Υπέρτατη τιμή χαρακτήρισε ο Ντόρον Τζάμσι την συμμετοχή του στην γιορτή προς τιμήν του Νίκου Γκάλη. Μεγάλος αντίπαλος στα παρκέ, μεγάλος φίλος έξω από αυτά ο Ισραηλινός θρύλος της Μακάμπι υποκλίθηκε για άλλη μια φορά στο μεγαλείο του Γκάλη, μέσα από συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στο επίσημο σάιτ του Άρη.
Πώς αισθάνεστε που θα επιστρέψετε στη Θεσσαλονίκη, στο Αλεξάνδρειο και φυσικά θα συναντήσετε τον Νίκο Γκάλη;
«Ειλικρινά, από την ημέρα που ενημερώθηκα τηλεφωνικά για την πρόσκληση, η καρδιά μου χτυπάει έντονα. Με τον Νίκο είχαμε ιδιαίτερη σχέση, όπως ασφαλώς και με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Υπήρξαμε αντίπαλοι, αλλά και συμπαίκτες στη Μικτή Ευρώπης. Θυμάμαι έναν αγώνα – ως Μικτή Ευρώπης – στο Τελ Αβίβ, μετά στη Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι ακόμη ότι μετά από εκείνον τον αγώνα στο Παλέ, πήγαμε οδικώς στη Βουλγαρία. Έχω συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες προς τιμήν αθλητών που εγκατέλειψαν την ενεργό δράση, αλλά το να συμμετάσχω σε μια εκδήλωση για τον Γκάλη, είναι η υπέρτατη τιμή. Και μάλιστα, στη καρδιά του ελληνικού μπάσκετ, γιατί στο Παλέ χτυπούσε η καρδιά του ελληνικού μπάσκετ. Ξέρετε, υπάρχουν κάποια ονόματα που και μόνο με το άκουσμά τους, τρέμει το κορμί σου. Ένα από αυτά είναι και του Γκάλη. Δίχως να έχω τη παραμικρή διάθεση να μειώσω και τους άλλους σπουδαίους αθλητές που ανέδειξε το ελληνικό μπάσκετ, ο Γκάλης και ο Γιαννάκης αποτελούν μια κατηγορία μόνοι τους. Είμαι πραγματικά πολύ ενθουσιασμένος που θα είμαι κι εγώ εκεί».
Θα τον συναντήσετε, έχετε να του πείτε κάτι συγκεκριμένο;
«Έχω πολλά να του πω. Εκείνη την εποχή, ο κάθε αθλητής που είχε να αντιμετωπίσει τον Γκάλη, ήταν δυσαρεστημένος. Ξέρετε γιατί. Διότι, δεν υπήρχε τρόπος να τον σταματήσουμε. Ό,τι κι αν κάναμε. Σας μιλάω ειλικρινά. Τότε στη Μακάμπι κι ενόψει των αγώνων με τον Άρη του Γκάλη, από ένα σημείο και μετά, σταματήσαμε να ασχολούμαστε με τον Γκάλη, γιατί αντιληφθήκαμε πως, ό,τι κι αν κάναμε, ο άνθρωπος ήταν ασταμάτητος. Ξέραμε, λοιπόν, ότι ο Γκάλης θα βάλει τουλάχιστον 40 πόντους και προσπαθούσαμε να σταματήσουμε τους υπόλοιπους. Το εκπληκτικό στην περίπτωση του Γκάλη ήταν ότι, δεν ήταν ψηλόσωμος, αλλά ήταν τόσο γυμνασμένος, τόσο αποτελεσματικός, ήταν ασταμάτητος. Είμαι, λοιπόν, πολύ χαρούμενος που έστω και μετά από πολλά χρόνια, ήρθε η στιγμή για να τιμηθεί ένας άνθρωπος με τον τρόπο που του αξίζει».
Τι θυμάστε από τις επισκέψεις σας στην Ελλάδα;
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την είσοδό μας στο Παλέ. Μπαίναμε για ζέσταμα και το γήπεδο ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Δεν υπερβάλλω, αλλά στα αυτιά μου υπάρχει ακόμη ο θόρυβος που προκαλούσαν οι φίλαθλοι του Άρη. Δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει τέτοιο γήπεδο στον κόσμο. Για μένα, το Παλέ είναι ένας ιερός τόπος. Οι φίλαθλοι του Άρη ήταν πραγματικοί οπαδοί».
Κι αν τεθεί το ενδεχόμενο να τον αντιμετωπίσετε μια ακόμη φορά;
«Σας παρακαλώ μην μου το κάνετε αυτό. Θέλετε να με σκοτώσετε (γέλια). Μου λείπουν μόνο οι αγώνες στους οποίους υπήρξαμε συμπαίκτες στη Μικτή Ευρώπης».
Αντιμετωπίσατε τον Νίκο Γκάλη σε πολλά παιχνίδια. Ποιο ήταν το βασικό χαρακτηριστικό του; Θυμάστε συγκεκριμένο περιστατικό;
«Ανέκαθεν θαύμαζα τόσο τον Γκάλη, όσο και τον Γιαννάκη. Ξέρετε γιατί; Ήταν ανταγωνιστικοί, όμως, ουδέποτε ανταλλάξαμε μια κακή κουβέντα. Παρότι σε εκείνα τα παιχνίδια διακυβεύονταν πολλά πράγματα. Ήταν νευρικά παιχνίδια, ήταν κλειστά στο σκορ, αλλά ούτε μία φορά είπε κάτι, ο ένας στον άλλον. Ο Γκάλης ήταν ξεχωριστός επαγγελματίας και δεν θα αναφερθώ σε περιστατικό σε γήπεδο. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που είχε γίνει στη Μαδρίτη (σ. σ. 1986), οι αποστολές της Ελλάδας και του Ισραήλ διέμειναν στο ίδιο ξενοδοχείο. Ο Γκάλης δεν έτρωγε το τυπικό πρωινό του ξενοδοχείου, αλλά είχε προμηθευτεί από το σπίτι του συγκεκριμένα διατροφικά προϊόντα. Και το έκανε γιατί πρόσεχε το κορμί του, πράγμα που αποδείκνυε το μέγεθος του επαγγελματισμού του».
