Ο Χαβιέρ Ουμπίντες και ο Νόε Ακόστα ήταν από τα δυο μεγάλα κέρδη μια «χαμένης χρονιάς» για τον Άρη. Συμπαίκτες και φίλοι προσπάθησαν όσο λίγοι φορώντας την κιτρινόμαυρη φανέλα. Λίγο πριν αναχωρήσουν για τις πατρίδες τους (Αργεντινή και Ισπανία)… κατέθεσαν την ψυχή τους στο Super Aris, την εφημερίδα των οργανωμένων οπαδών του Άρη και του Super 3. Μια συνέντευξη που θα συζητηθεί και φιλοξενήθηκε στο φύλλο που κυκλοφόρησε την Παρασκευή.
Αναλυτικά τα όσα είπαν στο Super Aris:
Αμφότεροι προσπαθήσατε όσο μπορούσατε κι αυτό σας το αναγνωρίζουμε, ενώ παράλληλα επιδείξατε και το πρέπον πάθος, ήθος, διάθεση, και άριστη εξωγηπεδική συμπεριφορά.
Ούμπιντες: «Σας ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια. Θεωρώ ότι η καλή απόδοση ενός ποδοσφαιριστή μέσα στο γήπεδο, έχει άμεση σχέση με την εξωγηπεδική του ζωή. Βέβαια, λόγω της άσχημης θέσης που τελικά κατέλαβε η ομάδα τα καλά σας λόγια, δε μειώνουν τη στεναχώρια μας, που πραγματικά είναι τεράστια. »
Ακόστα: «Ακριβώς. Πιστεύω ότι η θέση που καταλάβαμε δεν είναι αντάξια της ιστορίας και του ονόματος του ΆΡΗ κι αυτό κάνει όλους μας να νοιώθουμε πολύ απογοητευμένοι.»
Είναι ντροπιαστικό ο ΆΡΗΣ, απ’ τον μήνα Απρίλιο να ‘χει ολοκληρώσει τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις.
Ούμπιντες: «…ντροπιαστικό κι απογοητευτικό, όχι μόνο, για τον ΆΡΗ, αλλά και κατ’ επέκταση για όλους εμάς τους ποδοσφαιριστές του. Τα πάντα τελείωσαν πιστεύω, μετά την ανακοίνωση της απόφασης του παιχνιδιού με τη Τρίπολη. Τότε ήταν που αισθανθήκαμε ότι η μοίρα μας είχε προδιαγραφεί και πως ότι κι αν κάναμε, δεν πρόκειται ν’ άλλαζε με τίποτα.»
Ακόστα: «Δε νοείτε να κλείνει τόσο νωρίς η χρονιά για μια ομάδα σαν τον ΆΡΗ. Δεν το κρύβω ότι ήρθα με άλλα όνειρα και φιλοδοξίες, φιλοδοξώντας ότι το ελάχιστο που θα καταφέρναμε θα ‘ταν τουλάχιστον η έξοδος στην Ευρώπη. Το πιο άσχημο, απ’όλα, φυσικά, είναι ότι την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση οξύνει και το γεγονός ότι κανείς δε ξέρει τι θα συμβεί την επόμενη μέρα.»
Τι, πιστεύετε, έφταιξε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε;
Ούμπιντες: «Ήταν μια χρονιά γεμάτη σφάλματα. Θα τη χαρακτήριζα, με μια λέξη ως «χρονιά λαθών». Αυτό που πρέπει να γίνει και μάλιστα άμεσα, είναι να αναλάβουν οι πάντες τις ευθύνη τους. Και ξεκινάω πρώτα από μας τους παίκτες και μετά απ’ όλους τους άλλους. Ελπίζω, μόνο, όπως το κάνουμε εμείς οι ποδοσφαιριστές, αυτό, να το κάνουν κι όλοι όσοι εμπλέκονταν σ’ αυτή τη κατάσταση…»
Ακόστα: «Όλοι μας έχουμε ευθύνη γι αυτό που συνέβη κι αντιλαμβάνομαι ότι αυτή που μας αναλογεί σα ποδοσφαιριστές, είναι πολύ μεγάλη. Τα προβλήματα, όμως, που ‘χαμε ν’ αντιπαρέλθουμε, καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν ήταν τεράστια. Αντιμετωπίσαμε τρομερά οικονομικά προβλήματα, το μέγεθος των οποίων ήταν τέτοιο που δε μπορούσε να μας αφήσει ανεπηρέαστους. Μη ξεχνάτε που κι εμείς οι ποδοσφαιριστές είμαστε άνθρωποι κι είναι λογικό να επηρεαζόμαστε. Επίσης ένας ακόμη μεγάλος παράγοντας ήταν κι η ατυχία που, μπορώ να πω ότι, μας συνόδευε απ’ την αρχή της χρονιάς.»
