Η μυθική εμφάνιση του Στέλιου Πουλιανίτη και τα όσα έκανε στο παρκέ, καθώς και το αυτόγραφο από τον Γκάλη.
Ο Βασίλης Σκουντής καταγράφει από το SPORT24 την εκπληκτική παρουσία του παίκτη του Άρη στη νίκη επί του Προμηθέα, όπως και την ιστορία του με τον Θεό του μπάσκετ.
Αναλυτικά:
Πριτς που θα ξεροστάλιαζε όλη τη νύχτα ο Στέλιος Πουλιανίτης για να παρακολουθήσει από την τηλεόραση την απονομή των βραβείων Oscar. Δεν σφάξανε: ελόγου του εισέβαλε φουριόζος στη σκηνή του Nick Gallis Hall, φρόντισε να γραπώσει μόνος του το χρυσό αγαλματίδιον κι άφησε τους άλλους να κουρεύονται!
Άλλοι και πάντως επ’ ουδενί αυτός ήταν οι υποψήφιοι για τα βραβεία, αλλά ο 27χρονος γκαρντ του Άρη τους έστειλε όλους αδιάβαστους, όπως η Σιάν Χέντερ η οποία λίγες ώρες αργότερα είδε το CODA να διαψεύδει όλα τα προγνωστικά και να αναδεικνύεται καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Στελάκης σκηνοθέτησε, αλλά και πρωταγωνίστησε ο ίδιος στο δικό του αριστούργημα και τίναξε την μπάνκα στον αέρα!
Σε ένα μπασκετικό οικοσύστημα στο οποίο χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, αν μη τι άλλο ο μπαμπάς δεν έχασε τον δευτερότοκο γιο του!
Το αυτοκαλάθι, το βίντεο και τα κλάματα του Βαγγέλη
Τρολάρω επίτηδες τον Βαγγέλη Πουλιανίτη, ο οποίος στις 2 Ιανουαρίου του 1988 είχε χάσει το καλάθι της Νήαρ Ηστ κι αντί γι αυτό, θολωμένος μέσα στην ένταση του ντέρμπι της Α2, σκόραρε σε εκείνο της δικής του ομάδας και έγινε ο φυσικός αυτουργός της ήττας του Φιλίππου Θεσσαλονίκης στην παράταση με 80-77!
Χθες όμως δεν έχασε ούτε στιγμή από τη ραψωδία του γιόκα του, την οποία τράβηξε κιόλας σε ταινία μεγάλου μήκους, όντας επιφορτισμένος από τον ΕΣΑΚΕ με τη βιντεοσκόπηση του αγώνα!
Αυτό είναι που λένε, από την παραγωγή στην κατανάλωση!
“Αυτό το βίντεο είναι συλλεκτικό. Πήγα να βάλω τα κλάματα στο τέλος του αγώνα, βλέποντας τους συμπαίκτες του να τον μπουγελώνουν σε… εθνικό δίκτυο και ακούγοντας τον κόσμο να φωνάζει το σύνθημα “Πουλιανίτης οέ, οέ, οέ. Εγώ κάποτε με τον Φίλιππο έβαλα 8/10 τρίποντα απέναντι στον Παναθηναϊκό, αλλά ο μικρός δεν έχασε σουτ”, μου είπε με καμάρι οι Βαγγέλης.
Ο Στέλιος τα διέλυσε όλα χθες: σκόραρε 25 πόντους με 3/3 δίποντα, 5/5 τρίποντα και 4/4 βολές, ενώ στην εφετινή σεζόν έχει μέσο όρο 3.5 πόντους και σε όλη την καριέρα του μόλις 2.3!!!
Συν τοις άλλοις τσάκισε το ατομικό ρεκόρ του στην Α1 που ήταν 11 πόντοι από τη σεζόν 2018-19 με την Κύμη απέναντι στο Λαύριο και πέτυχε ένα πολλαπλό ανδραγάθημα!
Άφησα το ματς να έρθει πάνω μου
“Δεν είχα κανένα ξεχωριστό προαίσθημα πριν από το ματς, ούτε εκβίασα τις καταστάσεις. Δεν πήγα εγώ πάνω στον αγώνα, αλλά άφησα τον αγώνα να έρθει πάνω μου”, μού είπε ο απροσδόκητος ήρωας του θριάμβου του Άρη επί του Προμηθέα.
