Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για το τι έγινε και κυρίως για το τι δεν έγινε την Κυριακή στον ΟΑΚΑ από τον Άρη, ο οποίος σε ένα κρίσιμο αγωνιστικό ραντεβού δεν ήταν συνεπής. Θα αναφερόμασταν, όμως, στο δέντρο. Και στην προκειμένη περίπτωση μας νοιάζει το… δάσος. Προπονητές πήγαν κι ήρθαν. Παίκτες το ίδιο. Ο κόσμος έχει «αδειάσει». Νιώθει πικρία, δυσφορία, έχει απαιτήσεις. Και έχει απαιτήσεις από τη διοίκηση, η οποία είναι αυτή, πλέον, προ των ευθυνών της.
Μπαρτσελόνα ή Μίλαν; Πόνταρε στην expekt.com και κέρδισε Bonus 125 €!
Ο κόσμος ζητάει όραμα. Δεν αντέχει άλλο την κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί. Δεν έχει κουράγιο για «νέες αρχές», για «περισυλλογή», για «απολογισμούς» χωρίς προοπτική. Για όμορφα λόγια. Τα… κουράγια στερεύουν αυτές τις ώρες. Το ίδιο έργο που έχει παιχθεί τα τελευταία χρόνια, έχει οδηγήσει στον προβληματισμό, τα «αγκάθια» είναι ανοιχτά και μεγάλα. Και ο λόγος ανήκει μόνο στη διοίκηση. Σε κανέναν άλλον.
Την Κυριακή στο ΟΑΚΑ είναι αλήθεια ότι ο Άρης έχασε την καλύτερη ευκαιρία των τελευταίων χρόνων για να πάρει την νίκη. Δεν θα βρει, είμαστε σχεδόν πεπεισμένοι, τέτοια ευκαιρία απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό αδιάφορο, πληγωμένο αγωνιστικά και ψυχολογικά, χωρίς κίνητρο, χωρίς κόσμο. Να παίζει με δέκα παίκτες από το 60’. Κι όμως, ενώ ο Άρης έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο, για να σώζει ότι σώζεται, παρουσίασε έλλειμμα τόλμης, πάθους, ιδεών και «κατάφερε» να χάσει!
Σίγουρα έχει ευθύνες ο Μασάδο στη διαχείριση του αγώνα και στην προετοιμασία της ομάδας, «διάβασε» λάθος την αναμέτρηση, δεν βοήθησε, όπως έπρεπε στο χθεσινό κοουτσάρισμα, αλλά δεν είναι αυτός υπεύθυνος για το ότι ο Άρης έφτασε τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος να βρίσκεται σε απόσταση επτά βαθμών από τα πλέι οφ και να βρίσκεται εκτός διάκρισης. Αντίθετα, ο Πορτογάλος έχει συμβάλει στην αγωνιστική αντεπίθεση των κίτρινων, στο να ζωντανέψουν οι ελπίδες, να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος που προκάλεσε η πορεία του πρώτου γύρου.
Τότε που ο λανθασμένος σχεδιασμός από τον Σάκη Τσιώλη, οι κακές επιλογές και οι αστοχίες, έδωσαν τη θέση τους στο… πισωγύρισμα της επιλογής του Μίχαλ Πρόμπιερζ, ο οποίος –όπως δείχνουν τα αποτελέσματα- έφυγε ευτυχώς νωρίς… Ή μήπως έφυγε αργά;
Δεν πρέπει, όμως, να μείνουμε περισσότερο στον αγώνα του ΟΑΚΑ, να απομονώσουμε τα λάθη, να βρούμε τι έφταιξε και ο Άρης κλώτσησε μια καλή ευκαιρία να κερδίσει κι άλλο έδαφος. Είπαμε αυτό είναι το δένδρο.
Το δάσος είναι ένα και μοναδικό: ο Άρης χάνει τον δρόμο του συνολικά. Η αποτελεσματικότητα της Λέσχης, της Κοινωνίας Μελών πείτε το, η ουσία δεν αλλάζει, δοκιμάζεται στον μεγαλύτερο βαθμό της. Ο κόσμος έχει «αδειάσει», χάθηκε το όραμα, που γέμιζε τις κερκίδες και τις καρδιές των φιλάθλων, που έδινε ζωή στο οικοδόμημα του Άρη. Χωρίς αυτήν την πνοή, την έμπνευση από το όραμα, με… ημιτελείς πορείες, όπως των τελευταίων χρόνων, ο Άρης κινδυνεύει να χάσει οριστικά τον δρόμο του. Κι αυτό δεν μπορεί να το επιτρέψει κανείς εντός της κιτρινόμαυρης οικογένειας.
Το σχέδιο δράσης μοιάζει καθορισμένο, όπως το παρουσίασαν πριν μερικές βδομάδες οι άνθρωποι της διοίκησης:
1. Εξασφάλιση της αδειοδότησης, άρα και «ζωή στον Άρη»,
2. Τακτοποίηση όλων των οικονομικών εκκρεμοτήτων σε μια ρεαλιστική βάση,
3. Ενέργειες και πλάνο που θα δώσουν και πάλι όραμα και προοπτική, από μια ομάδα που θα επιστρέψει τις διακρίσεις και δεν θα πανηγυρίζει γιατί βγήκε τελικά… 6η ή θα αναθεματίζει την τύχη της, τη διαιτησία, το σύστημα κτλ, γιατί έχασε στο νήμα την είσοδο στα πλέι οφ.
Ο Άρης δεν έχει την πολυτέλεια για άλλη χαμένη χρονιά. Η διοίκηση πήρε όχι απλά παράταση της θητείας της για συν ένα χρόνο, αλλά και την εμπιστοσύνη για να προχωρήσει βάσει του σχεδίου που παρουσιάστηκε (με τις όποιες ασάφειες και τα κενά) στη γενική συνέλευση της 22ης Φεβρουαρίου. Είμαστε σίγουροι ότι έχει καλές προθέσεις. Αυτό δεν μπορεί κανείς να της το αμφισβητήσει.
Καλείται, λοιπόν, να… ξαναγεμίσει με πνοή και όραμα τον κόσμο. Να τον εμπνεύσει. Ζητείται «επανεκκίνηση». Όχι άλλα ωραία λόγια, αλλά γενναίες και ουσιαστικές πράξεις.
