Για την κατάσταση που επικρατεί στο Άρη και στο Ελληνικό μπάσκετ μίλησε ο Βασίλης Σίμτσακ στον Yellow Radio 92,8.
Ακολούθησε το PRESSARIS και στο Instagram, για ακόμα πιο άμεση ενημέρωση στα θέματα του Άρη!
Ένας από τους αγαπημένους παίχτες της μπασκετικής Κιτρινόμαυρης κερκίδας, ο Σίμτσακ αναφέρθηκε στη νέα του ζωή ως βοηθός προπονητή στην Ούνικς Καζάν ενώ δεν έκρυψε την πικρία του για την κατάσταση που επικρατεί στο Ελληνικό μπάσκετ γενικότερα όσο και στον Άρη ειδικότερα, παραμένοντας ωστόσο αισιόδοξος για το μέλλον.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στον Ιάσονα Μίσχο:
Για την απόφαση του να ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα:
Είχα συμφωνήσει προφορικά με τον Πανιώνιο για να συνεχίσω εκεί για έναν χρόνο αλλά με πήρε ο κόουτς (Πρίφτης) τηλέφωνο και μου είπε πως θέλει να συνεργαστούμε. Ήταν εύκολη απόφαση για μένα και δεν το σκέφτηκα πολύ. Τον σέβομαι και του είπα αμέσως το ναι.
Δεν μου λείπει καθόλου το μπάσκετ για να πω την αλήθεια. Είναι ένα βήμα που ήθελα να κάνω χρόνια. Θέλω από αυτήν την πλευρά του παρκέ να μπορέσω να προσφέρω περισσότερα από όσα πρόσφερα ως παίχτης.
Για τον Δημήτρη Πρίφτη:
Είναι ξεχωριστός για μένα και ήταν τιμή μου που μου έκανε την πρόταση να συνεργαστούμε. Έμαθα πάρα πολλά σαν παίχτης από αυτόν και τώρα βλέπω πράγματα που δεν τα έβλεπα από το παρκέ. Κάθε μέρα είναι μάθημα για εμένα. Παρακολουθεί τον Άρη και πίστεψε με έχει το άγχος για ένα καλύτερο μέλλον της ομάδας. Η ομάδα είναι συχνά θέμα συζήτησης στα γραφεία.
Για τη ζωή του προπονητή:
Δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα στη ζωή προπονητή και παίχτη. Σαν παίχτης ασχολείσαι 2 ώρες το πρωί και 2 ώρες το απόγευμα και μετά πας σπίτι. Ως προπονητής, όλη μέρα ασχολείσαι με το μπάσκετ, με την προπόνηση, με τους αντιπάλους, με τους παίχτες σου. Ένας προπονητής έχει να ασχοληθεί με τόσα πολλά πράγματα πέρα από το αγωνιστικό. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Ο καλός προπονητής πρέπει να έχει όλο το πακέτο. Πρέπει να ξέρει να συμπεριφερθεί. Να ξέρει πότε να φωνάξει, πότε να είναι στοργικός χωρίς φυσικά να υστερεί σε μπασκετικές ικανότητες.
Για το μπάσκετ στη Ρωσία:
Το βλέπουν με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ότι στην Ελλάδα. Είναι σαν να πηγαίνεις σινεμά ή θέατρο. Κερδίσεις χάσεις θα σου πούνε μπράβο. Κάναμε μια ήττα, μας λέγανε σας αγαπάμε και λέγαμε που βρισκόμαστε (γέλια). Μου λείπει όμως η ένταση και το πάθος. Είναι κάτι που το έχει ανάγκη και ο παίχτης και ο προπονητής.
Για την κατάσταση στο Ελληνικό μπάσκετ:
Εγώ δεν το ένιωθα αλλά φίλοι και συμπαίχτες μου έλεγαν πόσο τυχερός είμαι που έχω φύγει. Μακάρι όλα αυτά να είναι μία μικρή, κακή παρένθεση και πολύ σύντομα να έχουμε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Πιστεύω πως πιο χαμηλά δεν μπορεί να πάει το Ελληνικό μπάσκετ. Έχει φθάσει σε οριακό σημείο. Το θέμα είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι να πάρουν τις σωστές αποφάσεις για το καλό όλων των ομάδων και των φιλάθλων τους.
Για τον Άρη:
Όσο μπορώ τον παρακολουθώ. Στεναχωριέμαι για την ομάδα όμως γνωρίζω πως είναι μια μεταβατική περίοδος για τον σύλλογο. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να φύγει από αυτή τη θέση που έχει βρεθεί. Από την άλλη, αισιοδοξώ γιατί ο Άρης έχει πολύ κόσμο από πίσω που αγαπάει την ομάδα και πιστεύω πως κάποια στιγμή θα βρεθούν οι σωστοί άνθρωποι να πράξουν προς το συμφέρον της ομάδας. Υπάρχουν άνθρωποι στην ομάδα, όπως ο Καμπερίδης και ο Ζάλογγος, που δεν θα τα παρατήσουν ποτέ. Θα δίνουν πάντα το 100% και όσο βρίσκονται τέτοιοι άνθρωποι σε τέτοιες θέσεις παραμένω αισιόδοξος.
Ο κόσμος του Άρη πρέπει να στηρίξει την ομάδα και να είναι αισιόδοξος. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο αυτό αλλά αυτές τις δύσκολες στιγμές πρέπει να είναι δίπλα στην ομάδα.
