«Εγώ γεννήθηκα ανάπηρος! Δεν έπρεπε να παίξω ποτέ ποδόσφαιρο. Γεννήθηκα με εξάρθρωση κοτυλών και ισχίων. Μια κατάσταση απαγορευτική για την πιο απλή κίνηση. Όχι ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσα να παίξω, αλλά αν δεν ήμουν τυχερός ούτε να περπατήσω δεν θα μπορούσα. Γιατί συν τοις άλλοις είχα και πλατυποδία…
Όταν ήμουν ανάμεσα σε 3 ως 5 μηνών κατάλαβε η γιαγιά μου ότι κάτι συνέβαινε με μένα. Και πώς το κατάλαβε… με το που με ακουμπούσε πίσω στη μέση έκλαιγα. Λοιπόν όταν ήμουν στην νηπιακή μου ηλικία η γιαγιά μου ήταν η πρώτη που ανακάλυψε ότι υπήρχε κάτι που δεν ήταν φυσιολογικό σε μένα. Το είπε στον γιο της, δηλαδή στον πατέρα μου και αυτός με πήγε σε καθηγητή Πανεπιστημίου και η διάγνωση ήταν ότι ήμουν εκ γενετής κουτσός… Ο καθηγητής Μαρκαντωνάτος, είπε στον μπαμπά μου ότι γεννήθηκα κουτσός, αλλά επίσης του είπε:
«Εγώ αυτό το παιδί θα το κάνω να τρέχει». Ο μπαμπάς μου δεν τον πίστεψε, αλλά του έδωσε κουράγιο η αισιοδοξία του. Από κει και πέρα με έβαλαν σε έναν σιδερένιο νάρθηκα από τη λεκάνη και τους γοφούς ως τα πόδια κάτω τις πατούσες από 6 μηνών ως 2,5 χρονών ενώ ταυτόχρονα τοποθέτησαν κάποιους ειδικούς ιμάντες. Με τραβούσε ο μπαμπάς μου κάθε μέρα με τους ιμάντες σε συγκεκριμένες ασκήσεις που του υπέδειξε ο κ. καθηγητής για να μπορέσουν τα ισχία να μπουν στη θέση τους. Αυτό βέβαια έγινε για να μπορέσει ένα φυσιολογικό παιδί απλώς να περπατάει, όχι για να γίνει στα 13 του το πρώτο ποδοσφαιρικό ταλέντο στη Βόρειο Ελλάδα και να κάνει ανάποδα ψαλίδια…»
- Αυτή τη συγκλονιστική αφήγηση μου έκανε ο Γιάννης Πετράκης ένας πολύ αξιόλογος ποδοσφαιριστής που έχει περάσει από τον μεγάλο ΑΡΗ, ένας παίκτης με ψυχή και καρδιά λιονταριού που από πείσμα αλλά και λόγω του φυσικού ταλέντου του καθιερώθηκε στους κίτρινους και όλοι τον θυμούνται ακόμα και τώρα με νοσταλγία. Ένας παίκτης ωστόσο που γεννήθηκε ως εφταμηνίτικο και με αναπηρία…
ΠΩΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟΝ ΑΡΗ
-Το σκάουτιγκ του ΑΡΗ σε έφερε στην ομάδα το 1988;
-Δεν θα το έλεγα έτσι όπως το διατυπώνεις. Η πρώτη ομάδα που με προσέγγισε ήταν η Νάουσα του Σιούγγαρη, ενδιαφέρθηκαν όμως σχεδόν ταυτόχρονα και ο Ηρακλής και ο Πάοκ. Ωστόσο ο πρώτος άνθρωπος που με είδε να παίζω στα 13 μου ήταν ο Γκέραλντ που είχε έρθει σε ένα φιλικό παιχνίδι που κάναμε στην Ιθάκη, στη Σίνδο, με είδε και ήθελε να με πάρει από τα 13 μου στον ΟΦΗ.
Το μετέφερε κάποιος φίλος στον πατέρα μου, την επόμενη χρονιά στα 14 μου ο Σιούγγαρης ήθελε να με πάρει οικότροφο στη Νάουσα, έπαιζα τότε δεκαροεξτρέμ, αλλά πετύχαινα πολλά γκολ και αυτό τους έκανε να ενδιαφέρονται. Αν αγωνιζόμουν σε αυτά τα χρόνια θα ήμουν δεύτερος φορ, αυτή πίστευα ότι ήταν η θέση μου. Το είχα το σκοράρισμα στην Ομόνοια Σίνδου όπου αγωνιζόμουν, μπορούσα να βάλω γκολ με κάθε τρόπο. Αλλά το κυριότερο προσόν μου θεωρώ ότι ήταν με την μπάλα στα πόδια. Η μεθοδολογία η δική μου ήταν η εξής, ενώ ήμουν δεξιοπόδαρος, ντριπλάριζα από αριστερά γιατί ο αντίπαλος, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι με το κακό πόδι και από την κακή μεριά θα έφευγα. Αλλά εκτελούσα με το δεξί με έξω φάλτσο. Λοιπόν, για να μην ξεφεύγουμε μετά από τον Ηρακλή που έδειξε ενδιαφέρον ήρθε στα 17 μου ο Πάοκ.
Είχαμε πάει να δούμε ένα ματς στα Κύμινα, είχαν εγκαίνια αυτοί στο χόρτο και εκεί με είδε ο Φιλώτας Πέλλιος που ήταν προπονητής στο Άδεντρο, με το που με είδε κατευθείαν πήγε έπιασε τον Σαββίδη τον φρουτέμπορα που ήταν τότε Πρόεδρος στον Πάοκ και του ζήτησε να με κλείσουν άμεσα. Το ίδιο βράδυ μου έδωσαν επιταγές, 6.500.000 δρχ σε επιταγή μου έδωσαν. Και με την απόφαση να με κάνουν αμέσως επαγγελματία. Είχα υπογράψει μάλιστα και προσύμφωνο για το καλοκαίρι, γιατί αυτό έγινε Ιανουάριο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο τότε της Σίνδου ήταν όμως Αρειανοί, τα είπαν όλα αυτά στον ΑΡΗ και από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ, έφεραν το θείο μου από την Κρήτη, πλησίασαν τον πατέρα μου, αλλά δεν ήταν οι μόνοι. Στη διαπραγμάτευση είχαν μπει εκείνη την άνοιξη και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός και η Καλαμαριά. Επειδή εμείς στις μικτές εθνικές ομάδες είχαμε προπονητή τον Φάνη Αθανασιάδη του ΑΡΗ είχε πει για μένα στον ΑΡΗ και η ομάδα με ήθελε.