Και συνεχίζει, εξιστορώντας τα έπη του: “Κατάλαβα ότι πατάω καλά, όταν σκόραρα το πρώτο καλάθι μου με ένα drive και στο καπάκι έβαλα και ένα τρίποντο στον αιφνιδιασμό, οπότε βεβαιώθηκα και από εκεί και πέρα έγινε ό,τι έγινε. Όσο περνούσε η ώρα τονωνόταν η αυτοπεποίθηση μου και ήξερα ότι τα έριχνα όλα μέσα! Δεν μετρούσα βεβαίως τους πόντους, αλλά καταλάβαινα ότι δεν είχα χάσει κανένα σουτ”.
-Ποιο απ’ όλα το χάρηκες περισσότερο;
“Ένα τρίποντο με side step μετά από παιχνίδι απομόνωσης”.
Το τρίποντο στον αιφνιδιασμό και οι κρίσιμες βολές
-Στην οικονομία του ματς τι εκτιμάς περισσότερο: τα 8/8 σουτ ή τις 4/4 βολές στα τελευταία 25 δευτερόλεπτα κι ενώ ο Προμηθέας είχε κατεβάσει τη διαφορά στον πόντο και προσπαθούσε να κλέψει τη νίκη;
“Το τρίποντο στον αιφνιδιασμό ήταν η πιο δύσκολη φάση. Οι βολές θέλουν αυτοσυγκέντρωση και εκείνη τη στιγμή ένιωθα ότι η ψυχολογία μου βρισκόταν στα ουράνια. Το λέω βεβαίως εκ των υστέρων, αλλά ειλικρινά εκείνη τη στιγμή, δεν υπήρχε περίπτωση να τις χάσω”.
-Πόσους πόντους θα βάλεις στο επόμενο ματς; Τριάντα;
“Μπορεί και κανέναν! Ελπίζω αυτή η εμφάνιση μου να μην αποδειχθεί πυροτέχνημα, αλλά δεν με νοιάζουν τα ρεκόρ και δεν θα μείνω σε αυτά που έκανα χθες. Μας λείπουν ο Χάνλαν και ο Κέλι, οπότε αναδιανέμονται οι ρόλοι στην ομάδα και ο καθένας μας πρέπει να κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός για να βοηθήσει την ομάδα. Χθες ήμουν εγώ, την επόμενη φορά μπορεί να συμβεί με κάποιον άλλον συμπαίκτη μου”.
Θα ξαναμπώ στο καλούπι μου
-Άρα ό,τι κάτσει!
“Θα ξαναμπώ στο καλούπι μου και βλέπουμε. Δεν μπαίνω σώνει και καλά στο τρυπάκι να γίνω ξαφνικά ο σούπερ ντούπερ σκόρερ! Ετυχε μκια φορά, μπορεί να ξανατύχει, μπορεί και όχι. Αυτό που με νοιάζει περισσότερο είναι να ανταποκρίνομαι στην εμπιστοσύνη του προπονητή και των συμπαικτών μου”.
-Τελικά ο Άρης είναι εφτάψυχος!
“Δουλεύουμε σκληρά για να γίνουμε εφτάψυχοι. Δεν στεκόμαστε στις απουσίες και στα προβλήματα, ούτε στο ποιοι βρίσκονται απέναντι μας και προχωράμε”.
Το αυτόγραφο του Γκάλη και το χέρι που μένει άπλυτο
-Είναι ιεροσυλία να σας βάζω στην ίδια πρόταση και θα πέσει φωτιά να με κάψει, αλλά έριχνες καμιά κλεφτή ματιά ψηλά, εκεί όπου κρέμεται η φανέλα του Γκάλη;
“Πάντοτε την κοιτάζω και πάντοτε νιώθω μαγεία, δέος και ανατριχίλα”.
