Πριν από περίπου 18 εκ. χρόνια, ένα γεωλογικό ατύχημα στάθηκε ικανό να δημιουργήσει στον Ατλαντικό Ωκεανό ένα «βράχο» που κατοικήθηκε μόλις πριν από 1.100 χρόνια, παρόλο που οι αρχαίοι Έλληνες το ήξεραν ως «Θούλη» και το θεωρούσαν το «άκρο» της γης, από τα ταξίδια του Πυθέα τον 4ο π.Χ. αιώνα.
Η Ισλανδία όμως, απασχόλησε την παγκόσμια οικουμένη με το περιβόητο «ισλανδικό θαύμα», αφού οι «Σπαρτιάτες του Βορρά» κατάφεραν να ανακάμψουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μετά την οικονομική κατάρρευση.
Φαίνεται όμως, πως οι ψαράδες κάτοικοι εκείνου του «βράχου» στον Βόρειο Ατλαντικό, ξέρουν από… «θαύματα», αφού εκτός από το οικονομικό, επιφύλασσαν και ένα… ποδοσφαιρικό θαύμα, που τους έστειλε όχι μόνο στην τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αλλά τους οδήγησε ακόμα και στους «16» του θεσμού.
Οι μικροί και ανύπαρκτοι στα μάτια όσων δεν γνώριζαν, Ισλανδοί, απέδειξαν ότι με μεθοδικότητα, πλάνο και δουλειά γίνονται ποδοσφαιρικά «θαύματα».
Με μόλις 330.000 κατοίκους, όσους περίπου έχει το Ηράκλειο της Κρήτης, η Ισλανδία κατάφερε με την πρόκριση στα τελικά του Euro 2016, να γίνει το μικρότερο κράτος που θα βρίσκεται σε τελική φάση διοργάνωσης και ταυτόχρονα το πρώτο, με λιγότερο από ένα εκατομμύριο κατοίκους που πετυχαίνει κάτι τέτοιο. Η πρόκριση μάλιστα στις δεκαέξι καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, αποτελεί ιστορικό γεγονός για τη νησιωτική χώρα και σημείο αναφοράς στα βιβλία της ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Ότι και να γίνει στο παιχνίδι απέναντι στους Άγγλους, οι Ισλανδοί έχουν πετύχει αυτό που ήθελαν. Γιατί; Γιατί είχαν πρόγραμμα.
Παίκτες «εσωτερικού χώρου»
Όταν το σπουδαιότερο εξαγώγιμο ποδοσφαιρικό προϊόν της Ισλανδίας, ο Έιντουρ Γκούντιονσεν, ξεκινούσε το 1997 στη Βάλουρ Ρέκιαβικ, ήξερε ότι θα έπρεπε να αφήσει τα εδάφη της πατρίδας του, αφού το ποδόσφαιρο δεν ήταν μια σταθερή «δουλειά» και αφορούσε μόλις τέσσερις με πέντε μήνες το χρόνο, την περίοδο δηλαδή του καλοκαιριού.
Οι καιρικές συνθήκες και το βαρύ ψύχος, καθιστούσαν σχεδόν αδύνατο να υπάρξει ποδοσφαιρική ανάπτυξη. Όμως οι δαιμόνιοι Ισλανδοί αποφάσισαν τα τελευταία χρόνια να δουν το πράγμα πιο ζεστά – παρά το κρύο – και να επενδύσουν στο ποδόσφαιρο, κάνοντας μια αληθινή «επανάσταση».
Έτσι, αποφάσισαν να ξεκινήσουν από τις υποδομές και να μετατρέψουν σε πλεονέκτημα, το μειονέκτημα που τους δημιουργούσε η φύση.
Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας, προέβη στην κατασκευή γηπέδων εσωτερικού χώρου, τα οποία καθιστούσαν δυνατό το να παίζεται μπάλα όλο το χρόνο. Σήμερα σε μια περιοχή μόλις 330.000 ανθρώπων, υπάρχουν 30 γήπεδα εσωτερικού χώρου διεθνών προδιαγραφών.
Πλέον σε κάθε χωριό υπάρχει από ένα γήπεδο εσωτερικού χώρου, ενώ παρόμοιες εγκαταστάσεις μικρότερου μεγέθους βρίσκονται ακόμα και μέσα στα σχολεία.
Δεν είναι τυχαίο πως στο πρωτάθλημα Κ-21 το 2011 στο οποίο πήραν μέρος οι Ισλανδοί, τους είχε δοθεί το παρατσούκλι «παίκτες εσωτερικού χώρου».
Η απόφαση να επενδύσουν στον αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο όμως, ήταν αναγκαία εξαιτίας ενός κοινωνικού παράγονται. Στα μέσα των 90s μια έρευνα έδειχνε ότι η νεολαία της Ισλανδίας στο σύνολο της αντιμετώπιζε προβλήματα με ναρκωτικά και αλκοολισμό. Η κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή στις αρχές του 2000, από το να οδηγήσει τους νέους στα γήπεδα.
