Μετά το δεύτερο χιαστό που υπέστη, ο Βασίλης Ρόβας ξεκίνησε πιο δυνατά για να κάνει το κάτι παραπάνω. Κι αυτό ήρθε με τη μεταγραφή του στον Άρη το 2009.
Ο ίδιος εξιστορεί το βιβλίο της ποδοσφαιρικής ζωής του και σε αυτό υπάρχει το κεφάλαιο που λέγεται Άρης. Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής θυμάται στο athletestories:
“Υπήρχε κάτι το περίεργο με τον Άρη. όποτε παίζαμε αντίπαλοι, είτε στο Πρωτάθλημα είτε στο Κύπελλο, έκανα πολύ καλά παιχνίδια, σαν να ήταν παιχνίδι της μοίρας να πάω σε αυτή την ομάδα. Ήταν καλοκαίρι του 2009, προπονητής ο Μαζίνιο, εκπλήρωνα ένα παιδικό μου όνειρο, να αγωνιστώ σε μια μεγάλη ομάδα με πολύ κόσμο. Ήμασταν μια φουρνιά Ελλήνων παικτών, με Σηφάκη, Πρίττα, Αραβίδη, Κουλουχέρη, Λαμπριάκο, Βανγκέλι, δεμένη, όλη τη μέρα μαζί.
Εκεί λοιπόν θεωρώ ότι έκανα το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου. επειδή είχα καθιερωθεί πλέον στη Super League, νόμιζα ότι θα είχα την ίδια αντιμετώπιση και στον Άρη, τις ίδιες ευκαιρίες. Αυτό δεν γινόταν. Έπαιζα κάποιες αλλαγές ή όταν έλειπαν ο Ναφτί και ο Ντάριο Φερνάντες.
Φεύγει ο Μαζίνιο, έρχεται ο Έκτορ Κούπερ, ο οποίος από την πρώτη στιγμή μου είπε να κάνω υπομονή και ότι θα μου δώσει ευκαιρίες. Εγώ του απάντησα ότι δεν μπορώ να κάθομαι στον πάγκο και ότι καλύτερα θα ήταν να πάω δανεικός και να γυρίσω το καλοκαίρι.
«Εγώ σε έχω ανάγκη τώρα, το καλοκαίρι δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί», μου είπε, αλλά είχα αποφασίσει να το ρισκάρω.
Πήγα στον ΠΑΣ Γιάννινα με προπονητή τον Νίκο Αναστόπουλο. Με βοήθησε να επανέλθω, κάναμε εκπληκτική πορεία στον δεύτερο γύρο, αλλά δεν σωθήκαμε για ένα βαθμό.
Όταν επέστρεψα, ο Κούπερ αποδείχτηκε προφητικός. Περιμένω να φύγουμε για προετοιμασία και με φωνάζει στο γραφείο του για να μου πει ότι δεν με υπολογίζει στα πλάνα του για τη νέα χρονιά.
Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να αλλάξω περιβάλλον.
Είχα ήδη αρχίσει να το μετανιώνω, γιατί τον Γενάρη έπαθε θλάση ο Φερνάντες και κλήθηκε να τον αντικαταστήσει στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ο Πρίττας, έπαιξε, έβαλε το γκολ, καθιερώθηκε και έφτασε μέχρι και την κλήση στην Εθνική και τη συμμετοχή στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής.
Δεν ξέρω αν θα ήταν καρμικό να συμβεί και με εμένα, αλλά θεωρώ ότι βιάστηκα και δεν είχα υπομονή, ίσως δεν είχα και καλούς συμβουλάτορες. Όταν είσαι σε μια τέτοια ομάδα με πολλούς καλούς παίκτες, πρέπει να περιμένεις την ευκαιρία σου”.
