Η αποτυχία της κατάληψης της 2ης θέσης για τον Άρη δεν είναι τυχαία. Γιατί περί αποτυχίας πρόκειται, όταν ο Άρης τερματίσει 2ος, με τρεις βαθμούς διαφορά από την 1η θέση στο πρωτάθλημα της Γ΄εθνικής και ενώ βρέθηκε εκεί για άλλους λόγους: απαλλαγή από τα χρέη, εξυγίανση, αναγέννηση, προσέλκυση επενδυτή.
Η άσχημη κατάληξη που πήρε η χρόνια δεν έγινε… κατά λάθος. Ούτε κάποιοι άλλοι ευθύνονται εκτός των κίτρινων. Η καραμέλα των μόνιμα εχθρών που θέλουν το “κακό του Άρη” πρέπει να εκλείψει για να προχωρήσει ο Άρης, να δει κατάματα την σκληρή πραγματικότητα.
Υπάρχουν λοιπόν ευθύνες με ονοματεπώνυμο, που τις γνωρίζει η οικογένεια του Άρη.
Ξεκινούν από το περασμένο καλοκαίρι, όταν ο Στεφανίδης με τις ενέργειες του «έπαιξε ζάρια» στην πλάτη του συλλόγου, σπαταλώντας σχεδόν τρεις μήνες στην αβεβαιότητα και στην σύγχυση. Χωρίς σχέδιο, ουσιαστικές πράξεις και κυρίως χωρίς χρήματα. Λάθος και ο τότε αγωνιστικός σχεδιασμός, ο οποίος φέρει την «υπογραφή» του Δημήτρη Καλαϊτζίδη. Διάλυση της ομάδας Νέων, προετοιμασία με 15 παίκτες, επιμονή σε παίκτες που είτε δεν μπορούσαν να παίξουν άμεσα (Σανιά, Ν’Λουντούλου, Κονγκνού), είτε όταν έπαιξαν έδειξαν ότι έγινε «πολύ κακό για το τίποτα».
Ακολούθησε η σχεδόν τρίμηνη περίοδος Γαλανού, όπου υπό την πίεση του χρόνου, έγιναν λάθη στον τομέα της οργάνωσης, όμως στη συνέχεια ο ίδιος ο Άρης «πέταξε στα σκουπίδια» της εσωστρέφειας ότι καλό κατάφερε μέχρι τον Δεκέμβριο: μια ομάδα που έμοιαζε μια γροθιά, ήταν στην 1η θέση και είχε στον πάγκο ένα δίδυμο (Κάμπος-Τοπαλίδη) που ενέπνεε θετική αύρα και αποτελέσματα. Mια αποχώρηση που χωράει πολλή συζήτηση για τον τρόπο και το τι έγινε πίσω από τα φώτα…
Με το νέο έτος στον Άρη σημειώθηκε η μοναδική πρωτοτυπία: διοίκηση Καλαϊτζίδη με προπονητή τον ίδιο (παρών σε όλες τις ήττες, από όλα τα… πόστα), μετά το «πείραμα» Ντομπρασίνοβιτς, ξήλωμα του μισού ρόστερ, κακές συμπεριφορές που στέρησαν ηρεμία από την ομάδα και κατά επέκταση πολύτιμους βαθμούς.
Δυστυχώς η νοσηρή κατάσταση που επικρατεί στον Άρη τα τελευταία χρόνια παραμένει. Η εσωστρέφεια και η έλλειψη σοβαρών ανθρώπων με όραμα στον Άρη συνέβαλλαν για να γραφτεί μια μαύρη ακόμα σελίδα. Μια ακόμη μαχαιριά στα σωθικά του κόσμου.
Μεγάλες οι ευθύνες και στη διοίκηση του Ερασιτέχνη. Για πολλούς οι μεγαλύτερες. Εκεί όπου θα έπρεπε να είναι άνθρωποι με τόλμη και ικανοί να οδηγήσουν τη «μάνα» του συλλόγου στην κορυφή, αντίθετα βλέπουμε κατά πλειοψηφία παράγοντες χωρίς άποψη που άγονται και φέρονται.
Είναι αποτυχία (όσο κι αν θέλουν να ωραιοποιήσουν κάποιοι την κατάσταση) ότι ο ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ δεν ανέβηκε ως πρώτος για να επιστρέψει στην κορυφή. Κανείς δεν μπορεί να… υπνωτίσει τον κόσμο.
Υπάρχει φυσικά αυτή τη στιγμή ένα παράθυρο (κανείς δεν ξέρει ακόμη αν είναι μεγάλο ή μικρό) μέσω των μπαράζ. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει εάν θα ανοίξει, αλλά το σίγουρο ότι ο Άρης πρέπει να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες.
Ο Άρης πρέπει να προχωρήσει, να κάνει βήματα μπροστά, γιατί φέτος πήγε ακόμη πιο πίσω. Να καταφέρει να αποδράσει από τον νέο του εφιάλτη, έχοντας ανθρώπους που δεν θα σχετίζονται με το φετινό φιάσκο.
Ο Άρης χρειάζεται ριζικές αλλαγές και φυσικά πραγματικό επενδυτή με όραμα και όχι διαχειριστές και ανθρώπους που βάζουν το «εγώ» πάνω από το «εμείς»…
H 25η Μαΐου, ημέρα της γενικής συνέλευσης του ΑΣ Άρης μπορεί να αποτελέσει μια αφορμή για να δρομολογηθεί η “επόμενη μέρα”. Με ουσία και πράξεις. Αυτές που έλειψαν και πάλι!
YΓ: Σε αυτόν τον πικραμένο ήρωα κόσμο του Άρη που βρέθηκε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας για να στηρίξει την ομάδα, οφείλουν όλοι μια συγγνώμη. Ακόμη δεν την άρθρωσε κανείς… Σημεία των καιρών…
