Διανύουμε μια από τις πλέον ψυχοφθόρες σεζόν της ομάδας του Άρη σε όλη την ιστορία της.
Οι παλαιότεροι έχουν να λένε για τον Άρη των δεκαετιών που αναδείχτηκε ως μεγάλη δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι νεότεροι έχουν βιώσει δύσκολες καταστάσεις που δεν θέλουν να θυμούνται, ούτε φυσικά να επαναληφθούν.
Η ιδέα και κυρίως η αγάπη όλων για την ομάδα δυναμώνει, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που κλήθηκε και καλείται να ξεπεράσει.
Ο σύλλογος βρίσκεται διοικητικο-οικονομικά σε σταυροδρόμι. Αυτή τη χρονική περίοδο η προσήλωση στον αγωνιστικό στόχο της σωτηρίας δεν επιτρέπει σε κανέναν να παρεκκλίνει. Είναι μια μάχη που δίνει από κοινού όλη η οικογένεια του Άρη. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο, πράγμα που δεν αφήνει περιθώριο για δεύτερες σκέψεις.
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη, έχει να κάνει με το μέλλον του ποδοσφαιρικού Άρη. Ήδη καταθέτονται απόψεις για το μοντέλο διοίκησης που ακολούθησαν οι παράγοντές του ακολουθώντας έναν άλλο δρόμο, διαφορετικό για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Συνήθως, οι δυσκολίες σε κάνουν πιο σοφό. Οι εμπειρίες που έχουν αποκομιστεί από τον τρόπο διοίκησης αποτελούν παρακαταθήκη για το μέλλον. Θετικά και αρνητικά, όλα έχουν καταγραφεί.
Ο Άρης, θα ξεπεράσει τον σκόπελο που έχει μπροστά του και στη συνέχεια οφείλει να χαράξει μια νέα πορεία. Η κατεύθυνση που πρέπει να οδηγηθεί η ομάδα αποτελεί μονόδρομο. Η κιτρινόμαυρη οικογένεια πρέπει να αποκτήσει πάλι όραμα. Να αντιληφθεί τα σημεία των καιρών κα να δράσει ουσιαστικά.