M’ αυτά που λέτε αφήνεται να εννοηθεί ότι έχει κλονιστεί, από πλευράς σας η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο της διοίκησης;
Ούμπιντες: «Δίχως τη παραμικρή πρόθεση να μετατοπίσω αλλού τις ευθύνες της άσχημης πορείας, αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις στη διάρκεια της χρονιάς που νοιώσαμε εντελώς μόνοι μας, δίχως τη παραμικρή στήριξη… Ακούγαμε υποσχέσεις και μόνο υποσχέσεις, που δεν τηρούνταν ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούμε και σεβόμαστε τους ανθρώπους της διοίκησης. Πιστεύω ότι είναι άνθρωποι σοβαροί που αγαπούν το Σύλλογο και που σίγουρα δεν είχαν κακή πρόθεση. Ότι κι αν έγινε όμως, νομίζω, ότι έφτασε πλέον η στιγμή να δοθούν κάποιες λύσεις. Δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση…»
Ακόστα: «Ότι κλονίστηκε μέρος της εμπιστοσύνης μας προς τη διοίκηση είναι αλήθεια. Υπήρξαν, πάμπολλες υποσχέσεις, οι οποίες δε υλοποιήθηκαν ποτέ. Η κατάσταση νομίζω, πλέον, έχει φτάσει στο απροχώρητο κι οι μέρες που ακολουθούν, φαντάζομαι για όλους μας, αλλά ειδικά για τον ΆΡΗ είναι πολύ κρίσιμες. Πρέπει να δοθεί άμεσα κάποια λύση, ώστε να μπορέσει η ομάδα να λειτουργεί τη νέα περίοδο κάτω από φυσιολογικές συνθήκες.»
Πέραν όλων αυτών, πως νοιώσατε όλους αυτούς τους μήνες που βρίσκεστε στην ομάδα μας; Υπήρξε κάποιο άλλο στοιχείο ή και γεγονός που σας προβλημάτισε και που θέλετε να καυτηριάσετε; Ο Σύνδεσμος, αυτό το διάστημα, είναι σε μια διαρκή φάση ενημέρωσης και σχηματισμού, όσο το δυνατόν, σαφέστερης εικόνας για τις αιτίες που έφεραν την ομάδα σ’ αυτό το σημείο.
Ούμπιντες: «Όχι, αν εξαιρέσει κανείς το οικονομικό δεν υπάρχει οτιδήποτε άλλο αρνητικό. Είναι αδύνατον να ‘ναι κάποιος σε μια ομάδα με τη δυναμική και τον κόσμο του ΆΡΗ και να μην αισθάνεται υπέροχα.»
Ακόστα: ««Τα ίδια συναισθήματα έχω κι εγώ. Θεωρώ μεγάλη τιμή που φόρεσα τη φανέλα του ΆΡΗ. Μονάχα εκείνος που έχει γευθεί το συναίσθημα αυτό μπορεί να νοιώσει τι λέω. Τα συναισθήματα που σου προσφέρει ,πραγματικά είναι ξεχωριστά. Αν κι η ομάδα δεν ήταν αυτή που έπρεπε βίωσα απίστευτες στιγμές στήριξης απ’ τον κόσμο της, που προσωπικά τις ζούσα για πρώτη φορά κι όπως είναι φυσικό δεν πρόκειται να τις ξεχάσω ποτέ. Χωρίς αυτά τα προβλήματα, μόνο αν ένας τρελός, θα ‘θελε να φύγει απ’ τον ΆΡΗ. Δυστυχώς όμως οι σημερινές καταστάσεις είναι τέτοιες που σε κάνουν να σκέφτεσαι διαφορετικά.»
Τα τονίζουμε όλα αυτά, γιατί θεωρούμε ότι είστε δυο απ’ τους ποδοσφαιριστές, που πάνω τους μπορεί να χτιστεί ο νέος ΆΡΗΣ κι ασφαλώς σας θέλουμε πρωταγωνιστές αυτής της προσπάθειας .
Ούμπιντες: «Όπως έχω πει κι άλλες φορές, έχω κι εγώ μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες με τη φανέλα του ΆΡΗ και δε θέλω να σβήσουν τόσο άδοξα κι απότομα…. Πρόκειται για μια πραγματικά μεγάλη ομάδα, κάτι που το ήξερα, βέβαια, αλλά το ένοιωσα ακόμα καλύτερα απ’ τη στιγμή που ήρθα εδώ. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, βέβαια, για την ώρα είναι να περιμένουμε τις όποιες εξελίξεις, ευχόμενοι φυσικά να ‘ναι για τον ΆΡΗ οι καλύτερες δυνατές.»
