Σαν σήμερα, στις 31 Αυγούστου του 1969, χάνει τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα, μια ημέρα πριν τα 46α γενέθλια του, ο μέγας Ρόκι Μαρτσιάνο. Αυτή είναι η ιστορία ενός ανίκητου θρύλου της πυγμαχίας…
Πριν από μερικές ημέρες ο Φλόιντ Μεϊγουέδερ, με τη νίκη του στον αγώνα επίδειξης κόντρα στον Κόνορ ΜακΓκρέγκορ, έγινε ο πρώτος μποξέρ στην Ιστορία ο οποίος βελτιώνει το ρεκόρ του στην επαγγελματική πυγμαχία στο απίστευτο 50 (νίκες) – 0 (ήττες). Τον μακρινό Απρίλιο του 1956 όμως, ένας «πρόγονος» του 40χρονου πλέον «Pretty Boy» από το Μίσιγκαν, ο εμβληματικός Ρόκι Μαρτσιάνο, αποσυρόταν από την ενεργό δράση ως παγκόσμιος πρωταθλητής, με ρεκόρ 49-0 και έχοντας χτίσει έναν μύθο στον χώρο του αθλήματος ο οποίος έχει μείνει ζωντανός μέχρι σήμερα, 48 ολόκληρα χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό του.
Ο άνθρωπος ο οποίος ενέπνευσε τον Σιλβέστερ Σταλόνε ώστε να δημιουργήσει την πιο επιτυχημένη εμπορικά σειρά ταινιών που να αφορά το μποξ, την σάγκα του «Ρόκι» (η σκηνή όπου ο Μπέρτζες Μέρεντιθ ως «Μίκι» χαρίζει στον Μπαλμπόα το μανικετόκουμπο του Μαρτσιάνο και του εκφράζει την αγάπη του είναι η ωραιότερη της ταινίας του 1990) γεννήθηκε από Ιταλούς γονείς στο Μπρόκτον της Μασαχουσέτης την 1η Σεπτεμβρίου του 1923 και το πραγματικό του όνομα ήταν Ρόκο Φράνσις Μαρκετζιάνο. Είχε άλλα έξι αδέρφια, σε ηλικία 18 μηνών λίγο έλειψε να πεθάνει από πνευμονία και εγκατέλειψε πολύ νωρίς το σχολείο.
Ο Ρόκι, ο οποίος δεν είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα ως ερασιτέχνης πυγμάχος στα μέσα της δεκαετίας του ’40, θα κάνει το επαγγελματικό ντεμπούτο του επικρατώντας με νοκ-άουτ σε τρεις γύρους του Λι Έπερσον τον Μάρτιο του 1947. Στη συνέχεια επέστρεψε για λίγο στον ερασιτεχνισμό, δοκίμασε να παίξει μπέιζμπολ σε μια ομάδα της Βόρειας Καρολίνας και προπονήθηκε σκληρά υπό τις οδηγίες του ικανότατου Τσάρλεϊ Γκούντμαν. Στις 12 Ιουλίου του 1948 ο Μαρτσιάνο μπαίνει ξανά στο ρινγκ ως επαγγελματίας, απέναντι στον Χάρι Μπιλζέριαν στο Ρόουντ Άϊλαντ, και μέχρι την απόσυρσή του, το 1956, δεν θα κοιτάξει ξανά πίσω…
O «βράχος του Μπρόκτον» νίκησε με νοκ-άουτ στις πρώτες 16 αναμετρήσεις που έδωσε ως επαγγελματίας και συνολικά σε 43 από τις 49 της καριέρας του (πέντε νίκες στα σημεία και μια απόσυρση αντιπάλου), ένα ασύλληπτο ποσοστό, ειδικά για εκείνη την σκληρή εποχή, με τα «ατσάλινα» σαγόνια και τους σκληροτράχηλους αγωνιστές που αρνούνταν πεισματικά να πέσουν εύκολα κάτω. Βρέθηκε μόνο δύο φορές στο καναβάτσο για λίγα δευτερόλεπτα, απέναντι στον Τζέρσι Τζο Ουόλκοτ (στον αγώνα που στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής το 1952) και τον Άρτσι Μουρ, ενώ υπερασπίστηκε έξι φορές τον τίτλο που κατέκτησε.