Έπαιζα και Εθνικές ομάδες τότε εγώ, μάλιστα ήταν να με πάρει ο Παναγούλιας στο Παγκόσμιο στις ΗΠΑ και λόγω της διαμάχης μου με το Φοιρό δεν πήγα. Τέλος πάντων. Με ήθελαν λοιπόν όλοι, αλλά μόνο ο ΠΑΟΚ είχε προχωρήσει πιο πολύ. Λόγω της επιταγής που μου είχε δώσει. Αλλά τελικά πες-πες αποφάσισα να πάω στον ΑΡΗ. Η συμφωνία με τη Σίνδο ήταν 10.000.000 δρχ που για τα δεδομένα της εποχής ήταν πολύ καλά λεφτά. Απογοητεύτηκαν οι Παοκτσήδες που με ήθελαν διακαώς όταν τους επέστρεψα τις επιταγές, αλλά πανηγύριζαν οι Αρειανοί του Δ.Σ. της Ομόνοιας. Πανηγύριζαν και ο πατέρας με το θείο μου που θα συνέχιζα την δική τους παράδοση.
Η ΑΤΥΧΙΑ
-Με το που ήρθες στον ΑΡΗ ξεκίνησαν κι οι τραυματισμοί. Μεγάλη ατυχία.
-Μόλις λοιπόν μεταγράφηκα στον ΑΡΗ οι επιβαρύνσεις ήταν μεγαλύτερες, κάτι που με τις οδηγίες του γιατρού αυτές τις επιβαρύνσεις κανονικά θα έπρεπε να τις αποφεύγω. Εγώ όχι μόνο δεν τις απέφευγα αλλά είχα και στο νου μου πώς να κάνω περίτεχνες ενέργειες. Ήμουν ψηλός και γρήγορος κάτι που διαχρονικά είναι σπάνιο. Συνήθως οι ψηλοί είναι αργοί. Ταυτόχρονα να πω πως είχα και πλατυποδία. Παρά τα πολλά ανατομικά προβλήματα στην κίνηση μου μέσα στο χόρτο με παρομοίαζαν όλοι με τον Κρόϊφ. Έτρεχα με έναν ιδιαίτερο τρόπο τα παπούτσια μου στόχευαν προς τα έξω όταν έτρεχα. Ενώ άλλαζα ταχύτητα όταν ερχόταν η μπάλα. Αλλά στον ΑΡΗ μια τόσο μεγάλη και ξακουστή ομάδα δεν με έκαναν τις εξετάσεις που έπρεπε.
Κανονικά έπρεπε να ελέγχω την επιβάρυνση και να κάνω ειδική εκγύμναση και αποφόρτιση, ώστε να αποφεύγω τις μεγάλες επιβαρύνσεις στην περιοχή της λεκάνης και των αστραγάλων. Αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος, ο ένας τραυματισμός έφερνε τον άλλον και έτσι αυτό το ταλέντο που όλοι έβλεπαν ότι είχα δεν εξελίχθηκε όπως ήταν δυνατόν και εφικτό να γίνε. Όλοι οι τραυματισμοί μου στον ΑΡΗ ήταν σε εκείνη την περιοχή, στο ισχίο. Ο ΑΡΗΣ απλά δεν με έστειλε για εξονυχιστικές εξετάσεις όπως κάνουν τώρα σε όλους τους παίκτες. Είχε αγοράσει εμένα το πιο ατόφιο ταλέντο που υπήρχε εκείνη την εποχή και δεν με έστειλαν για εξετάσεις, άλλο κι αυτό.
Ο ΑΡΗΣ με την προοπτική να με πουλήσουν σε 1 χρόνο στο εξωτερικό με αγόρασε από τη Σίνδο. Με αυτό τον σχεδιασμό επένδυσαν δίνοντας ένα σεβαστό ποσό στην Ομόνοια. Είχα προπονητές τότε τον Παναγούλια με γυμναστή τον Παναγιωτόπουλο, είχα αποκτηθεί από την ομάδα μου, τον ΑΡΗ και θα περίμενε κανείς να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τον παίκτη-ταλέντο για να μπορεί να πουληθεί με κέρδος. Κοίτα ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε να πάρει πολλά λεφτά από μένα. Αυτοί νόμιζαν ότι η περίπτωση μου ήταν σαν του Γιουκούδη. Ο Γιουκούδης ήταν ένας προπονημένος ποδοσφαιριστής, έπαθε τον τραυματισμό και τελείωσε. Εγώ ήμουν ένα ακατέργαστο ταλέντο.
Εντελώς διαφορετικό πράγμα. Αλλά επειδή ήμασταν ίδια περίπτωση, δηλαδή κλείσαμε προσύμφωνο στον Παοκ μετά ήρθαμε στον ΑΡΗ και δεν πήγαμε στον Παοκ, παίζαμε μαζί στις μικτές, σκέφτηκαν ότι κι εγώ ίδια περίπτωση θα ήμουν. Εγώ ήμουν αυτό που έβλεπαν. Δεν ήταν αποτέλεσμα δουλειάς αυτό που βλέπανε. Ήμουν απλά φυσικό ταλέντο. Έπρεπε να με πάρουν να μου κάνουν ατομικές προπονήσεις, να με δουλέψουν και σαν φορ… Αυτοί έβλεπαν αλλά δεν είχαν διεισδύσει ποιος πραγματικά ήμουν. Μέσα στο παιχνίδι χανόμουν για 15 λεπτά και με ένα ξεπέταγμα μπορούσα να περάσω όλη την αντίπαλη ομάδα. Μεγάλο σφάλμα έκανε τότε ο ΑΡΗΣ που δεν με πρόσεξε ως ταλέντο.
Από μένα θα παίρνανε πολλά λεφτά σε ένα χρόνο με τις εμφανίσεις που έκανα θα με πουλούσαν και θα παίρνανε χοντρό πακέτο. Μου το λέει στα τωρινά χρόνια και ο Τσήλιος όταν το συζητάμε «έγκλημα κάναμε» μου λέει. Δεν με κάνανε ποτέ ουσιαστικές εξετάσεις. Εγώ στα 17 μου χρόνια έπαιρνα έναν συμπαίκτη μου στην πλάτη και ανέβαινα το βουνό στην προετοιμασία και η μέση μου μετά γινόταν σμπαράλια. Και μου λέγανε δεν κάνεις καλή ζωή γι αυτό τραυματίζεσαι. Αλλά ας όψονται οι τραυματισμοί.
