Ξεκίνημα δεύτερου γύρου. Άρης εναντίον Ο.Φ.Η. σε παιχνίδι που ξύπνησε μνήμες και είναι κυκλωμένο με συμπτώσεις! Καθώς το βλέπαμε, με τον πατέρα και τον Τάσο τον γκουρού, θυμήθηκα ένα 4-3 στο Καυτανζόγλειο, στα τέλη των 80’s. Τότε που η ομάδα πήγαινε χωρίς πυξίδα. Απ’ το πουθενά στο πουθενά. Ο πιτσιρικάς κρατάει, όμως, περίεργες μνήμες!
Μνήμες και στατιστικά
Να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, ενώ όλοι έχουν γιορτινή διάθεση και τρώνε κουραμπιέδες και μελομακάρονα, έκατσα χτες και είδα ένα ρετρό αφιέρωμα για τα παιχνίδια μας με τους Κρητικούς, από αρχές δεκαετίας 80 μέχρι το 2020. Εορταστικά βίτσια! Μιάμιση ώρα. Θυμήθηκα πολλά, κράτησα κάποια γεγονότα και γελούσα μόνος μου.
Παρατήρηση πρώτη. Στις αρχές των 90’s σε ένα εκτός έδρας ματς στην Νάουσα, ο πρωτοεμφανιζόμενος Θόδωρος Δαλκίδης έκανε χατ τρικ ως επιθετικός! Τον εντόπισα, χτες, με Ο.Φ.Η. αντίπαλο και το 11 στην πλάτη, να σκοράρει ξανά σε ρόλο μπροστινού. Τι πήγαινε στραβά σε αυτή την ομάδα, διαχρονικά, άραγε;
Μετά, είδα και θυμήθηκα τον απίθανο Σίμιτς! Ο αδερφός του… κανονικού, που έπαιζε στο Μιλάνο. Σέντερ φορ. Ντεμέκ! Τρία γκολ, αν δεν κάνω κάνα μεγάλο λάθος, με την φανέλα του Άρη. Τα δύο σε ένα απίθανο διπλό στο Ηράκλειο, το άλλο στο Χαριλάου, ξανά με τους Κρητικούς!!
Έκλεισα με Άκη Μάντζιο. Σε άλλη μία νίκη, εντός έδρας, ο αρχηγός τότε, σημερινός κόουτς, δύο στα δύο πέναλτι!
Φοβερά πράγματα.
Δικαίωση και στο αξιοπερίεργο στατιστικό που θέλει τον Κυριακάτικο αντίπαλο να αλλάζει προπονητή και να κάνει ντεμπούτο στα μεταξύ μας ματς, εδώ και 5-6 χρόνια. Κατά σειρά, νίκη με 1-0, ισοπαλία με 1-1, νίκη με 1-0, ισοπαλία με 1-1 και χτες νίκη. Με 1-0!!
Ελπίζουμε να μην χρειαστεί να ντεμπουτάρει με μας ο επόμενός τους.
Ένα χαμόγελο την φορά
Στα του ματς, τώρα. Μία ρήση, στο ποδόσφαιρο, λέει πως μπορείς να ορίσεις μόνο την δικιά σου συμπεριφορά και να εκπαιδευτείς ώστε να δημιουργήσεις τις κατάλληλες συνθήκες. Το αν αυτές θα τις εκμεταλλευτείς είναι ένα άλλο κομμάτι. Έπεται. Η ομάδα, ως αποτέλεσμα σχεδιασμού, έδωσε χώρο για 20+ λεπτά. Παράλληλα έψαχνε να κινηθεί στον χώρο. Από εκείνο το σημείο ως το τέλος του ημιχρόνου, σαν να είχε ολοκληρώσει την μελέτη του αντιπάλου, άλλαξε τακτική, με πίεση, πολλές κατοχές και ευκαιρίες. Έλεγξε, δηλαδή, την δική της συμπεριφορά.