Το ημερολόγιο έγραφε 23 Σεπτεμβρίου του 1952 όταν ο Μαρτσιάνο έγινε επιτέλους κάτοχος της ζώνης του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών σε ηλικία 29 ετών, εκεί, στην πόλη των μεγάλων πυγμάχων, την Φιλαδέλφεια. Ο Ουόλκοτ, κάτοχος και υπερασπιστής του τίτλου, βαρύτερος και πιο έμπειρος, κυριαρχεί στο ξεκίνημα της αναμέτρησης, με τον «μύθο» μάλιστα να λέει ότι είχε αλείψει με κάποια σκόνη τα γάντια και τον ωμο του για να προκαλέσει προσωρινή τύφλωση στον αντίπαλό του! Στον 13ο γύρο, ένα δεξί κροσέ-τσεκουριά του Ρόκι στο σαγόνι από κοντινή απόσταση τελειώνει τον αγώνα με ένα νοκ-άουτ ανθολογίας.
Οι φίλοι της πυγμαχίας στις Ηνωμένες Πολιτείες λάτρεψαν πραγματικά τον Ρόκι Μαρτσιάνο, το πυγμαχικό στιλ του όμως διχάζει μέχρι και σήμερα τους ειδικούς του αθλήματος, παρότι άπαντες τον κατατάσσουν στους 10 κορυφαίους όλων των εποχών. Υπήρξε ο ορισμός του «brawler», ένας ασύλληπτα δυνατός μποξέρ χωρίς σπουδαία τεχνική και γρήγορα πόδια, ο οποίος ξεκίνησε σε προχωρημένη ηλικία, μην έχοντας μεγάλη εμπειρία στον χώρο, αλλά χάρη στην τρομακτική αντοχή του, την ικανότητα να δέχεται τα κτυπήματα των αντιπάλων χωρίς να οπισθοχωρεί και την ωμή αποφασιστικότητά του έγινε πραγματικός θρύλος.
Ο ατρόμητος χαρακτήρας του Μαρτσιάνο του κόστισε τελικά την ίδια του τη ζωή, καθώς επέλεξε να πετάξει για το Ντε Μουάν της Αϊόβα, όπου η 16χρονη κόρη του είχε ετοιμάσει πάρτι-έκπληξη για τα γενέθλια του, μέσα στη νύχτα της 31ης Αυγούστου του 1969, με ένα μικρό ιδιωτικό Τσέσνα 172 και πιλότο τον άπειρο Γκλεν Μπελτς. Το αεροσκάφος συνετρίβη σε ένα δέντρο στην περιοχή του Νιούτον στην προσπάθειά του πιλότου να το προσγειώσει μέσα στην κακοκαιρία και οι τρεις επιβαίνοντες σκοτώθηκαν ακαριαία. Σαν σήμερα ο θρυλικός Ρόκι έφυγε από τη ζωή, τόσο νωρίς, τόσο άδικα, λίγο πριν κλείσει τα 46 του χρόνια.
«Μέσα στο ρινγκ, βλέπω την πείνα και τη φτώχεια των παιδικών μου χρόνων – Παράτησα το σχολείο πολύ μικρός, λόγω της πνευμονίας. Δεν μπορούσα με τίποτα να γράψω τη λέξη – Δεν θέλω να με θυμούνται ως έναν ηττημένο πρωταθλητή». Λιτός στα λόγια, απέριττος στις πράξεις, λιγότερο θεαματικός από τον κινηματογραφικό «Ρόκι» του Σιλβέστερ Σταλόνε αλλά εξίσου ψυχωμένος και μαχητικός μέσα στο ρινγκ, ο Ρόκι Μαρτσιάνο δημιούργησε, όχι τόσο με το τρομερό ρεκόρ (49-0) αλλά με την ανεπανάληπτη αγωνιστικότητά του, ένα πραγματικό ίνδαλμα για όσους αγαπούν την πυγμαχία στην πιο απλή και σκληρή μορφή της…