Η ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΦΟΙΡΟ
-Αναφέρθηκες στην περιβόητη κόντρα που είχες ως παίκτης με το Φοιρό. Πες μας δυο λόγια
-Ο Φοιρός είναι ένας άνθρωπος που με ήθελε σε όλες τις ομάδες. Είχαμε πολύ καλή σχέση και τώρα έχουμε πολύ καλή σχέση. Εγώ την εποχή εκείνη που είχα προπονητή τον Φοιρό έκρινα και πίστευα ότι έπρεπε να ξεκινάω στην εντεκάδα του ΑΡΗ, ήμουνα αγωνιστικά πανέτοιμος ανά πάσα στιγμή το είχα δείξει, είχα μπει σε κάποια παιχνίδια σαν αλλαγή και βοήθησα την ομάδα να πάρει τους πόντους. Αλλά ως συνήθως πάλι είχα ένα τραυματισμό. Όταν γύρισα από τον τραυματισμό θεώρησε ότι έπρεπε να βάλει κάποιον άλλον στη θέση μου ενώ εγώ ήμουνα έτοιμος να φύγω και στην εθνική ανδρών είχα μιλήσει με τον Παναγούλια τότε που ήταν προπονητής της Εθνικής Ομάδας.
Και μη νομίζεις ότι αυτό το λέω τώρα μετά από τόσα χρόνια. Μετά από αυτή την απόφαση του προπονητή μου, είχα βγει εγώ εκείνη την εποχή ανοιχτά και μίλησα στις εφημερίδες, έκανα τα παράπονά μου είπα ότι ο Φοιρός με παραγκωνίζει. Και φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο ο προπονητής σταμάτησε να με χρησιμοποιεί και εφόσον η ομάδα πήγαινε καλά, υπήρχαν λύσεις είχε πάρει τότε ο ΑΡΗΣ και πολλούς παίκτες μπροστά, η διοίκηση εφόσον ερχόταν τα αποτελέσματα δεν παρενέβαινε στο έργο του προπονητή είχανε αποκτηθεί τότε ο Μιλόγεβιτς και ο Σαπουντζής ήταν κάποιες από αυτές προσωπικές μεταγραφές του οπότε νομοτελειακά υπερίσχυσε η δική του άποψη. Αυτή η κόντρα που είχαμε τότε με τον Γιώργο έληξε.
Υπάρχουν φυσικά κάποιες προσωπικές πικρίες αλλά έχουν περάσει τα χρόνια και όλα αυτά έχουν αμβλυνθεί εκείνη λοιπόν τη χρονιά ήταν η καλή χρονιά του Άρη και εγώ ήμουνα έτοιμος από εμπειρίες και ηλικιακά να δώσω τα περισσότερα στην ομάδα μου στην ομάδα του με τον ΑΡΗ στην ομάδα που αγάπησα και ανδρώθηκα. Αλλά αυτό δεν έγινε και έχασα και την ευκαιρία να κληθώ στην Εθνική ομάδα που πήγε Αμερική.
-Γιάννη θα έλεγες ότι ήσουνα ευνοημένος σε σχέση με τα χρήματα που πήρες από τον Άρη;
-Ίσα-ίσα θα έλεγα ότι είχα πάρει μόνο τα απαραίτητα χρήματα για να βιοποριστώ. Δηλαδή να μην πεινάω… Τα χρήματα που είχε δαπανήσει ο ΑΡΗΣ για να με αποκτήσει από την Ομόνοια Σίνδου τα πήρε η ομάδα πίσω. Όταν ήθελα να φύγω ζήτησαν το ποσό που είχε δαπανηθεί για να με αποκτήσουν.
-Και και σε δυσκόλεψαν για να φύγεις από τον Άρη;
-Με δυσκόλεψαν πάρα πολύ εκείνη την εποχή δεν με άφηναν να πάω σε ομάδα Α εθνικής παρόλο που είχα προτάσεις και επί ένα χρόνο με ταλαιπωρούσαν με διάφορες προφάσεις και δεν με άφηναν να φύγω να πάω σε άλλη ομάδα ουσιαστικά ο ΑΡΗΣ για να με αφήσει να φύγω πήρε πίσω τα λεφτά που έδωσε για να με αποκτήσει από την Ομόνοια Σίνδου. Μετά από τον Άρη Λοιπόν πήγα στον Παναργειακό την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Την τελευταία μέρα των μεταγραφών έγινε η μεταγραφή μου στον Παναργειακό 12 τα μεσάνυχτα που έληγε εκείνη η μέρα η προθεσμία. Πρόεδρος ήταν τότε στην ΠΑΕ ΑΡΗΣ ο Γράντας. Και μετά όμως από τον Παναργειακό για να φύγω και να πάρω το δελτίο μου τα χρήματα αυτά που έδωσαν για να με αποκτήσουν βρήκα εγώ τρόπο θέλοντας και μη μέσω της επόμενης ομάδας που πήγα για να τα πάρουν και αυτοί τα λεφτά τους πίσω. Έτσι όπως σου τα περιγράφω είναι τα πράγματα. Ουσιαστικά ότι κέρδισα εγώ από το ποδόσφαιρο τα έδωσα στους γιατρούς…
ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
-Μια και μιλάς για κέρδος, υπάρχει κάποιο κέρδος ωστόσο που εισέπραξες από το ποδόσφαιρο;
-Το ποδόσφαιρο μου έχει δώσει μόνο την μεγάλη είναι αλήθεια αναγνωρισιμότητα. Που κι αυτή ήταν απότοκο του δικού μου χαρακτήρα. Είχα μεγάλη διάρκεια στο ποδόσφαιρο, αλλά λόγω συχνών και πολλών τραυματισμών δεν έπαιξα αυτό που μπορούσα σε όλη του την έκταση. Ανάλογα με το ταλέντο που είχα δηλαδή η πορεία μου δεν ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό. Αλλά οι τραυματισμοί μου άφησαν κατάλοιπα ακόμα και τώρα. Να φανταστείς το πόδι μου στον αστράγαλο είναι διαλυμένο. Όταν περπατάω δυσκολεύομαι πολύ, όμως όταν έχω την μπάλα στα πόδια απελευθερώνομαι.
-Έρχονταν στη διάρκεια της καριέρας σου τα νέα παιδιά να φωτογραφηθούν μαζί σου;
-Ακόμα και τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια που έχω εγκαταλείψει, σαν βετεράνος το εισπράττω αυτό την αναγνωρισιμότητα δηλαδή. Ενώ δεν είχα αυτή την καριέρα που θα το δικαιολογούσε, λόγω χαρακτήρα ή ίσως λόγω της φύσης μου, πάντα είχα πολύ καλές σχέσεις με το ποδοσφαιρικό κοινό. Ήμουν πολύ αγαπητός από τους φιλάθλους άσχετα σε ποια ομάδα αγωνιζόμουν. Θεωρώ οφείλεται στο ότι δεν προκαλώ ποτέ και αυτοί που με πρόλαβαν να παίζω μπάλα είδαν ότι δεν ήμουν πωρωμένος, έχω διατηρήσει πολύ καλούς φίλους απόλες τις ομάδες.
