια ελληνική ομάδα;
“Όχι, δεν μου έχουν γίνει προτάσεις. Κοίτα, ίσως η κατάσταση σήμερα να είναι λίγο διαφορετική, μιας και ο προπονητής πρέπει να βρει παράδοξους τρόπους για να κερδίσει μία πρόταση για δουλειά και εγώ δεν λειτουργώ έτσι. Υπάρχει πολύ στρατηγική και σημαντικό ρόλο παίζουν οι ατζέντηδες. Αγαπώ την προπονητική και θα ήθελα πολύ να ξαναδουλέψω σε κάποια ελληνική ομάδα. Πριν πολλά χρόνια, στην τελευταία μου χρονιά στον Άρη, είχα μια καλή πρόταση από την ΑΕΚ.
Όμως, προτίμησα να παραμείνω στον Άρη. Ο τότε πρόεδρος της ΚΑΕ, Δημήτρης Κοντομηνάς με έπεισε πως μαζί θα χτίσουμε μια μεγάλη ομάδα. Εν τέλει, αποδείχτηκαν λόγια του αέρα. Στο τέλος της χρονιάς έφυγε, γιατί οι φίλαθλοι δημιουργούσαν προβλήματα για τα πάντα, είχαμε θέματα με ντόπινγκ, με τον Αγγελίδη, τον Μιούρσεπ ……και αποφάσισε να φύγει. Κι ακόμα και σήμερα το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης έχει προβλήματα”.
-Οπότε πιστεύεις ότι έκανες λάθος που δεν δέχτηκες την πρόταση της ΑΕΚ τότε;
“Νομίζω ναι (γέλια). Τι να σου πω, δεν ξέρω. Ήταν πάντως ένα σημείο καμπής για εμένα τότε. Ίσως να έφταιξε η όλη διαδικασία να μεταφερθώ από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και στο τέλος δεν το τόλμησα. Οι αποφάσεις πρέπει να κρίνονται τη στιγμή που λαμβάνονται. Όπως και σε έναν αγώνα.
Κατά την διάρκεια του αγώνα παίρνουμε πολλές αποφάσεις. Μετά το τέλος του παιχνιδιού, εσύ είσαι ο μόνος που ξέρει τι έπρεπε να γίνει και δεν έγινε, ποια αλλαγή έπρεπε τελικά να γίνει και δεν έγινε. Στο τέλος του αγώνα λοιπόν ελέγχεις και αναλύεις τις αποφάσεις που πήρες. Μερικές φορές είσαι ο μόνος που γνωρίζει ποιες αποφάσεις θα ευνοήσουν την ομάδα και ποιες όχι”.
