H είδηση του θανάτου του Ρόι Τάρπλέι έχει συγκλονίσει την μπασκετική κοινότητα. Όλοι αναγνωρίζουν, παρά το αυτοκαταστροφικό του χαρακτήρα του, πώς ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην ιστορία του Αμερικάνικου μπάσκετ. Η Θεσσαλονίκη και ο Άρης ήταν για τον Τάρπλει ο πρώτος Ευρωπαϊκός σταθμός της καριέρας του, η είδηση της απώλειας του ξύπνησε μνήμες από την εποχή ο αμερικανός σέντερ αγωνίζονταν στο πρωτάθλημα με την φανέλα του Άρη.
Ο τότε μάνατζερ των «κιτρίνων», Φάνης Ταρνατώρος, θυμάται για λογαριασμό του «SentraGoal»: «Είχα ταξιδέψει κι εγώ μαζί με τον Στιβ Γιατζόγλου και τον τότε πρόεδρο της ομάδας, Θεόφιλο Μητρούδη στην Αμερική, στο Νιού Τζέρσει για να κλείσουμε την μεταγραφή. Τέθηκε μάλιστα από το γραφείο που τον εκπροσωπούσε το ενδεχόμενο να κλείναμε ένα ακόμη μεγάλο όνομα παίκτη που επίσης προέρχονταν από το ΝΒΑ όμως επίσης είχε τιμωρηθεί από την διοργάνωση για ανάρμοστη συμπεριφορά. Ο Γιατζόγλου γύρισε κι είπε στον Μητρούδη: “Έναν τρελό μπορώ να τον κάνω κουμάντο όχι δυο». Έτσι κλείσαμε μόνο τον Τάρπλέι. Ξέραμε όλο το ιστορικό του, ξέραμε το ρίσκο που είχε η κίνηση μας. Ξέραμε όμως επίσης πως ήταν ένας παίκτης με τρομερά προσόντα.
Η διοίκηση του Άρη αποφάσισε να προστατεύσει την επένδυση της. Βάλαμε δίπλα στον Τάρπλέι , με την συγκατάθεση του ανθρώπους -σεκιούριτι 24 ώρες το 24αωρο ώστε να είμαστε σίγουροι ότι συνεχίζει το πρόγραμμα αποτοξίνωσης από το αλκοόλ. Δεν τα καταφέραμε, έβρισκε πάντα τρόπο να κάνει το δικό του. Μετά από ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, θυμάμαι είχαμε παίξει στην Χαλκίδα επειδή ο Ολυμπιακός ήταν τιμωρημένος. Λίγο πριν φύγουμε εκπρόσωπος του ξενοδοχείου με φώναξε για να μου δείξει τα κουτάκια μπύρας που υπήρχαν κάτω από το κρεβάτι του. Tα ίδια είχαμε και σε ματς του εξωτερικού». Ο Φάνης Ταρνατώρος προσθέτει:»Του είχαμε κάνει συστάσεις, είχαμε υπομονή γιατί βλέπαμε πως δεν ήταν απλώς ένας καλός παίκτης. Ίσως να ήταν ο καλύτερος αμερικανός που έπαιξε ποτέ στην Ευρώπη. Ο μεγάλος δάσκαλος του μπάσκετ, ο Άτσα Νίκολιτς θυμάμαι μού είχε πει «αυτό το παιδί είναι πλέι μέικερ σε σώμα ψηλού…». Κάποια στιγμή ήρθε στην Θεσσαλονίκη ένας φίλος του, ο Γουίλι. Μας τον σύστησε ως ψυχολόγο που θα τον βοηθούσε στην αποτοξίνωση. Στην πορεία όμως μάθαμε πως τα έπιναν…μαζί.
Αδίκησε τον εαυτό του, ταλαιπώρησε το σώμα του. Τι να μιλήσω για τις επιδόσεις του; Μέχρι που τραυματίσθηκε εκείνη την σεζόν ήμασταν ασταμάτητοι. Έπαθε ένα διάστρεμμα, αντί να επιστρέψει σε 2 εβδομάδες , γύρισε σε 2 μήνες. Δεν έκανε το ειδικό πρόγραμμα, δεν πήγαινε στις θεραπείες…Τελικά έστω κι έτσι καταφέραμε να πανηγυρίσουμε έναν Ευρωπαϊκό τίτλο στο Τορίνο…Στις σχέσεις του μέσα στην ομάδα ήταν καλός, έκανε πλάκες, ήταν επικοινωνιακός , δεν υπήρχε κανένα θέμα. Η αρρώστια του ήταν το αλκοόλ. Κατέστρεψε το συκώτι του. Κρίμα για ένα τόσο μεγάλο αθλητή».