Θα σου πω μόνο αυτό, από την παρουσία μου στη Νίκη Βόλου οι οπαδοί του συλλόγου με λάτρευαν όχι μόνο για τα γκολ, αλλά και για το πάθος που επιδείκνυα σε κάθε ματς. Με κάθε ευκαιρία πηγαίνω από τότες μέχρι τώρα στο Βόλο για να παρακολουθήσω ως φίλαθλος τις προσπάθειες της ομάδας. Μετά τον ΑΡΗ, θεωρώ τη Νίκη Βόλου αγαπημένη μου ομάδα. Ταυτόχρονα είμαι και μέλος του Συνδέσμου Βετεράνων Ποδοσφαιριστών της Νίκης Βόλου και συμμετέχω στα φιλικά παιχνίδια που δίνει όποτε μπορώ φυσικά, αλλά προτεραιότητα πάντα έχει ο ΑΡΗΣ.
Αλλά ακόμα και αρκετοί οπαδοί του Παοκ που με γνωρίζουν από τις άλλες ομάδες που αγωνίστηκα με αγαπούν… Ενώ η οικογένεια μου όλη έπαιξε μπάλα στον ΑΡΗ και ο πατέρας μου και ο θείος μου και εγώ. Ο πατέρας μου υπάρχει στο βιβλίο της ιστορίας του ΑΡΗ, Πετράκης Νικόλαος. Ήταν στον ΑΡΗ ένα χρόνο έκανε μια επίσημη συμμετοχή με την πρώτη ομάδα και μετά έφυγε με μεταγραφή στο Αιγάλεω. Αλλά σταμάτησε το ποδόσφαιρο πολύ νέος. Όταν γεννήθηκα εγώ και του είπαν οι γιατροί ότι δύσκολα θα περπατούσα ο πατέρας μου ξεκίνησε το κάπνισμα, σταμάτησε το ποδόσφαιρο και δόθηκε ολοκληρωτικά σε μένα στην προσπάθεια του να με κάνει καλά. Ήταν μόλις 25 ετών.
Η ΚΑΡΙΕΡΑ
-Παρόλο που πολύ συχνά τραυματιζόσουν η καριέρα σου ήταν πολύ μεγάλη σε διάρκεια
-Εγώ φίλε είχα το ταλέντο, δεν έγινα επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Α΄ Εθνική λόγω τύχης, αλλά λόγω ταλέντου και μεγάλου πείσματος. Πήγαινα κόντρα σε όλους σχετικά με τους τραυματισμούς μου γιατί πίστευα ότι κάποια στιγμή θα σταματήσουν οι τραυματισμοί.
Πίστευα ότι δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να με πηγαίνει έτσι τόσο αρνητικά βέβαια τώρα πιστεύω που τα βλέπω καλύτερα τα πράγματα ότι είχα κάνει κακό στον εαυτό μου. Μου έχει αφήσει πάρα πολλά κουσούρια το ποδόσφαιρο κυρίως όμως οφείλεται στον τρόπο παιχνιδιού μου γιατί εγώ προσωπικά τώρα που τα βλέπω πιο ψύχραιμα ήθελα μία μπάλα μόνο για μένα και τώρα που είμαι προπονητής την πρωτοβουλία τη διδάσκω στα νέα παιδιά που προπονώ γιατί θεωρώ ότι αυτό είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου.
Δυστυχώς ή ευτυχώς η διάσπαση μίας πολυπρόσωπης άμυνας αντίπαλης ομάδας γίνεται μόνο με δύο τρόπους το βασικός τρόπος είναι η υπεραριθμία για να δημιουργήσεις όμως υπεραριθμία πρέπει να υπάρχει προσωπική ενέργεια. Δηλαδή ο Μέσι δημιουργεί από μόνος την υπεραριθμία γιατί έχει την έμπνευση και το ταλέντο να περάσει ξαφνικά τρεις παίκτες. Εγώ λοιπόν σε αυτό το κομμάτι ήμουν πάρα πολύ καλός γιατί είχα την ντρίπλα. Σήμερα, στη σημερινή εποχή, στο σημερινό ποδόσφαιρο οι περισσότεροι επιθετικοί δεν ξέρουν να κάνουν ντρίπλες στο ένας με έναν απέναντι στον τερματοφύλακα δεν μπορούν να μπουν μέσα στην περιοχή. Αλλά πώς να δημιουργήσεις υπεραριθμία αν δεν βγουν οι συμπαίκτες σου;
Πιθανότατα βέβαια τακτικά να σε διαβάσει ο αντίπαλος προπονητής. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο οι παίκτες μοιάζουν με ρομπότ δεν παίρνουν καμία πρωτοβουλία δεν τους αφήνουν να πάρουν πρωτοβουλία Αλλά αυτό που μάθαμε από μικρά παιδιά να θαυμάζουμε στο ποδόσφαιρο είναι αυτό, η ομορφιά. Ακόμα και σήμερα που η επιστήμη μπήκε τόσο πολύ στο ποδόσφαιρο και η τακτική υπερέχει όλων όλα τα συστήματα διαβάζονται από τους αντιπάλους ή από τους από τους αυτούς που κατασκοπεύουν τις υπόλοιπες ομάδες.
Αυτό όμως που με τίποτα δεν μπορεί να διαβαστεί και δεν μπορεί να προβλεφθεί είναι το ταλέντο, η φαντασία που δημιουργεί την υπεραριθμία. Λοιπόν αυτή τη επιθετική υπεροπλία τη δημιουργεί μία ντρίπλα της φαντασίας σου που θα την επιτύχεις ανάμεσα σε δύο άτομα με αποτέλεσμα να τους βγάλεις εκτός φάσης και αυτό το πράγμα η τακτική του αντιπάλου προπονητή δεν μπορεί να το ελέγξει. Λοιπόν εμένα με βάζαν στο παιχνίδι προερχόμενος από τον πάγκο για να γυρίσουν το ματς. Εμένα η φύση μου ήταν να διασπάω άμυνες αλλά ο Σύλλογος ανέκαθεν το έχει αυτό το πρόβλημα όταν οι αντίπαλοι κάθονται πίσω ταμπούρι.
ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ
-Ήσουν και παραμένεις με τον τίτλο του προπονητή, ως πέρσι σε πολλούς πάγκους, αλλά δεν βλέπω να έχεις αναλάβει κάποια μεγάλη ομάδα… Εννοώ μεγαλύτερης κατηγορίας
-Κοίταξε, όταν ήμουν έτοιμος να το κάνω αυτό, είχα ήδη κάνει τα ανοίγματα με την οικογένεια, με τις δουλειές, εννοώ το μαγαζί… Και παρενθετικά να σου πω ότι τα χρήματα που έπαιρνα ήταν παραπλήσια με έναν επαγγελματία προπονητή, τότε δεν το πήρα το ρίσκο, κοιτούσα πρώτα την οικογένεια τα παιδιά μου που ήταν μικρά, αν γινόμουν προπονητής σε ομάδα Β΄ ή Α΄ κατηγορίας θα έπρεπε να φύγω από τη Θεσσαλονίκη. Να σου πω ότι ο Άκης Μάντζιος που είναι κουμπάρος μου τότε το 2013 δηλαδή με ήθελε στον Πανθρακικό, με ζήτησαν και μια δυο ομάδες σε νησιά. Ήδη ήμουν προπονητής Γ΄ Εθνικής με τα διπλώματα, με αυτά… έτσι; Μόλις είχε αρχίσει να ακούγεται το όνομα μου ήρθε ο χωρισμός με τη σύζυγό μου και ψυχολογικά δεν ήμουν καλά, δεν είχα όρεξη. Για να είσαι προπονητής σε υψηλό επίπεδο πρέπει να έχεις ηρεμία, δεν είχα την απαραίτητη ηρεμία εγώ μετά το χωρισμό μου και το ότι εγώ πήρα το ένα παιδί το γιο μου και η τέως σύζυγός μου το άλλο, την κόρη μου. Όλα αυτά με βάρυναν ψυχολογικά. Προσπάθησα βέβαια και το έκανα σε μικρότερες κατηγορίες και έτσι κάλυπτα τα κενά μου. Στις μικρότερες κατηγορίες το ξέρεις κι εσύ, δεν είχα το πολυπληθές τιμ κοντά μου. Όλα σχεδόν τα έκανα μόνος μου, ήμουν όλα αλλά ήμουν και είμαι και εγωϊστής και ήθελα πάντα να χτυπάω και το πρωτάθλημα.
Ο ΜΑΝΤΖΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ
-Άκης Μάντζιος είπες; Πώς γίνατε κουμπάροι;
-Τον Άκη εγώ τον έφερα ως παίκτη στον ΑΡΗ ! Άκου τώρα πώς έγινε. Τον Άκη τον είχα επιλοχία στο Χαϊδάρι όταν πήγα να υπηρετήσω τη θητεία μου. Συνταγματάρχης μου ήταν ένας άγιος άνθρωπος που έχω ακόμα σχέσεις ο Στρατηγός Κουτσόπουλος, είχε εμάς όλους από την Εθνική ομάδα, Τσαλουχίδη, Τσιαντάκη και όλα σχεδόν τα παιδιά, μας είχαν όλους στις διαβιβάσεις, έκανε τα πάντα για να παίρνω τις άδειες και να προπονούμαι…
Ο Άκης τότε έπαιζε στην Κηφισιά συμπαίκτης με τον Θαλή Τσιριμώκο, οπότε όταν δεν μπορούσα να πάρω άδεια για να έρθω στις προπονήσεις του ΑΡΗ προπονιόμουν στην Κηφισιά. Από εκεί ξεκίνησε η φιλία μας που ήταν πάρα πολύ δυνατή και μου λέει μια μέρα «εγώ θα σε παντρέψω». Με είχε στο μεταξύ γνωρίσει ως ζευγάρι που ήμουν με την πρώην σύζυγό μου.
Μετά αυτός πήγε στον Πανιώνιο και παίξαμε πολλές φορές και αντίπαλοι. Εγώ προσπαθούσα να τον φέρω στον ΑΡΗ επί Γκμοχ, δεν μπόρεσα να τον φέρω. Μετά εγώ πήγα στον Παναργειακό, παίξαμε αντίπαλοι με τον Πανιώνιο σε κύπελλα κλπ και αφού είχα τελειώσει από την πορεία μου σε επαγγελματικές ομάδες, το 1998 είχα επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη.
Ο Άκης είχε κάνει μια πάρα πολύ καλή χρονιά και είχαν ενδιαφερθεί να τον πάρουν, ο Παοκ , ο Ηρακλής και η Καρλσρούη. Τότε με κάλεσε στο τηλέφωνο ο Λάκης Ιωαννίδης, μου λέει επί λέξει: «Γιάννη σου εγγυώμαι προσωπικά εγώ ότι τα χρήματα του θα είναι εξασφαλισμένα, αν έρθει ο Άκης στον ΑΡΗ, είναι από πίσω μας ο Κοντομηνάς»
Είχα μάθει πανελλαδικά πρώτος ότι ήταν από πίσω ο Κοντομηνάς, πήγαμε μαζί με τον Άκη στον κ. Ιωαννίδη και κλείσαμε τη συμφωνία μια μέρα πριν το γάμο μου. Ο Άκης είχε έρθει στην Θεσσαλονίκη για το γάμο μου αφού ήταν και ο κουμπάρος, δεν είχε έρθει για να υπογράψει στον ΑΡΗ. Και κλείσαμε τη συμφωνία και έδωσε άκυρο στον Πάοκ και στην Καρλσρούη.
-Ταιριάζετε και σαν χαρακτήρες με τον Μάντζιο;
-Κοίταξε εγώ είμαι πιο εξωστρεφής από τον Άκη. Είχαμε παρόλα αυτά τέλεια χημεία και σαν φίλοι. Και όταν ήταν προπονητής στον ΑΡΗ δεν βρισκόμασταν πολύ γιατί ήθελα να τον αφήνω στην ηρεμία του. Ο Άκης είναι μένει στην Αθήνα, στη Γλυφάδα και παρόλο που του ήρθαν μετά τον ΑΡΗ πολλές προτάσεις αυτός δεν πήγε. Απότι μου είπε περιμένει την καλή πρόταση, δεν μου έχει πει τίποτα συγκεκριμένο, αλλά πιστεύω ότι θα ήθελε να πάει στο εξωτερικό.
Εγώ περίμενα όταν ήρθε στον ΑΡΗ ως προπονητής ότι θα είχαμε συνεργαστεί, ήθελα πάρα πολύ να τον βοηθήσω ως βοηθός του. Κυρίως να βάλω πινελιές στο επιθετικό κομμάτι. Τέλος πάντων δεν έγινε… Αλλά μου είχαν ξανακάνει στο παρελθόν πρόταση να πάω στον ΑΡΗ στη δεύτερη ομάδα ως προπονητής αλλά και πάλι κάτι προέκυψε και δεν έγινε αυτή η συνεργασία. Είμαι από τους ανθρώπους που πίεσα πάρα πολύ τον Άκη να επενδύσει στις Ακαδημίες. Ο Άκης είναι ένας τακτικός προπονητής, σοβαρός, μεθοδικός γεννήθηκε στην Αμερική, είναι παντρεμένος και με Ελληνοαμερικάνα, πρόσφερε πάρα πολλά πράγματα στον ΑΡΗ σε μια πολύ δύσκολη εποχή, μεταβατική.