Ακόστα: «Ειλικρινά, ελπίζω κι εύχομαι μέσα απ’ τη καρδιά μου να βρεθεί, σύντομα κάποια λύση και τουλάχιστον μιλώντας σε προσωπικό επίπεδο να δείξω για μια ακόμη φορά εμπιστοσύνη στους ανθρώπους του ΆΡΗ. Ο ΆΡΗΣ αποτελεί ιδανική περίπτωση για ένα ποδοσφαιριστή που έχει στόχους και φιλοδοξίες υψηλές.»
Νομίζω ότι η πολιτική της σωστής, φρόνιμης διαχείρισης, σε συνδυασμό με την αξιοποίηση του υπάρχοντος νεανικού ροστερ ,αποτελεί για τον ΆΡΗ μονόδρομο.
Ούμπιντες: «Θα συμφωνήσω, ότι έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλη λύση Πρώτα και πάνω απ’ όλα, όμως, επιβάλλεται να γίνει ένα ξεκαθάρισμα του ροστερ που θα πρέπει να βασίζεται, πλέον, στη ποιότητα κι όχι στη ποσότητα. Σίγουρα, υπάρχει ένας καλός κορμός που αν πλαισιωθεί και μ’ ορισμένους έμπειρους παίκτες μπορούμε να πετύχουμε σπουδαία πράγματα..»
Ακόστα: «Θα συμφωνήσω με τον Χαβιέ. Ο ΆΡΗΣ πρέπει να ποντάρει στα νέα παιδιά, τα περισσότερα απ’ τα οποία απέδειξαν, φέτος, ότι μπορούν να σταθούν επάξια στο ύψος των δυσκολιών και των υποχρεώσεων της ομάδας. Αν κρατηθούν οι παίκτες που πρέπει, ο ΆΡΗΣ του χρόνου, μπορεί άνετα να ‘χει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρωτάθλημα. Υπάρχει πολύ ταλέντο σ’ αυτή την ομάδα που πρέπει να αξιοποιηθεί με το καλύτερο δυνατό τρόπο.»
Το κυνηγητό που δέχτηκε ,(γι ακόμη μια χρονιά) η ομάδα μας, εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων, ήταν ανήλεες. Πως το βιώσατε εσείς αυτό;
Ούμπιντες: «Προσωπικά δε θα ‘θελα να πω το παραμικρό γι αυτό το θέμα. Δε θα ‘θελα να το θίξω καν. Νομίζω πως ότι κι αν πούμε, δε θα κάνει καλό ούτε στην ομάδα, αλλά και σ’ εμάς τους ίδιους.»
Ακόστα: «Τ’ ότι υπήρχε πόλεμος, νομίζω ότι είναι κάτι που δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Δε ξέρω αν ήταν εσκεμμένο ή όχι ,όμως υπήρχε μια τεράστια διαφορά στην αντιμετώπιση που είχαμε εμείς, σε σχέση μ’ αυτήν που είχαν οι αντίπαλοι μας. Μια αντιμετώπιση που τη βιώσαμε, σχεδόν, σ’ όλα τα ματς του πρωταθλήματος.»
Η ερώτηση απευθύνεται σ’ εσένα, μια που ο Χαβιέ λόγω τραυματισμού απουσίασε απ’ το συγκεκριμένο αγώνα κι είναι ενδεικτική ακριβώς του πολέμου και της αισχρότητας με την οποία αντιμετωπιστήκαμε . Θέλω να μου πεις, πότε ακριβώς μάθατε για την απόφαση σκάνδαλο της τιμωρίας μας και τι ακριβώς αισθανθήκατε εκείνη την ώρα;
Ακόστα: «Ήταν μια απ τις χειρότερες στιγμές της καριέρας μου. Ήταν μια πάρα πολύ οδυνηρή στιγμή για μας, που την έκανε πιο έντονη το χρονικό σημείο στο οποίο ενημερωθήκαμε. Το μάθαμε βρισκόμενοι στο λεωφορείο, πέντε μόλις λεπτά πριν φτάσουμε στο γήπεδο του Παναιτωλικού. Κυριολεκτικά παγώσαμε…
Ότι συζητήσεις κάναμε για το παιχνίδι, όποια πλάνα είχαμε στο μυαλό μας μονομιάς σταμάτησαν. Σ’ εκείνο το χρονικό σημείο ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να μας συμβεί. Μας κόπηκαν τα πόδια… Ότι και να συνέβη πάντως, όποια κι αν ήταν η διαιτητική αντιμετώπιση που είχαμε, η έκταση του σκορ δε μπορεί να δικαιολογηθεί με τίποτα.»
