Ας μιλήσουμε για ευθύνες… Ο φετινός Άρης μοιάζει με ένα μισοτελειωμένο παζλ και μάλιστα από τα δύσκολα και… ακριβά!
Η χθεσινή ήττα από την Λάρισα, με τον τρόπο που ήρθε ανέδειξε για μία ακόμα φορά τις αδυναμίες της ομάδας, στο μεσοαμυντικό κομμάτι. Διότι επιθετικά, δεν τολμώ να πω και πολλά όταν η τετράδα χθες, συν τον Ματίγια όταν… ξύπνησε στο δεύτερο ημίχρονο, δημιούργησε συνολικά 20 και επιπλέον τελικές, είχε 3-4 δοκάρια και είδε τον αντίπαλο γκολκίπερ να κάνει το ματς της ζωής του. Συμφωνώ, δεν μπόρεσαν να πετύχουν και τρίτο γκολ, αλλά έτσι πάει πολλές φορές. Στην Τούμπα από τις τέσσερις συνολικά τελικές, οι δύο έγιναν γκολ. Άρα, οι αναθεματισμοί σε αυτή την περίπτωση δεν έχουν και τόσο βάση.
O Άρης δημιουργεί ευκαιρίες, γιατί λειτουργεί σωστά σε ορισμένα σημεία του αγώνα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, ενώ και οι επιθετικοί του έχουν τέτοια ποιότητα που μπορούν με μία ατομική τους ενέργεια να δημιουργήσουν κινδύνους.
Που είναι το πρόβλημα; Στην έλλειψη αμυντικής φιλοσοφίας και στις επιλογές που… δεν υπάρχουν! Για τις τρεις θέσεις της επίθεσης του Άρη, πίσω από τον φορ περιοχής, υπάρχουν τόσες ποιοτικές εναλλακτικές, σε βαθμό που βλέπεις τους Λάρσον-Μαρτίνες στον πάγκο και τον Μαντσίνι εκτός αποστολής.
Στα χαφ, μετά τους Ματίγια και Σάσα, σαν να επικρατεί το… χάος! Ο προγραμματισμός του καλοκαιριού αποδεικνύεται εντελώς λανθασμένος, σε ότι αφορά την μεσοαμυντική λειτουργία της ομάδας. Και ευθύνη γι΄αυτό έχουν όλοι. Από την κορυφή, τον Θόδωρο Καρυπίδη δηλαδή, μέχρι τον τελευταίο που ασχολήθηκε με τις μεταγραφές. Για την εμπιστοσύνη που έδειξε στον πρώην αθλητικό διευθυντή, Ντίνο Διαμαντόπουλο, ο ισχυρός άνδρας του Άρη, ευθύνεται ο ίδιος.
Έφυγε από την ομάδα ο Σιώπης και ήρθε ως αντικαταστάτης του ο Λούκας Σάσα. Ένας παίκτης πολύτιμος, με ποιότητα, που συμβιβάζεται στον ρόλο του εξαριού, διότι δεν είναι “καθαρόαιμος” κόφτης. Δεν αποκτήθηκε ποτέ δεύτερος παίκτης γι αυτή τη θέση, διότι υπήρχε ο Μπάσα, που χαιρέτησε πριν λίγες εβδομάδες, με την ομάδα να μένει με εναλλακτική τον Αμπού Μπα, τον 21χρονο δανεικό από την Ναντ. Αν αυτό δεν είναι λάθος προγραμματισμός, τότε τι είναι;
Αριστερό μπακ δεν αποκτήθηκε ποτέ, αντιθέτως επέστρεψε ο Άλεξ Μενέντεθ που είναι ανέτοιμος καθώς ούτε προετοιμασία έκανε όλο το καλοκαίρι, ούτε προπονήσεις με ομάδα. Δεξί μπακ ήρθε ο Σούντγκρεν, έπεσε όλο το βάρος πάνω του, έχει συνεχόμενα ματς από τον Απρίλιο (!) και δεν φαίνεται να υπάρχει εναλλακτική για να κάτσει στον πάγκο. Δεν νιώθω ότι εμπιστευόταν τον Κωνσταντινίδη ο Παντελίδης ή τώρα ο Τερζής…
Είχε ανάγκη η ομάδα από μία ακόμα επιλογή για την θέση του τερματοφύλακα κι αυτή ποτέ δεν έγινε. Από την πρώτη μέρα του καλοκαιριού, μέχρι και την τελευταία μέρα για τους ελεύθερους, στα μέσα του Σεπτέμβρη. Τα αποτελέσματα γνωστά…
Ήρθε ο Ντουάρτε, μέσα Ιουνίου, με τριετές συμβόλαιο, απολαβές από τις υψηλότερες στην ομάδα και έπαιξε πρώτη φορά σε επίσημο ματς, στο 9ο της χρονιάς! Τα λόγια είναι περιττά…
Συν τις άλλοις, είναι και θέμα νοοτροπίας. Δεν γίνεται να λειτουργεί ο Άρης με το σκεπτικό… “όσα βάλω κι όσα φάω”. Αυτή είναι νοοτροπία ομάδας, δίχως στόχους, κίνητρα, πίεση. Κι αυτό είναι υποχρέωση του προπονητή να το μεταφέρει στην ομάδα. Αυτό είναι που εννοώ, έλλειψη αμυντικής φιλοσοφίας. Και αποδεικνύεται πως όταν “χτίστηκε” ο Άρης, δεν το είχε στις προτεραιότητές του.
Από… χθες θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει η προεργασία για να καλυφθούν τα κενά τον ερχόμενο Ιανουάριο. Μέχρι τότε, μόνο στήριξη και υπομονή, διότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει ή κι αν αλλάξει σίγουρα δεν θα είναι προς όφελος της ομάδας.
