Πάλεψε, έτρεξε, πίεσε και στο τέλος δικαίως χειροκροτήθηκε. Ο χθεσινός Άρης δεν είχε καμία σχέση με την πρεμιέρα του πρωταθλήματος και όντας μία κανονική ομάδα, με αρχή, μέση και τέλος, έπαιξε όσο μπορούσε για να κερδίσει, όμως τελικά έμεινε με την πικρία της ισοπαλίας, λόγω και της τύχης. Άλλωστε, Άρης είσαι! Πρέπει να κερδίζεις και την τύχη…
Οι «κίτρινοι» άφησαν υποσχέσεις και αν μη τι άλλο έδειξαν στον κόσμο τους, ότι έχουν τσαγανό και ότι οι… πιτσιρικάδες δεν φοβούνται.
Το άγχος της πρώτης εμφάνισης μπροστά στον κόσμο του το είχαν οι παίκτες, μέχρι να γίνει το πρώτο τάκλινγκ. Από εκεί και ύστερα η ομάδα έβγαλε αρετές και κυρίως άφησε τους φίλους της να αποχωρήσουν… γεμάτοι από το «Κλεάνθης Βικελίδης». Οι οπαδοί του Άρη χάρηκαν από το πάθος και την όρεξη των παικτών, οι οποίοι δεν έκρυψαν την μπάλα, αλλά έκαναν αυτονόητα πράγματα, τα οποία (ας το επαναλάβουμε μία ακόμη φορά) για 18, 19, 20, 21, 22, 23 και 24 χρονών παιδιά δεν είναι εύκολο να γίνουν, όταν φορούν αυτήν τη φανέλα.
Όμως το είπαμε. Ο φετινός Άρης δεν φτιάχτηκε για να κερδίζει την Μπαρτσελόνα, αλλά για να παλεύει αξιοπρεπώς στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Οι παίκτες του Μάκη Κατσαβάκη, καταρχήν έπαιξαν ο καθένας στη θέση του. Αυτό που φάνηκε την προηγούμενη βδομάδα, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που όλοι είδαμε χθες. Χωρίς πειράματα και αλχημείες. Με μία κανονική άμυνα, ακόμη κι αν ο Γιαννίτσης (εξαιρετικός χθες και με συχνές προωθήσεις για να βοηθήσει τον Γιαννιώτα) είναι στόπερ και όχι δεξί μπακ. Με ένα κέντρο που είχε συνεννόηση και προφανώς σβελτάδα και με μία επιθετική γραμμή, η οποία στο δεύτερο μέρος βελτιώθηκε πάρα πολύ, κυρίως από την είσοδο του Γκέσιου κι έπειτα.
Ο 24χρονος φορ έβγαινε από την περιοχή, υποδεχόταν την μπάλα, έδειξε στοιχεία επιθετικού και κυρίως άνοιγε χώρους, για τους γρήγορους Καζναφέρη και Γιαννιώτα.
Ο Άρης δεν κέρδισε γιατί είναι άπειρος και δεν έχει τον παίχτη με το καθαρό μυαλό, που θα γνωρίζει πότε η ομάδα πρέπει να κατεβάσει ταχύτητα και να παίξει με την μπάλα κάτω, κυρίως με αντιπάλους όπως ο ΟΦΗ, με τους οποίους ο Άρης πρέπει να επιβάλει το ρυθμό του.
Αυτός ο ρόλος έχει ανατεθεί στον Καπετάνο, που επίσης χθες ήταν πολύ βελτιωμένος, αλλά και πάλι η άσχημη εμφάνιση και τα σχόλια από τη Νέα Σμύρνη, έκαναν τα πόδια του βαριά, κάτι το οποίο φάνηκε και στη φάση του93’.
Ο Κοέλιο έδειξε πως μπορεί να ανεβάσει επίπεδο τον Άρη και με τον Νταμαρλή αποτέλεσαν ένα εξαιρετικό δίδυμο στα χαφ, με τον νεαρό να κλέβει ομολογουμένως τις εντυπώσεις.
Ο Άρης ακόμα βέβαια έχει δρόμο, αφού ο Καζναφέρης θα πρέπει να θυμηθεί τον περυσινό του εαυτό, ενώ ο Γιαννιώτας δείχνει πως το έχει και μάλιστα πολύ (αυτό ήταν γνωστό), αλλά στο τέλος θα πρέπει να μάθει να… σπάει και την μπάλα συχνότερα.
Ο Άρης είναι μία ομάδα με μπόλικο φιλότιμο, με παίκτες που δείχνουν να σέβονται τον κόσμο και τη φανέλα και τον Κατσαβάκη που επίσης έμαθε από τα λάθη του και ψάχνει τρόπους να τα διορθώσει.
Αν σε όλα αυτά περιοριστούν και οι εγωισμοί, τότε αυτή η ομάδα θα έχει σπουδαίο μέλλον. Αρκεί να μάθει ο ένας να σέβεται τον άλλον.