Την θεωρώ μετά τις χρονιές του Γ. Φοιρού την καλύτερη περίοδο για το Σύλλογο. Δούλεψε με ένα υλικό που δεν το ξέραμε και αντικειμενικά ήταν μέτριο ποιοτικά. Η ομάδα με τον Άκη καπετάνιο απέκτησε αρχικά ταυτότητα. Είχε στιλ παιχνιδιού, ήταν ομάδα του προπονητή αλλά και του κόσμου του συλλόγου, και αυτό έγινε γιατί και ο κόσμος ξαναγύρισε πολύ κοντά στην ομάδα. Αυτή η παρουσία του ΑΡΗ με τον Άκη στο τιμόνι παρόλο που υπήρχε η καραντίνα και δεν μπορούσαμε να έρθουμε στο γήπεδο ο κόσμος είχε ένα δέσιμο με αυτή την ομάδα απίστευτο. Πιστεύω ότι αν οκ. Καρυπίδης εκείνη την περίοδο έφερνε στην ομάδα δύο επιθετικούς έτοιμους, όπως π.χ. τον Μπαράλες…
Ο ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΞΕΙ
-Επιθετικούς κανονικούς όμως όχι προφανώς τύπου Μήτρογλου…
-Έγινα κακός τότε, με πήραν τηλέφωνο και μου έκαναν παρατήρηση γιατί έκραζα τον Μήτρογλου. Εγώ χωρίς να έχω μιλήσει με τον Άκη λόγω πείρας συμπέρανα από την αρχή ότι ο Μήτρογλου δεν θα παίξει μπάλα. Εγώ αυτή την ίδια θέση έπαιζα. Καταλαβαίνω με δυο κινήσεις που θα δω αν κάποιος παίκτης μπορεί να προσφέρει ή όχι. Εκείνη τη χρονιά έκανε το κομμάτι του ο κ. Καρυπίδης και πήρε τον Μήτρογλου, έπρεπε κατά τη γνώμη μου να δώσει και άλλα 150 χιλιάρικα να πάρει τον Μπαράλες. Γιατί ο επιθετικός αν φάει μια κλοτσιά είναι «γεια σας». Άλλο πάω για διάκριση στην Ευρώπη και άλλη προσέγγιση κάνεις αν θέλεις να χτυπήσεις πρωτάθλημα. Ο ΑΡΗΣ ήθελε τότε σε μία χρονιά και ενώ δεν ήταν έτοιμος δημιούργησε τις συνθήκες να τα κάνει και τα δύο. Να πάει καλά στην Ευρώπη και να πάρει και τίτλο. Αλλά είπαμε δεν ήταν έτοιμη η ομάδα…
Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
-Βλέπω ότι φοράς έναν πολύ μεγάλο σταυρό. Ως κόσμημα ή σημαίνει και κάτι περισσότερο για σένα;
-Πριν 3 χρόνια, όταν είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου, αυτό με κράτησε, δηλαδή η πίστη μου στο Χριστό. Πιο πολύ απόλα όσα μου συνέβησαν και με βοήθησε η Παναγία ήταν το μεγάλο πρόβλημα με την καρδιά μου. Δεν το έχω πει σε πολλούς αλλά εγώ είδα σε όραμα την Παναγία μας.
-Επειδή δεν το γνώριζα, αν θες μου λες για το πρόβλημα…
-Συγκεκριμένα έπαθα έμφραγμα. Ήμουνα με τον Καζάνα τον προπονητή και δύο ακόμα φίλους μου έξω το Μεγάλο Σάββατο και περιμέναμε την Ανάσταση. Δεν είχα πιει ούτε είχα ξεσαλώσει που λένε, εντάξει τσιγάρο κάπνιζα… δεν μπορώ ακόμα να το κόψω. Στις 7 η ώρα το πρωϊ, έχω γυρίσει στο σπίτι και πριν πέσω για ύπνο έτρωγα ένα σάντουϊτς που πήρα από μια καντίνα κάθομαι στον καναπέ να δω τι ανέβασα στα social από τα μαγαζιά που είχαμε πάει στα Λαδάδικα. Και κει που βλέπω και γελάω νοιώθω ένα φοβερό laser να με διαπερνάει.
Εγώ έχω πολλούς πόνους από τραυματισμούς αλλά τόσο περίεργο και τόσο έντονο πόνο δεν είχα αισθανθεί ποτέ. Αμέσως ανησύχησα γιατί αυτός ο πόνος δεν είχε καμία σχέση με τους άλλους. Αλλά πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι μου συμβαίνει, γύρισα προς το μέρος που κοιμόταν ο γιος μου ο Νικόλας. Το σπίτι έχει πατάρια πάνω κι εκεί κοιμόταν ο γιος μου στα 17 του τότε. Πήγε στην Ανάσταση εκείνη τη χρονιά, μετά πήγε στη μάνα του έφαγε και ύστερα βγήκε για διασκέδαση. Του λέω λοιπόν: «Νικόλα, πρέπει να παθαίνω έμφραγμα, κατέβα κάτω να με πας στο Νοσοκομείο», αλλά ο γιος μου δυσανασχέτησε που τον ξύπνησα και μου λέει δες ρε μπαμπά μήπως έφαγες κάτι και σε πείραξε.
Στα λίγα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν μέχρι να πάω στην τουαλέτα που βρίσκεται 3 μέτρα πιο πέρα, κάνει ένα απότομο γκαπ και μου δένει τα χέρια. Εγώ από τη στεναχώρια την πολλή όταν χώρισα με τη γυναίκα μου άρχισε να με χτυπάει στο στομάχι που ποτέ δεν είχα πρόβλημα πιο πριν. Και το φοβόμουν ότι κάπου αυτό θα έβγαινε. Τα χέρια μου λοιπόν είχαν παραλύσει από το απότομο γκαπ που ένοιωσα και λέω στο γιο μου δεν θα προλάβω να πάω στο Κέντρο Υγείας, 300 μ. από το σπίτι μου ε…
Λέω στο γιο μου αν μέχρι να φτάσουμε στο Κέντρο Υγείας με το αμάξι πέσω κάτω βγες γρήγορα και φώναξε τους να μου δώσουν κάτι. Μου φάνηκε αιώνας μέχρι να φτάσουμε στο Κέντρο Υγείας. Μου δίνουν αμέσως 3 salospir με έβαλαν και σε κάτι μηχανήματα και μου λένε παθαίνεις έμφραγμα θα σε πάμε με το ασθενοφόρο στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Εγώ έβαλα τα κλάματα, σκέφτηκα ότι αυτό ήταν, πεθαίνω, σκέφτηκα τα παιδιά μου ενώ ταυτόχρονα πονούσα φριχτά.
