Ένα, παλιό και σοφό, ποδοσφαιρικό θεώρημα λέει πως “οι νίκες αγοράζουν χρόνο, ο χρόνος δίνει εμπιστοσύνη, η εμπιστοσύνη ηρεμία, με ηρεμία δουλεύεις με μεγαλύτερη όρεξη, συγκέντρωση και όλο αυτό φέρνει νίκες”. Η αυτοπεποίθηση, βασικό συστατικό στην ζωή αλλά και στον επαγγελματικό αθλητισμό, κάπως έτσι χτίζεται.
Θεώρημα Μάντζιου
Αν οι περισσότεροι από εμάς, τόσο εμείς που ήμασταν στο γήπεδο, όσο και όλοι οι συνΑρειανοί που παρακολούθησαν το παιχνίδι ή ενημερώθηκαν για το αποτέλεσμα, σταθήκαμε στο σκορ, στα επιτεύγματα ενός σπουδαίου, γκολτζή φορ, στο πρώτο επίσημο γκολ με την κιτρινόμαυρη φανέλα του σπουδαίου ανθρώπου και αθλητή Λάζαρου Χριστοδουλοπούλου, ο Απόστολος Μάντζιος πιστεύω πως μετά το παιχνίδι σημείωσε κάπου, σε ένα καρνέ που έχει, το “δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι με μηδέν παθητικό” στατιστικό.
Εκείνον τον Δεκέμβριο, κατά τον οποίο η ομάδα, ο Άρης Θεσσαλονίκης, ήταν σε απόσταση 5 πόντων από την κορυφή, όχι τόσο μακριά χρονικά, λίγοι ίσως να θυμούνται τα πέντε γκολ παθητικό. Στο τέλος της κανονικής περιόδου η άμυνα είχε παραβιαστεί μόλις 12 φορές. Εν αρχή ην η άμυνα! Θεώρημα Μάντζιου. Η επίθεση φέρνει νίκες, η άμυνα πορείες, τίτλους, σταθεροποίηση στα ψηλά. Εκεί που καλείται να παλέψει, κόντρα σε θεούς, δαίμονες και κυρίως τον ίδιο τον κακό εαυτό του, ο Άρης για να ξαναβρεθεί.
Οι κρίκοι της αλυσίδας
Ποντάρω πως ενώ εμείς βλέπαμε μία συνθήκη ξεχασμένη, ένα ήρεμο, ωραίο και ποιοτικό απόγευμα και συζητούσαμε, τραγουδούσαμε συνθήματα, ενώ παράλληλα κανονίζαμε χωρίς άγχος, ο προπονητής της ομάδας σκέφτονταν τα γκάζια που θα έριχνε στους παίχτες του, για τα αμυντικά λάθη. Έγιναν τέτοια, αρκετά για τα δεδομένα της ποιότητας του αντιπάλου. Πάρα πολλά για έναν Άρη που στοχεύει στην εκ νέου ανέλιξη στα ψηλά πατώματα της βαθμολογίας. Ένας ποιοτικότερος αντίπαλος δεν θα τα συγχωρέσει και δεν συζητάμε για παιχνίδια όπως αυτό που ακολουθεί στο Καραϊσκάκη, απέναντι σε έναν φορμαρισμένο Ολυμπιακό, αλλά και σε όσα έπονται.
Η, ξεχασμένη, βαθμοθηρία αρχίζει να ξαναγίνεται στόχος, σκοπός και δρόμος για την ομάδα. Ένας Άρης κυνηγός, με πολλά θηράματα στον δρόμο του, αλλά και μία πίστη στο πλάνο, στον τρόπο. Αυτό το στοιχείο που αποτελεί βάση στο να ξαναδεθούν τα αποδυτήρια, κρίκοι όλα μίας αλυσίδας. Αν σε παιχνίδια όπως της Τούμπας που πέρασε ή του Καραϊσκάκη που έρχεται αυτή η συμπεριφορά δοκιμάζεται στην πράξη και μετράει τις αντοχές της, σε κάποια όπως το χτεσινό, με τον Χ ή Ψ Παναιτωλικό στο Χαριλάου ζυγίζει την εξέλιξη, την σοβαρότητα, την συγκέντρωση. Στοιχεία που ο Άρης τώρα δομεί, εκ νέου.