Το ποδόσφαιρο έγινε τρόπος ζωής και παιζόταν παντού. Αυτό ήταν μια καλή αρχή για να ξεκινήσει το χτίσιμο.
Οι «ψαράδες» έγιναν προπονητές με… δίπλωμα
Με τις υποδομές να τρέχουν και να εξελίσσονται, οι Ισλανδοί έπρεπε να δημιουργήσουν τους «δασκάλους» που έπρεπε να στελεχώσουν τα ποδοσφαιρικά «σχολεία».
Κάθε ψαράς, ακόμα και από το πιο απομακρυσμένο ψαροχώρι, κλήθηκε να ασχοληθεί σοβαρά με το άθλημα, όχι από μακριά, αλλά από μέσα, αποκτώντας εξειδίκευση.
Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ισλανδίας, αναφέρουν πως στη χώρα υπάρχουν 639 προπονητές με δίπλωμα UEFA B.
Στην Ισλανδία θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση να μπαίνουν σωστά οι ποδοσφαιρικές βάσεις από τις μικρές ηλικίες και για αυτό το λόγο δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη.
Η γειτνίαση με την Αγγλία, βοήθησε η αλήθεια είναι στο να εκπαιδευτούν και να καταρτιστούν ευκολότερα όσο Ισλανδοί επιθυμούσαν να ασχοληθούν με το κομμάτι της προπονητικής.
Με πρότυπο το αγγλικό ποδόσφαιρο
Το βράδυ της 27ης Ιουνίου, οι Ισλανδοί αντιμετωπίζουν τους Άγγλους. Επί της ουσίας τη χώρα που «αντέγραψαν» και στήριξαν πάνω στη νοοτροπία της το ποδοσφαιρικό τους οικοδόμημα.
Για τους Ισλανδούς το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι το ιδανικό πρότυπο. Το παρακολουθούν, το θαυμάζουν, το «κοπιάρουν» και θέλουν να χτίσουν το ποδόσφαιρο τους, πάνω σε αυτό το πρότυπο.
Δεν είναι τυχαίο μάλιστα, πως τηλεοπτικά, η Ισλανδία είναι η πρώτη χώρα μετά από εκείνες του Ηνωμένου Βασιλείου που παρακολουθεί το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Στους τηλεοπτικούς δέκτες της Ισλανδίας δεν φτάνει μόνο η λαμπερή Πρέμιερ Λιγκ, αλλά οι περισσότερες κατηγορίες της Αγγλίας, τις οποίες οι «ψαράδες» παρακολουθούν ευλαβικά.
Το παράδειγμα του Γκούντιονσεν
Ο Γκίλφι Σίγκουρτσον που αγωνίζεται στη Σουόνζι αλλά και ο γνωστός από το πέρασμά του από την Ελλάδα Φινμπόγκασον , αποτελούν την καλύτερη απόδειξη της συνέπειας και της σωστής οργάνωσης του ποδοσφαίρου, που συντελέστηκε στην Ισλανδία από το 2000 και έπειτα.
Όμως ακόμα και τώρα που οι Ισλανδοί έκαναν τα πρώτα ποδοσφαιρικά τους βήματα, όταν μιλάει κανείς για ισλανδικό ποδόσφαιρο, ένα όνομα έρχεται στο μυαλό.
Αυτό του Εϊντούρ Γκουντιόνσεν, με τη σπουδαία καριέρα στην Τσέλσι, τη Μπαρτσελόνα, τη Μονακό, την Τότεναμ και εσχάτως στη δύση της καριέρας του και την ΑΕΚ.
Ο Ισλανδός ποδοσφαιριστής όμως, ήταν ένας μικρός ποδοσφαιρικός θεός στην πατρίδα του. Οι πιτσιρικάδες μεγάλωναν με την αφίσα του στο δωμάτιο τους και ονειρεύονταν μια μέρα να πετύχουν τα μισά από όσα αυτός.
Αυτό από μόνο του είναι άκρως σημαντικό για μια τόσο μικρή περιοχή.
«Μεγάλωσαν παίζοντας με εμένα στο PlayStation και ήθελαν να μου μοιάσουν» δήλωσε πρόσφατα για τους νεαρούς συμπαίκτες του στην εθνική ο Γκούντιονσεν, αποδεικνύοντας πόσο πολύ λειτούργησε ως ποδοσφαιρικό πρότυπο για την ανάπτυξη της επόμενης γενιάς παικτών.
Των «παικτών εσωτερικού χώρου» και το «ψαράδων με δίπλωμα UEFA B» που έγραψαν ιστορία!
Πηγη sportfm.gr
