Στον χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού (λένε) ότι δεν χωράνε συναισθηματισμοί. Σωστά. Πληρώνεις, παίρνεις. Δεν πληρώνεις, δεν παίρνεις.
Τώρα, εάν ο ο Άρης πήρε αυτά που χρωστάει (βάσει των όσων νομότυπα υπέγραψε και οφείλει να εξοφλήσει) στους Παπαστεριανό και Παπαζαχαρία είναι ένα θέμα “κοινής λήψης” και “κοινής αντίληψης” και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε.
Η λίστα είναι μεγάλη. Από τη μια, όσοι έλεγαν ότι είναι Αρειανοί. Και από την άλλη κάποιοι που δεν διαφήμιζαν ότι είναι… Αρειανοί. Kάποιοι μάλιστα έγιναν κι εχθροί του Άρη.
Ας ξεκινήσουμε το μέτρημα (ζητάμε συγγνώμη εάν ξεχάσαμε κάποιους, άνθρωποι είμαστε όχι… κομπιούτερ) γι αυτούς που υπέγραψαν την σύμβαση εξυγίανσης του Άρη:
Σηφάκης, Κουλουχέρης, Μενδρινός, Καστίγιο, Ντίκο, Φατί, Καπετάνος, Λαζαρίδης, Αραβίδης, Γιάκομπ, Βελλίδης, Κούπερ, Βανγκέλι, Αμπελάς, Κατσαβάκης, Αθανασιάδης, Ζαμπέτας, Παπαϊωάννου, Πόππης, Ορφανίδης, Μπεκιάρης, Γκιουλέκας και κάποιοι ακόμη που προφανώς ξεχνάμε.
Την ίδια ώρα, υπέγραψαν τη σύμβαση εξυγίανσης του Άρη το Δημόσιο (σε συνθήκες σκληρής λιτότητας και υπό καθεστώς Τρόικας), αλλά και η Sportvision. Δυο υπογραφές αξίας εκατομμυρίων ευρώ!
Όλοι αυτοί υπέγραψαν για να εξυγιανθεί ο Άρης και (φυσικά επειδή δεν έκαναν χάρη) για να πάρουν τα χρήματά τους. Θα πάρουν τα χρήματά τους, εφόσον υπάρχει ο Άρης. Διαφορετικά από τη διάλυση του θα υπάρχουν μόνο συντρίμμια.
Το ερώτημα εύλογο, στα χείλη ακόμη και μικρού παιδιού: πόσο λιγότερο… Αρειανοί, δηλαδή είναι οι παραπάνω σε σχέση με τους άλλους, τους Αρειανούς;
