Ο Βασίλης Ρόβας μίλησε για το 4Χ4 του Άρη και για την προσπάθεια επιστροφή των κίτρινων στη μεγάλη κατηγορία.
Αναλυτικά όσα είπε στο sdna.gr:
– Βασίλη τέσσερα στα τέσσερα για τον Αρη, στο φετινό πρωτάθλημα και η ερώτηση έχει να κάνει με το αν τελικά υπάρχει αντίπαλος για να σταθεί εμπόδιο στη φετινή σας πορεία;
«Η φετινή χρονιά για τον Αρη είναι καθοριστική. Δεν φτάνει μόνο να φοράς τη φανέλα της ομάδας αυτής για να έρθει η άνοδος. Θέλει συνεχή προσπάθεια για να φτάσεις στον στόχο. Εγώ δεν θα αναφερθώ στους αντιπάλους μας. Εγώ πιστεύω πως ο φετινός Αρης, το μόνο που έχει να φοβηθεί είναι ο κακός του εαυτός, αφού διαθέτει πολύ καλό υλικό και πλούσιο ταλέντο».
– Δεύτερη θητεία σου στην ομάδα. Άλλη κατηγορία, διαφορετικές προοπτικές. Εστω και έτσι ποιες οι διαφορές που έχεις εντοπίσει;
«Είναι τελείως διαφορετικό να παίζεις στη Σούπερ Λιγκ με τον Αρη, τουλάχιστον έτσι όπως τον είχα προλάβει εγώ, στην πρώτη μου θητεία στην ομάδα. Ο κόσμος είναι λογικό και απόλυτο δικαιολογημένο να έχει ξενερώσει. Ας μην κρυβόμαστε. Εγιναν πολλά λάθη. Όμως πλέον άνοιξε μία καινούργια σελίδα. Είναι σε πολύ καλό δρόμο ο Αρης. Εχει για ηγέτη του τον κ. Καρυπίδη, έναν πολύ φιλόδοξο άνθρωπο, με στόχους και όραμα και κανείς δεν θα μπορέσει να τον σταματήσει για να επιτύχει στις φιλοδοξίες που έχει».
– Τελικά ο Ρόβας έχει το «μαγικό ραβδάκι» να ανεβάζει ομάδες;
«Δεν ξέρω αν έχω το «μαγικό ραβδάκι». Εγώ ξέρω πως όποτε αγωνίστηκα σε ομάδες πλήν της Α’ Εθνικής πάντα τα κατάφερνα στο τέλος και επέστρεφα στη Σούπερ Λιγκ. Εχω έξι ανόδους και ελπίζω άμεσα να γίνουν και οκτώ και να παίξω και πάλι στη Super League, με τον Αρη. Είναι ένα ρεκόρ που δεν το πετυχαίνει κανείς εύκολα και είμαι περήφανος που κάνω πρωταθλητισμό έστω και στη Γ’ Εθνική. Το να σηκώνεις τίτλους είναι πάντα κάτι πολύ σημαντικό για τον αθλητή. Είναι οι κόποι σου που εκπληρώνονται, είναι η προσπάθειά σου και οι στερήσεις που δεν πάνε χαμένες».
-Όπως και στην ΑΕΚ προ διετίας, έτσι και τώρα στον Αρη, ήρθες δίχως δεύτερη σκέψη που έχει να κάνει κυρίως με την κατηγορία στην οποία αγωνίζεσαι. Σε αυτό έπαιξε ρόλο μόνο το όνομα των δύο αυτών ομάδων; Πόσο εύκολο είναι για εσάς να εγκλιματιστείτε στις ανάγκες μίας κατηγορίας που δεν είναι επαγγελματική;
«Είναι πολύ εύκολο και η εξήγηση είναι απλή. Εγώ είχα πάντα προτάσεις από ομάδες της Σούπερ Λιγκ. Και φέτος, αλλά και παλιότερα που ήμουν στην ΑΕΚ. Εγώ όμως θέλω να παίζω σε μεγάλες ομάδες, με κόσμο, με ιστορία. Ομάδες που σε βοηθούν να παραμένεις επαγγελματίας, ανεξαρτήτως κατηγορίας που αγωνίζονται. Το κακό για εμάς τη φετινή σεζόν είναι πως μαζευτήκαμε κάπως αργά. Ηρθαμε 14 παίκτες μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας. Το ευτυχές γεγονός είναι πως όλα τα παιδιά είναι υψηλού επιπέδου και αυτό μας βοηθάει ώστε να εγκλιματιστούμε πιο γρήγορα στα «θέλω» του προπονητή και της ομάδας. Εχουμε όμως ακόμα πολλά να δώσουμε. Νομίζω βρισκόμαστε στο 60-70% των δυνατοτήτων μας και παιχνίδι με παιχνίδι θα γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι».
