O Αλέξανδρος Χιντασέλι που πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του Άρη στον αγώνα της Κυριακής με το Αγιονέρι μίλησε στο συνδρομητικό κανάλι της Nova.
Αναλυτικά:
-Το γκολ, κόντρα στο Αγιονέρι, μπροστά στον κόσμο του Αρη, αποτελεί την δικαίωση όλης αυτής της διαδρομής;
« Ηταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα! Πέτυχα το πρώτο μου γκολ με τη φανέλα του Αρη και αισθάνομαι πολύ όμορφα. Ηθελα πάρα πολύ ν΄ αγωνιστώ μπροστά σ΄ αυτόν τον κόσμο, πόσο μάλλον να βάλω και γκολ! Τα κατάφερα, η ομάδα κέρδισε, όλα καλά, κοιτάμε το επόμενο ματς».
-Αγωνίστηκες σχεδόν μισή ώρα. Oταν μπήκες το σκορ ήταν 1-1, τι σου λέει ο Καλαϊτζίδης και τι σκέφτεσαι;
« Ο προπονητής, μου είπε να μπω να κάνω το παιχνίδι μου. Δεν σκέφτηκα τίποτα, άλλωστε εκείνες τις στιγμές δεν μπορείς να σκεφτείς και πολλά πράγματα. Μπαίνεις και παίζεις!»
-Φοβήθηκες, βλέποντας να φτάνει το φινάλε, μήπως υπάρξει στραβοπάτημα;
«Σίγουρα όλα περνούν απ΄ το μυαλό σου. Όμως είχαμε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα, δεν κινδυνεύσαμε ούτε μία στιγμή, θα ήταν άδικο να μην κερδίζαμε».
-Η θέση σου είναι εκεί που σε είδαμε την Κυριακή, στη δεξιά πτέρυγα της επίθεσης;
« Από τη μεσαία γραμμή και μπροστά μπορώ να παίξω παντού. Και δεξιά και αριστερά, ακόμη και σέντερ φορ! Οπου κρίνει ο προπονητής, εκεί θα παίξω».
-Μετά το Αγιονέρι, σειρά έχει ο Ηρακλής Αμπελοκήπων.
« Κοιτάξτε, όλα αυτά τα παιχνίδια μοιάζουν μεταξύ τους. Ολες οι ομάδες θα κλείνονται, όταν αντιμετωπίζουν τον Αρη, προσπαθώντας να μη δεχτούν γκολ και πλέον το θέμα το δικό μας είναι το πώς θ΄ ανοίγουμε αυτές τις άμυνες. Πρέπει να το συνηθίσουμε και να πορευτούμε έτσι».
-Βοήθησε τον κόσμο του Αρη να σε γνωρίσει. Μεγάλωσες στη Δράμα, αλλά κατάγεσαι από τη Γεωργία, έτσι δεν είναι;
« Γεννήθηκα στο Βορονιές, μια πόλη στα σύνορα της Γεωργίας με τη Ρωσία. Όμως δεν θυμάμαι τίποτα, διότι η οικογένειά μου έφυγε από εκεί, όταν εγώ ήμουν μωρό. Ηρθαμε στη Δράμα, όπου και μεγάλωσα. Εκεί έμαθα το ποδόσφαιρο. Θυμάμαι με είχε δει ένας γυμναστής στο σχολείο και αυτός με προέτρεψε ν΄ ασχοληθώ και να γραφτώ σε ομάδα. Πήγα στη Δόξα και μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους».