Ο γιατρός ήρθε μέσα στο ασθενοφόρο μαζί μου και με το που με πάνε στο Νοσοκομείο εγώ να κλαίω συνέχεια μου λένε αυτή είναι η γιατρός σας και βλέπω δίπλα μου την πιο όμορφη γυναίκα που είχα δει στη ζωή μου. Ήταν η γιατρός… μόλις την είδα που έλαμπε, σκέφτηκα «Θα σωθώ, δεν θα πεθάνω σήμερα», γυρνάω και βλέπω το Νικόλα και τον αδερφό μου και γελάνε… «Κι εδώ ρε» μου λένε, είσαι αδιόρθωτος… γιατί ουσιαστικά φλέρταρα. Μη στεναχωριέσαι μου λέει η πανέμορφη γιατρός, θα σε σώσω. Και εγώ μέσα σε αφόρητους πόνους βρήκα τη δύναμη να της απαντήσω, το ξέρω πως θα με σώσεις, μου λέει θα σε βάλω σε αγωγή θα σε πάω εγώ στο ΑΧΕΠΑ γιατί το Ιπποκράτειο δεν είχε αιμοδυναμικό.
Με το που μπαίνουμε μέσα στο ΑΧΕΠΑ οι υπόλοιποι γιατροί όταν την αντίκρισαν με χαρά την προϋπάντησαν: «Μάγδα!», Τους λέει: «Το παιδί και τα μάτια σας. Είναι δικός μου» Μέσω στεφανιογραφίας βρήκαν βουλωμένη την οπίσθια αρτηρία της καρδιάς και βρήκαν βουλωμένες και τις άλλες κατά 70%, μου έβαλαν δύο στεντ και γι αυτό μου είπαν ότι πρέπει να προσέχω. Έμεινα στην εντατική για μία εβδομάδα αλλά έπαθα γερό ταράκουλο, αφού όσοι ήταν στα διπλανά από μένα κρεβάτια πέθαιναν. Μου είπαν να προσέχω αλλά δεν προσέχω και πολύ, παρασύρομαι.
ΤΟ… ΜΑΛΛΙ
-Επίσης βλέπω ότι διατηρείς πλούσια την κόμη
-Το μαλλί πάντα είναι στη μόδα, ποτέ δεν έχει φύγει. Οι άντρες με μακριά μαλλιά δεν είναι ποτέ ντεμοντέ. Αλλά ούτως ή άλλως εγώ δεν πάω ανάλογα με τη μόδα. Το μακρύ μαλλί για μένα είναι θέμα στιλ και κουλτούρας. Εγώ ποτέ δεν έχω αλλάξει. Μια ζωή ήμουν και είμαι με μακριά μαλλιά. Απλά όταν ήμουν νεώτερος ήταν πιο σγουρά. Ασχολήθηκα πολλά χρόνια με τη μόδα αφού είχα μεγάλη μπουτίκ οπότε το να έχω μακριά μαλλιά δεν με έχει απασχολήσει ποτέ.
Φυσικά λόγω κρίσης και χωρισμού από τη σύζυγο μου το μαγαζί το έκλεισα γιατί το είχα στη Χαλάστρα και πολύ κακώς που δεν άνοιξα μαγαζί στην Θεσσαλονίκη. Αλλά εγώ από μικρός είχα λόξα με τη μόδα και με τα μαλλιά και το συνεχίζω. Μαγαζί μπορεί να μην έχω αλλά ντύνομαι πάντα με ιδιαίτερο στιλ και όσο για τα μαλλιά τα βλέπεις…
-Αν γίνει ένας αγώνας παλαιμάχων εσύ πού θα ανήκεις;
-Φυσικά στους βετεράνους του ΑΡΗ. Και με τη Νίκη Βόλου ένοιωσα πολύ καλά ως παίκτης, αλλά εγώ ανήκω στον ΑΡΗ, ακόμα και με καρδιά έχω δεν διστάζω και βάζω τη φανέλα και παίζω με την ομάδα μου. Ακόμα κι αν γίνει ένας φιλικός αγώνας μεταξύ ΑΡΗ και Νίκης Βόλου, εγώ θα παίξω με τον ΑΡΗ. Ε και λίγο θα παίξω και με τη Νίκη Βόλου γιατί κι εκεί με αγαπάνε πολύ. Ήμουν ο βασικός σέντερ φορ εκείνης της σπουδαίας ομάδας, της οποίας αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ. Ήμουν ο κύριος γκολτζής της Νίκης Βόλου και πιστεύω πως με τα γκολ που έβαλα βοήθησα αρκετά με τη σειρά μου για να έρθει αυτή η σπουδαία επιτυχία.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ-ΓΙΟΣ-ΑΡΗΣ
-Η κανονική σου θέση όμως ήταν σέντερ φορ;
-Δεν με έβαζαν στον ΑΡΗ σχεδόν ποτέ να παίξω ως φορ. Ήμουν επιθετικός αλλά με χρησιμοποιούσαν ως εξτρέμ. Έμπαινα συνήθως για να διασπάω τις άμυνες. Όταν ο ΑΡΗΣ με βασικό φορ τον Δημητριάδη βρισκόταν πίσω στο σκορ, ο προπονητής με έβαζε ως περιφερειακό επιθετικό και συνήθως ήμουν η αλλαγή του βασικού φορ. Οι εκάστοτε προπονητές λόγω της κοψιάς μου και της σωματοδομής νόμιζαν πως ήμουν φορ πλάτης, ενώ εγώ ήμουν φορ μέτωπο. Ήμουν στιλ Ροναλντίνιο.
-Ποιο ρόλο έπαιξε η οικογένεια σε αυτό που έγινες;
-Ο πατέρας μου από ενός έτους ήταν ορφανός από μάνα και από μπαμπά και το μεγάλωνε η αγελάδα που είχαν. Βύζαινε την αγελάδα. Δύσκολα χρόνια. Ο πατέρας μου έπαιζε κι αυτός μπάλα στη Σίνδο, μετά πήγε στον ΑΡΗ και ύστερα στο Αιγάλεω. Αλλά σταμάτησε το ποδόσφαιρο μόλις γεννήθηκα εγώ και ήμουν ανάπηρος. Ήταν 25 ετών, ξεκίνησε τότε να καπνίζει. Εγώ όπως σου είπα ήμουν ανάπηρος. Ακόμα και όταν κατάφερα να πάω στο ποδόσφαιρο πολύ συχνά αγωνιζόμουν με ενέσεις κορτιζόνης. Κι αυτό γιατί εγώ δεν το παρατούσα. Το σώμα μου δεν μπορούσε να ακολουθήσει, εγώ όμως έπαιζα με την ψυχή μου. Και επειδή ήξερα πολύ μπάλα και με μόνο ένα καλό πόδι τα κατάφερνα και διακρινόμουν. Εγώ την μπάλα νιώθω ότι την ήξερα από την κοιλιά της μάνας μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά ήμουν ταλέντο, χωρίς να κάνω κάτι το συγκεκριμένο γι αυτό. Προφανώς είναι και θέμα αντίληψης, θέμα αντιγραφής έβλεπα τι ντρίπλες έκανε ο Χατζηπαναγής και τις αντέγραφα στο πιτς φιτίλι. Στην ουσία φωτογράφιζα τις κινήσεις των παικταράδων που ήταν φτασμένοι και οι περισσότερες διαπίστωνα ότι μου έβγαιναν έμφυτες, ενώ άλλες που είχαν να κάνουν με την ποδοσφαιρική ευφυϊα των παικτών αυτών τις αντέγραφα. Και τις εφάρμοζα με την πρώτη ευκαιρία όταν αγωνιζόμουν.