– Ονειρεύεσαι να φτάσεις ξανά με τον Αρη στη Super League και να αγωνιστείς ξανά μετά από χρόνια στη μεγάλη κατηγορία;
«Γι’ αυτό ήρθα. Όνειρό μου είναι να ξαναδώ την ομάδα εκεί που την γνώρισα και εκεί που ανήκει. Είμαι σε καλή ηλικία, έχω θέληση, ωριμότητα, εμπειρία και θα βάλω τα δυνατά μου για να φτάσουμε εκεί και πάλι».
– Είσαι χρόνια επαγγελματίας αθλητής. Εχεις αγωνιστεί σε πολλές ομάδες. Μέσα από όλη αυτή τη διαδρομή σου, πως θα χαρακτήριζες το ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Νιώθω απογοητευμένος. Δεν το κρύβω. Δεν έχω άλλη επιλογή όμως. Εγώ συνεχίζω, παλεύω και προσπαθώ για να παραμείνω σε υψηλό επίπεδο. Δόξα τω Θεό δεν έχω παράπονο, αφού πολλές φορές σκέφτομαι και βλέπω παραδείγματα παιδιών που βασανίζονται για να πάρουν τα χρήματά τους, δεν έχουν να πληρώσουν ενοίκια, να βγάλουν τα προς το ζην. Τους καταλαβαίνω απόλυτα. Πέρασα και εγώ τα ίδια. Θέλει όμως προσπάθεια. Να συνεχίζεις και να μην τα παρατάς. Να βάζεις στόχους, γιατί αν τα παρατήσεις, θα σε παρατήσει και το ίδιο το ποδόσφαιρο».
– Τελικά μπορούν να δημιουργηθούν ισχυρές φιλίες μέσα από το ποδόσφαιρο;
«Ναι. Φυσικά. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που δένεσαι με κάποιον συμπαίκτη σου. Και πώς να μη γίνει άλλωστε, όταν υπάρχουν πρόσωπα που τα βλέπεις πιο πολύ και από την οικογένειά σου. Εγώ θέλω να σταθώ πάνω σε αυτόν σε ένα παίκτη παράδειγμα για όλους μας. Αναφέρομαι στον Χρήστο Αραβίδη. Θα έλεγα πως εκεί που τελειώνει η λογική, ξεκινάει ο Αραβίδης. Είναι ένας παίκτης που με μεγάλη προσπάθεια, αφοσίωση και ζήλο πέτυχε όλα όσα βλέπει ο κόσμος τα τελευταία χρόνια. Του αξίζουν συγχαρητήρια, του βγάζω το καπέλο και θέλω να είναι πάντα υγιής».
«Τα σκυλιά είναι ένα πάθος που το είχα χρόνια, όμως δεν είχα τον χρόνο να ασχοληθώ. Προσφάτως είχα ένα ατυχές περιστατικό στη ζωή μου. Εχασα τον αγαπημένο μου πρώτο ξάδερφο, που επίσης λάτρευε τα σκυλιά. Για τον λόγο αυτό άνοιξα ένα εκτροφείο, για να δώσω χαρά και ζωή στον θείο μου, να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση, μετά το χαμό του υιού του. Ελπίζω να τον βοηθήσω και να του δώσω χαρά και ζωντάνια».
-Ποιο το παράπονό σου στην μέχρι τώρα καριέρα σου; Και ποια η στιγμή που δεν θα ξεχάσεις ποτέ σου;
«Το παράπονό μου είναι πως όποτε μπορούσα να κάνω το κάτι παραπάνω στην καριέρα μου, που θα μπορούσαν να κάνω το μεγάλο άλμα είχα έναν τραυματισμό. Δεν το κρύβω πως το μεγάλο μου όνειρο, ο ανεκπλήρωτος στόχος μου ήταν να παίξω στην Ευρώπη. Δεν είμαι αχάριστος όμως. Πάντα έπαιζα σε υψηλό επίπεδο. Σε ό,τι αφορά την καλύτερή μου στιγμή, σίγουρα δεν θα ξεχάσω ποτέ τα ευρωπαϊκά παιχνίδια που έπαιξα με τον Ατρόμητο και τον Αρη και φυσικά τον τελικό κυπέλλου Ελλάδος, στο ΟΑΚΑ με τον Αρη. Ξεχωριστές στιγμές για μένα και όσα έζησα στην ΑΕΚ με τις δύο ανόδους. Αυτό θέλω να το επαναλάβω και πάλι. Είμαι επαγγελματίας, τιμάω την δουλειά μου. Πάντα το έκανα και θα εξακολουθώ να το πράττω».