-Τον έχεις συναντήσει ποτέ από κοντά;
“Ναι, πριν από οκτώ χρόνια σε ένα τραπέζι μαζί με όλη την ομάδα. Το είχε οργανώσει ο τότε προπονητής μας, ο Βαγγέλης Αγγέλου και από εκείνο το βράδυ δεν έχω ξαναπλύνει το χέρι μου! Εννοείται ότι το αυτόγραφο που μου έδωσε το έχω σε περίοπτη θέση στο δωμάτιο μου”.
-Εσύ με ποιους μεταγενέστερους ήρωες μεγάλωσες;
“Ε, με ποιους άλλους; Με τον Σπανούλη και με τον Διαμαντίδη που ήταν διαστημικοί παίκτες και αξιώθηκα κιόλας να τους αντιμετωπίσω. Ο Σπανούλης είχε φοβερή αυτοσυγκέντρωση και μια αποφασιστικότητα που λύγιζε κάθε αντίπαλο. Με τον Διαμαντίδη πάθαινα πλάκα με το πώς έβαζε τα χέρια του σε κάθε φάση και το πώς έβλεπε τις πάσες”.
Σε αυτή τη διθυραμβική στιγμή ο Πουλιανίτης δεν ξέχασε τον εκ μητρός παππού του από τον οποίο πήρε κιόλας το όνομα του, τον Στέλιο Μπαραχάνο, ο οποίος τις προάλλες υποβλήθηκε σε μια σοβαρή εγχείριση και του αφιέρωσε τη νίκη και το προσωπικό ρεσιτάλ του…
Τα παιδιά του μπαμπά και του.. Ροδόπουλου
Ο Στέλιος γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1995 και όπως και τα άλλα δυο αδέρφια του γαλουχήθηκε στα μπασκετικά νάματα του Θόδωρου Ροδόπουλου στην ακαδημία «Αστέρια», από την οποία συνέχισε το οδοιπορικό του στον Άρη, στον Κόροιβο Αμαλιάδας, στα Τρίκαλα, στην Κύμη, στον Κολοσσό Ρόδου, στον Απόλλωνα Πατρών και ξανά πίσω στον Αρη.
Ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο (γεννημένος το 1991) Νίκος, μετά τα Αστέρια συνέχισε στη Siemens, στην Επανωμή, στα Γρεβενά, στον Ορφέα Πλαγιαρίου, ενώ παράλληλα σπούδασε στον τομέα των ΜΜΕ και τώρα κάνει το μεταπτυχιακό του στο Λονδίνο, στον τομέα του animation.
O Βενιαμίν της οικογένειας, ο (γεννημένος το 1999) Μάριος εκκίνησε επίσης από τα Αστέρια και μετά το
Ανατόλια, τη Γέφυρα, τον Αίαντα Ευόσμου και τις Σέρρες, εφέτος αγωνίζεται στην Α2 με τον Φίλιππο Βεροίας, την τεχνική ηγεσία του οποίου παρεμπιπτόντως προχθές ανέλαβε ο Ντίνος Καλαμπάκος.
Δυο φορές από 18 τρίποντα!
Τον μπαμπά τους τον γνώρισα το καλοκαίρι του 1982, όταν κατέβηκε μαζί με τον Γιάννη Καραδήμο από τον Σπόρτιγκ Τρικάλων και φόρεσε τη φανέλα του Πανελληνίου. Ξαναγύρισε στη γενέτειρα του και στη συνέχεια έπαιξε στον Φίλιππο Θεσσαλονίκης, στον Δαναό Τρικάλων, στα Μουδανιά και στη Σουρωτή, μάλιστα με τις δυο τελευταίες ομάδες του σκόραρε από 18 τρίποντα σε έναν αγώνα!
“Εγώ έπαιζα τριάρι και δυάρι, ο Στέλιος είναι combo guard. Κινείται περισσότερο με την μπάλα και δημιουργεί, ενώ εγώ στηνόμουν και περίμενα να μου πετάξουν την μπάλα ο Χρήστος Κωνσταντινίδης και ο Χρόνης Δασκαλάκης. Ο Στέλιος σουτάρει από χαμηλά και μάλιστα μπουμπουνίζει την μπάλα ακαριαία. Εγώ ήμουν στατικός και έδινα μεγάλη καμπύλη στην εκτέλεση” .