-Ο αδερφός σου έχει το ίδιο ταλέντο με σένα;
-Ο αδερφός μου ο Βαγγέλης δεν έπαιξε ποτέ μπάλα. Προσπάθησε είναι αλήθεια, ήταν καλούτσικος αλλά το ταλέντο δεν το είχε. Είναι ο μόνος Πετράκης που δεν έπαιξε ποδόσφαιρο. Ο πατέρας μου, ο θείος μου κι εγώ παίξαμε όπως ξέρεις. Ο θείος μου ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Άρη Πτολεμαϊδας ως σέντερ φορ και τελικά στον ΑΡΗ έπαιξε στη θέση του τερματοφύλακα
-Ο γιος σου πήρε καθόλου από το δικό σου ταλέντο;
-Ο γιος μου ο Νικόλας παίζει κι αυτός μπάλα. Είναι εξτρεμοφόρ και είναι πολύ γρήγορος όπως ήμουν κι εγώ. Αλλά ήταν άτυχος τον έφαγε ο covid ενώ και στον ΑΡΗ τον ήθελε ο Μελισσάς ήρθε στην ομάδα μου έκανε μια προπόνηση έπαθαν όλοι πλάκα και την επόμενη μέρα έπαθε κάταγμα κοπώσεως από το απότομο ύψος. Άσε… Αλλά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο εκτιμάται πολύ το να είναι ένας παίκτης γρήγορος και ο γιος μου είναι φωτοβολίδα.
-Τόσες γνωριμίες έχεις και ο γιος σου δεν μπόρεσε να βρει μια ομάδα να αγωνίζεται;
-Μου έκαναν πρόταση να παίξει σε ομάδα Γ΄ Εθνικής αλλά να σου πω κάτι, κανένας δεν πληρώνει σε αυτές τις κατηγορίες τους παίκτες. Αν είναι να τον πληρώνω εγώ για να παίζει καλύτερα να είναι στην ομάδα του ΙΕΚ να σπουδάζει κιόλας. Είναι με υποτροφία βέβαια. Σκέφτηκα να τον στείλω σε ομάδα του εξωτερικού αλλά και πάλι λόγω κορωνοϊού ακόμα και οι ομάδες του εξωτερικού δεν πληρώνουν . Έστειλε ο Καρακώστας το γιο του σε ομάδα του Λουξεμβούργου και στην περίοδο του covid δεν τους πλήρωναν και έπρεπε ο πατέρας του να πληρώνει το ενοίκιο και τη διαμονή του παιδιού. Εγώ βέβαια δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω με τα δάνεια που έχω και με βαρύνουν. Αλλά τώρα πια είναι 20 χρονών ουσιαστικά το έχασε το τρένο. Γιατί τα παιδιά αυτής της εποχής το πείσμα το δικό μας δεν το έχουν ούτε την υπομονή. Βλέπει ότι δεν έχει το δικό μου ταλέντο αλλά δεν μπορεί να καταλάβει ότι αυτά τα προσόντα που έχει αυτός είναι πιο ζητούμενα αυτή την εποχή.
-Γνωρίζω ότι μετά το Λύκειο δεν σπούδασες
-Για λίγα μόρια όταν έδωσα εξετάσεις δεν πέρασα στη Γυμναστική Ακαδημία, ενώ υπήρχαν και μπόνους αν βγαίναμε ως τρίτη θέση στους βαλκανικούς αγώνες ως εθνική Μεσογειακής ομάδας θα μπαίναμε στην ΕΑΣΑ. Αλλά στις επιλογές παικτών ο συγχωρεμένος ο Πετρίτσης αντί να πάρει ταλέντα από τις ομάδες, πήρε κάτι «παλτά» από διάφορες ομάδες και όπως ήταν φυσικό δεν μπορέσαμε να βγούμε στα μετάλλια. Βγήκαμε στην 4η θέση και τζάμπα χάσαμε την επιτυχία. Μετά από αυτή τη χρονιά μεταγράφηκα ως επαγγελματίας στον ΑΡΗ και δεν ξανασχολήθηκα με σπουδές. Αλλά το μετάνιωσα, ήθελα να σπουδάσω, η μόρφωση εξευγενίζει τους ανθρώπους. Όσο από ξένες γλώσσες, πού μυαλό εκείνη την εποχή. Λίγα Αγγλικά μιλάω από 2-3 χρόνια που πήγα φροντιστήριο. Ωστόσο επειδή ασχολήθηκα πολύ με τα δύο μαγαζιά με ρούχα που είχα, θα με βοηθούσε αφάνταστα να γνώριζα πολύ καλά μια ξένη γλώσσα. Πολλές φορές το σκέφτηκα να σου πω την αλήθεια να ξεκινήσω έστω αργότερα να τελειοποιήσω τα Αγγλικά μου, όμως έτρεχα με διάφορα και δεν είχα την ανάλογη συγκέντρωση. Ίσως να μου έλειψε και η αποφασιστικότητα.
*** Η συνέντευξη με το Γιάννη Πετράκη έγινε στο café DESEO στην Πλαστήρα στην περιοχή Χαριλάου.
BIOΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Γιάννης Πετράκης γεννήθηκε στη Σίνδο στις 17/12/1969, ήταν παιδί εφταμηνίτικο.
Αγωνίστηκε στην Ομόνοια Σίνδου το 1984.
Μεταγράφηκε στον ΑΡΗ το 1988.
Το 1993 πήγε στον Παναργειακό με προπονητή τον Γ.Κυράστα.
Το 1995 στην Καβάλα με προπονητή τον Γ.Παράσχο.
Το 1996 στην Νίκη Βόλου με προπονητή τον Μοράλες.
Το 1998 στον Μ.Αλέξανδρο Καλοχωρίου.
Το 2000 στην Ν.Χαλκηδόνα.
Το 2002 στον Καμπανιακό.
Το 2003 στην Ομόνοια Σίνδου.
Το 2005 στα Κουφάλια.
Το 2007 στον Ολυμπιακό Κυμίνων.
-Ως προπονητής κάθισε στους εξής πάγκους:
Το 2008 στον Ολυμπιακό Κυμίνων.
Το 20011 στα Κουφάλια.
Το 2012 στα Μάλγαρα.
Το 2013 στην Ομόνοια Σίνδου.
Το 2014 στον Καμπανιακό.
Το 2015 στον Ολυμπιακό Κυμίνων.
Το 2016-2021 στην Ομόνοια Σίνδου την οποία ανέβασε κατηγορία.