Περίπου ίδια εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο, με έναν Άρη να είναι, ξανά, για πολύ μεγάλο διάστημα συγκεντρωμένος, να αποφεύγει τις μεγάλες διαφορές σε ημίχρονα, να είναι τακτικά και πάνω απ’ όλα, πνευματικά έτοιμος. Και ο ίδιος ο κόουτς, επεσήμανε την αναποτελεσματικότητα. Στο πιθανό 2-0 η δουλειά θα ήταν αρκετά εύκολη. Ίσως να “άνοιγε” το σκορ. Το δικαιούταν το σύνολο που εμφανίστηκε. Δεν έγινε. Έμεινε η ουσία, οι τρεις βαθμοί. Οι, καθόλου, αυτονόητοι. Το αυτονόητο δημιουργείται μέσα από την συνεχή απόδειξη. Στο βάθος του χρόνου πιστοποιείται. Τα “αυτονόητα διπλά” του πρώτου γύρου έφεραν μηδέν βαθμούς. Ζερό. Σε Κρήτη και Λαμία. Την Τετάρτη, στις 5 το απόγευμα, στο άδειο λόγω της αηδιαστικής απόφασης των “ειδικών “, ο Άρης πρέπει να κάνει την δουλειά. Να κλείσει την ημέρα και το έτος όμορφα και ωραία. Όπου “όμορφα και ωραία” οι 3 βαθμοί της νίκης. Τίποτα λιγότερο. Αν υπάρξει η συγκέντρωση και συμπεριφορά της Κυριακής, με λίγη παραπάνω επιμονή και καθαρό μυαλό,στο “κουτί τους”, θα χαμογελάσουμε ξανά. Ένα χαμόγελο την φορά. Ένα βήμα την φορά. Η νοοτροπία επιστρέφει.
Η βαρώνη των βαρόνων
Παρένθεση. Ο γνωστός Άδωνις (με γιώτα!), είναι φαν και λάτρης και βγάζει βίτσιο με την λατρεία του στην βαρώνη! Συχνά αναφέρει έτσι την Θάτσερ. Δεν θα φτάσει ο χώρος αν ξεκινήσουμε και ξεδιπλώσουμε εδώ τα πεπραγμένα της, το πώς γλεντούσαν οι ανθρακωρύχοι τον θάνατό της και το πώς προέκυψε το “σιδηρά κυρία”. Εγώ είμαι με τον Αντρέα (ένας ήταν και είναι ο Αντρέας!) που, κάποια στιγμή, στην Αγγλία την έστησε σε ραντεβού ξυπνώντας σε “ώρα ΠΑ.ΣΟ.Κ.”, όπως είχε δώσει εντολή στους συνοδούς του. Η “κυρία” έβραζε απ’ τα νεύρα της, αλλά έδωσε τόπο στην οργή και συναντήθηκαν. Ο αστικός μύθος λέει πως, ενώ ανέβαιναν με το ασανσέρ στον όροφο του ξενοδοχείου που θα γίνονταν η κουβέντα, ο μεγάλος γύρισε στον Χαραλαμπόπουλο, την έδειξε και του είπε το μυθικό:
“Γιάννη, την γ@€#ς αυτή;”!
