Την περασμένη βδομάδα, μετά την ήττα από τον ΠΑΣ Γιάννινα έγιναν αρκετές συναντήσεις με τους ξένους παίκτες, αλλά και τους πιο παλιούς και έμπειρους. Το ρεζουμέ των συζητήσεων ήταν ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα με τον πάγκο, εμείς φταίμε, εμείς θα αναστρέψουμε την κατάσταση».
Με άλλα λόγια, όπως είχαμε σημειώσει «το πήραν πάνω τους» οι ποδοσφαιριστές ή “έβαλαν πλάτη”. Στα λόγια, όμως. Στο χορτάρι του γηπέδου της Κομοτηνής, ο Άρης έκανε μακράν τη χειρότερη εμφάνιση σε αγωνιστικό επίπεδο και σε επίπεδο πάθους και προσπάθειας.
Ο Νίκος Πασιαλής μέσα στην πικρία της βαριάς ήττας σημείωσε ότι: «Περιμένουμε περισσότερα από τους παλιούς παίκτες. Δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από τους νέους. Οι έμπειροι παίκτες πρέπει να δώσουν περισσότερα για να μπορέσει η ομάδα να προχωρήσει».
Μέσα σε μερικές γραμμές περιέγραψε την κατάσταση, με γλαφυρό τρόπο.
Οι «παλιοί» είναι κατώτεροι των προσδοκιών σε παιχνίδια-κλειδιά. Βελλίδης, Καζναφέρης, Παπαστεριανός, Παπαζαχαρίας, Καπετάνος δεν έχουν καταφέρει να σηκώσουν το βάρος των δύσκολων υποχρεώσεων, των απαιτήσεων που έχει ένας σύλλογος όπως είναι ο Άρης, ακόμη και τώρα.
Ακούστηκαν πολλές συγγνώμες. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια ελάχιστοι σε αγωνιστικό και διοικητικό επίπεδο είχαν το θάρρος να ζητήσουν συγγνώμη. Δείχνει σίγουρα κάτι αυτό. Όμως αυτές οι δεκάδες συγγνώμες δεν φτάνουν, όσο ο Άρης είναι βυθισμένος στην αγωνιστική κρίση.
Η… άφεση και η συγχώρεση δίνεται, πλέον, κατόπιν, πράξεων.