Να μείνεις εντός
Τετάρτη βράδυ παίζουμε στον Πειραιά. Εμπιστεύομαι τον προπονητή, το επιτελείο, τους παίχτες που δουλεύουν τους τρόπους στις προπονήσεις και επιλέγονται, στους αγώνες. Έχω ενστάσεις, φυσικά, για παραγκωνισμό κάποιων (βλέπε Πάβισιτς, ελπίζω όχι Τζούρασεκ, επιλογές Παλίκουτσα εντελώς τυχαία) αλλά ο Άρης είναι πάνω απ’ όλα. Το σύνολο, το γκρουπ, η ομάδα. Αυτή που, όπως σοφά είπε ο Μορόν, δουλεύει για να σκοράρει ή να αναδειχθεί ένας παίχτης.
Η ομάδα μας, έχει αρκετό δρόμο για να πει κάποιος πως έφτασε σε ικανοποιητικό επίπεδο απόδοσης, σε σταθερές βάσεις, σε σημείο που εμπιστεύεται τον εαυτό της. Και πώς θα γίνει αλλιώς όταν ο Βερστράτε πχ παίζει τώρα τα πρώτα παιχνίδια του ή ο Πάρντο παίρνει τα πρώτα λεπτά στο rotation και αναφέρω τους συγκεκριμένους, ποιοτικότατους παίχτες, καθώς παίζουν στον κομβικό άξονα. Σε νευραλγικότατο σημείο της λειτουργίας ενός ποδοσφαιρικού συνόλου που τώρα χτίζεται ξανά. Μοιραία, γυρνάμε στην αρχή.
“Κατά την περίοδο χτισίματος, οι νίκες και οι βαθμοί φέρνουν ηρεμία, η ηρεμία εμπιστοσύνη και δουλειά με καθαρό μυαλό, η δουλειά σωστή προετοιμασία, η σωστή προετοιμασία νίκες”! Ένας κύκλος που οφείλει να παραμείνει, εντός του, ο Άρης.
Αντί επιλόγου
Αφήνω για το τέλος ένα σχόλιο με αφορμή την κουβέντα που έπιασαν πάλι, κάποιοι συνοπαδοί, για το αν είχαμε απ’ την αρχή του καλοκαιριού τον Μάντζιο και τα λοιπά και αν θα προκρίνονταν η ομάδα στα Play Off της Ευρώπης και είναι και σίγουροι και θα παίζαμε και ομίλους, αλλά τώρα παίζουν οι “άλλοι” κλπ. κλπ.
Οι Α.Ε.Κ. , Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και Π.Α.Ο.Κ. αγωνίζονται στους ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων, λοιπόν και αν θέλεις κάπου, ντε και καλά, να συγκριθείς, σοφό θα ήταν να έλεγες πως αν (δεν επέμεναν και ούρλιαζαν, οι ίδιοι πάλι και) ο Άκης Μάντζιος δεν είχε αποχωρήσει πριν από 1,5 χρόνο, τώρα οι πιθανότητες όντως θα ήταν μεγάλες για μία ευρωπαϊκή υπέρβαση, που θα δώσει μεγάλο κίνητρο και ώθηση στον Σύλλογο. Ευτυχώς δεν ήρθε αρχές καλοκαιριού, λέω εγώ. Οι ίδιοι, πάλι, θα είχαν φροντίσει για να έχει αποχωρήσει. Άρα, η επιλογή και το timing της διοίκησης κρίνονται θετικά. Ο νοών νοείτω!
ΥΓ: Οι γραμμές αυτές γράφονται αργά, Δευτέρα βράδυ. Στο ένα γήπεδο ο οπαδός είναι άνθρωπος και στέλνει το μήνυμα, αφού έδρασε παράλληλα, για δύναμη και κουράγιο στους κατοίκους της Θεσσαλίας. Στο άλλο, συμπαράσταση στα “αδέρφια” τους και αυτοί, στους οργανωμένους φονιάδες. Η επιλογή του πού ανήκεις παραμένει δική σου!
Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου 2023
“ο Χιούι”