Για τους γνώστες των γεγονότων, λοιπόν και όχι για τους τυφλούς οπαδούς των πολιτικών, απ’ το Χέιζελ του 1985 ως το Χίλσμπορο του 1989, ενώ οι αγγλικές ομάδες δεν έπαιζαν στην Ευρώπη ως τιμωρία, δεν άλλαξε το παραμικρό στις συνθήκες των γηπέδων. Ίσα ίσα. Αξίζει μία ξεχωριστή αρθρογραφία ή και πόντκαστ για όλα αυτά και υπόσχομαι να επανέλθω. Οι “βαρώνοι”, βέβαια, που γουστάρουν την… βαρώνη, την αντιγράφουν. Οι άσχετοι. Αφήνω εδώ το όνομα που υπήρξε η αρχή της αλλαγής στο “μεγάλο νησί”, που ποδοσφαιρικά και ως νοοτροπία, αρχών αλλά και κόσμου, “λαών” δηλαδή, μας χωρίζουν γύρω στα 200 χρόνια! 140 περίπου που παίζεται εκεί το τόπι και 60 που έχουμε γυρίσει εμείς πίσω, σε όλα τα επίπεδα. “Έκθεση Τέιλορ”, λοιπόν. Τα υπόλοιπα, καλά να είμαστε, εν καιρώ…
Σε παίρνει… αριστερά
Ο Άρης συμπεριφέρεται ώριμα. Επιτέλους. Παρά τις ποδοσφαιρικές ανωμαλίες του καλοκαιριού, με πρόεδρο, τεχνικό διευθυντή και προπονητή (;;;) να κάνουν μπάχαλο την λειτουργία. Επανέρχεται εμπιστοσύνη, πλάνο, αποτελέσματα όχι από σπόντα αλλά από δουλειά, ηρεμία. Απαιτείται εγρήγορση και συνέχεια. Απαιτείται συγκέντρωση. Πίστη στο πλάνο και πιστή εφαρμογή του. Παρατηρώντας την σπουδαία, άλλη μία, εμφάνιση του Οντουμπάγιο χτες, τις ωραίες συνεργασίες με τον επίσης πολύ θετικό Σάπι Σουλεϊμάνοφ, σκεφτόμουν πόσο κρίμα είναι να υπάρχει ανισορροπία με την απέναντι πλευρά, εκεί που αναγκάζεται το άλλο δεξί μπακ να παίζει. Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν ο τίμιος και φιλότιμος Φεράρι ήταν υγιής ή αν ο Ματαρίτα ήταν πιο… επαγγελματίας!
Με τα όσα προηγήθηκαν, στον (μη, στην ουσία) σχεδιασμό, αξίζουν μπράβο στα παιδιά, ειδικά όπως ο Μενέντεθ, που τρώνε το ανάθεμα, αλλά αυτοί δίνουν πολλά που το μέσο μάτι δεν βλέπει. Είναι φανερό πως υπάρχει μία καλή και μια κακή πτέρυγα. Πηγαίνοντας για το σπίτι, αργά το Σάββατο, το σκεφτόμουν και έβαλα τον μεγάλο Θάνο Μικρούτσικο, τον κανονικό αλά Σίμιτς και όχι τον αδελφό του, στους “7 νάνους στο s/s Cyrenia”. Εκεί που ο συνθέτης εισπράττει ένα χειροκρότημα διαρκείας στο φινάλε.
… Εφτά. Σε παίρνει αριστερά. Μην το ζορίζεις! Το ξεκίνημα των στίχων του Καββαδία. Έτσι κι εμείς, ο Άρης. Καμιά φορά, λες, θα μπατάρουμε από αριστερά. Θα ζορίσει. Μόνο με την συνεχή προσήλωση, την ομαδική συμπεριφορά και τα όσα προείπα θα υπάρχει συνέπεια. Αποτελεσμάτων και στόχων, κατ’ επέκταση. Βασική και η επιστροφή και επανένταξη τραυματιών, όπως ο Σαβέριο ή ο Ρουπ. Άλλη, αμαρτωλή, ιστορία η διαχείριση σε αυτό το κομμάτι, καθώς και ο Μανού κάναν χρόνο λείπει. Τέλος πάντων. Την ουσία και την συνέχεια, μαζί με το επόμενο. Ως τότε, τα πορτοκαλί καρτούν του διαδικτύου θα ασχολούνται με τις γραμμές του πλαγίου άουτ. Λογικό. Οι αποστάσεις και οι γραμμές των οριζόντων, κατά τον ποιητή, θα μειώνονται όσο ο Άρης θα είναι συνεπής. Φουρτούνες βλέπω. Εσύ, κράτα το τιμόνι σταθερό. Την ρότα!
Όλα αυτά, Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023, χαράματα, ακούγοντας…
“ο Χιούι”
