H φωτογραφία του έκανε το γύρο του διαδικτύου, ξεπερνώντας μάλιστα τα στενά ελληνικά όρια, καθώς φιλοξενήθηκε σε πολλές σελίδες του εξωτερικού (π.χ. Ultras World) που έχουν ως κύριο θέμα ενασχόλησης τα οπαδικά κινήματα.
Ο λόγος για τον… “παππού με το μπαστούνι στα τσιμέντα της θύρας 3”, όπως βιαστήκαμε όλοι να τον… “βαφτίσουμε”, ξεγελασμένοι από την φωτογραφία στην οποία δεν απεικονιζόταν το πρόσωπο του, αλλά κυρίως από το μπαστούνι του! Η παρουσία του συμβολική της αγάπης του ανώνυμου φιλάθλου του Άρη, ο οποίος είναι “παντός καιρού” και “νικάει” και τις πιο αντίξοες συνθήκες για να συμπαρασταθεί στην ομάδα του.
Το PRESSARIS τον συνάντησε και βρέθηκε μαζί του στη Θύρα 3, στο δεύτερο “σπίτι” του στο Κλεάνθης Βικελίδης. Ο λόγος για τον… 58χρονο τελικά Φώτη Αγιασιώτη, ο οποίος μόνο απλός φίλαθλος της ομάδας δεν είναι!
Με καταγωγή από την Μυτιλήνη στο παρελθόν υπήρξε μέλος του ΣΦΑΧ, ενώ διετέλεσε και έφορος δημοσίων σχέσεων του ποδοσφαιρικού Άρη στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 επί προεδρίας Λάκη Ιωαννίδη κι έπειτα έφορος του τμήματος μέχρι το 1993.
Πρόσφατα υπεβλήθη σε μία ορθοπλαστική στο ισχίο (έτσι εξηγείται και το μπαστούνι) που δεν στάθηκε εμπόδιο στο κάλεσμα της καρδιάς του να βρεθεί στη Θύρα 3 του Κλεάνθης Βικελίδης και να παρακολουθήσει το παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό.
Όπως ο ίδιος δήλωσε στο PRESSARIS ουσιαστικά… απέδρασε από το κέντρο αποκατάστασης στο οποίο νοσηλευόταν: “Δεν γινόταν να χάσω αυτό το παιχνίδι. Είχα κάνει μία εγχείρηση και βρισκόμουν στο κέντρο αποκατάστασης ‘Αρμονία’, απ΄όπου και… δραπέτευσα για να βρεθώ στο γήπεδο. Ήταν σημαντικό παιχνίδι και ήθελα να ήμουν εκεί…”.
Το γιατί επέλεξε, παρά το πρόβλημα του μία κερκίδα όπως αυτή στο πέταλο της θύρας 3 η απάντηση του ήταν ξεκάθαρη: “‘Ήθελα να νιώσω τον παλμό των νεαρών αυτών παιδιών. Από εδώ μέσα απολαμβάνω πραγματικά το Χαριλάου. Αυτοί είναι το μέλλον του Άρη”.
Η φετινή “Οδύσσεια” του Άρη δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει την καθημερινότητα του: “Είχα πάει στο Καυτανζόγλειο να παρακολουθήσω το παιχνίδι με τον Καμπανιακό. Είχα τρελαθεί με αυτό που έζησα. Με έπιασε η πίεση μου και από τότε δεν ξαναπήγα γήπεδο μέχρι τον Πανσερραϊκό. Έπρεπε να ήμουν εκεί και ήμουν. Α΄Εθνική χωρίς Άρη δεν υπάρχει. Εύχομαι να επιστρέψουμε σύντομα εκεί που πραγματικά ανήκουμε.
Ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου “Πανόραμα” στη Ν. Ελβετία φιλοξενούσε για χρόνια κάθε εκδήλωση που είχε το χρώμα του Άρη, γνωρίζοντας παράγοντες, ποδοσφαιριστές και απλό κόσμο με τους οποίους μέχρι και σήμερα διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις. Υπήρξε μάλιστα και παράγοντας της Αναγέννησης Χαλκηδόνας την οποία παρέλαβε στο Α΄ τοπικό και την οδήγησε μέχρι την Γ΄ Εθνική μέσα σε μόλις τρία χρόνια.
Πρόσφατα συναντήθηκε και με τον Άλεξ Κάλας στο περιθώριο της παρουσίας του ομογενή επιχειρηματία στη Θεσσαλονίκη: “Συναντηθήκαμε μέσω του φίλου μου Ντίμη Παπαϊωάννου. Καθίσαμε όλοι μαζί και συζητήσαμε. Αυτό που του τόνισα εξαρχής με την εμπειρία μου ήταν τρία πράγματα. Να έχει θάρρος, υπομονή και να επιλέξει καλούς συνεργάτες”.
Ολοκληρώνοντας την συνάντηση μας, φρόντισε να στείλει το δικό του μήνυμα: “Στον Άρη δεν υπήρχε ποτέ σύμπνοια. Ποτέ ο σύλλογος δεν αξιοποίησε τα παιδιά του και τους παράγοντες του.Γενικότερα στη Θεσσαλονίκη συνέβαινε αυτό.Μεγάλο βάρος πρέπει να πέσει στις υποδομές. Η φανέλα του Άρη είναι βαριά για όποιον κι αν την φοράει.Δεν πρέπει να ξεχνούν ότι ακόμα και τώρα ο Άρης “γαλουχεί” νεαρό κόσμο. Για την πόλη μας και την Μακεδονία ο Άρης είναι θεσμός…”
Μπροστά από την είσοδο της θύρας 3, ετοιμάζεται να μπει στο δεύτερο “σπίτι” του.
Στο πέταλο της θύρας 3 και φόντο τις κιτρινόμαυρες κερκίδες
Ο Αγιασιώτης στη θύρα 3 μίλησε για την αγάπη του για τον Άρη.
Μέσα στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου Χαριλάου
Ο Φώτης Αγιασιώτης με τον Νίκο Οικονόμου έξω από τη θύρα 3
