Ο Νούνο Κοέλιο υπογράμμισε και αυτός, μετά τον Πουλίδο, ότι οι αλλαγές προπονητών δεν ευνόησαν την πορεία της ομάδας μέχρι σήμερα, παραδέχτηκε πως και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές έχουν ευθύνες για αυτή την πορεία και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τα συναισθήματά του μόλις έκανε το 1-0 με τον Παναθηναϊκό.
Η συνέντευξη του Πορτογάλου μέσου στην εφημερίδα “Metrosport”:
Νούνο, γνωρίζεις ότι το δικό σου γκολ είναι η μισή παραμονή του Άρη. Πως αισθάνεσαι που βρέθηκες την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο και χρίστηκες σκόρερ;
«Ήταν ένα πολύ σημαντικό γκολ γιατί έρχεται στο τέλος του αγώνα και μας δίνει τρεις πολύτιμους βαθμούς στην προσπάθεια που κάνουμε. Ελπίζω να συνεχίσουμε αυτή την πορεία για να έχουν στο τέλος σημασία για τον Άρη αυτοί οι βαθμοί και αυτό το γκολ. Η αλήθεια είναι ότι έψαχνα το γκολ χρόνια. Το τελευταίο μου ήταν με την φανέλα της Πόρτο (β’ ομάδα) πριν επτά χρόνια. Είναι μία προσωπική ώθηση σίγουρα, ελπίζω και για τον Άρη».
Τι ακριβώς έγινε στον πανηγυρισμό;
«Με το που πέτυχα το γκολ, δεν πρόλαβα να κάνω ένα-δύο βήματα και όλοι έπεσαν επάνω μου. Το μόνο που θυμάμαι ήταν ένα τεράστιο βάρος στο σώμα μου. Βάρος, βάρος και ξανά βάρος. Προσπάθησα να σηκωθώ και ένιωσα ματωμένος. Νομίζω ο Παπαζαχαρίας με χτύπησε στη μύτη με το γόνατό του και άρχισε να τρέχει αίμα η μύτη μου. Θυμάμαι, όμως, έντονα τι ακολούθησε μετά τη λήξη του παιχνιδιού στα αποδυτήρια. Ήταν η καλύτερη επιβράβευση».
Θα χαρακτήριζες αυτή τη σκηνή ξέσπασμα της ομάδας;
«Όλος ο πανηγυρισμός ήταν ένα ξέσπασμα. Αυτή η νίκη ήρθε μετά από μία δύσκολη εβδομάδα. Χάσαμε από τον Πλατανιά και πέσαμε κάτω απ’ την επικίνδυνη ζώνη για πρώτη φορά. Όταν έρχεται, λοιπόν, αυτή η νίκη στα τελευταία λεπτά, έρχεται και αυτό το ξέσπασμα. Δεν είναι μόνο οι δικοί μας πανηγυρισμοί, είναι όλο το συναίσθημα κοιτώντας τα πρόσωπα όσων ήταν στο γήπεδο. Δακρύσαμε όλοι, κλαίγαμε, γιατί η πίεση ήταν μεγάλη, αλλά η τύχη αυτή τη φορά ήταν με το μέρος μας».
Έχεις διαβάσει κάποιο από τα βιβλία του Πάουλο Κοέλιο, διότι την Κυριακή όλο το σύμπαν συνωμότησε για να κερδίσει ο Άρης με δικό σου γκολ…
«Δεν έχω διαβάσει. Μου έχουν πει πολλά όμως για τα βιβλία του και κάποιες εκφράσεις».
Παράδειγμα προς αποφυγή… ο Πλατανιάς
Ακολουθούν δύο «κολλητά» εκτός έδρας παιχνίδια, με Ολυμπιακό και Βέροια, ιδιαίτερα καθοριστικά για τον Άρη. Θα πάτε με οδηγό την αυτοπεποίθηση της νίκης;
«Είναι δύο πολύ σημαντικοί αγώνες, αλλά και εντελώς διαφορετικοί. Με τον Ολυμπιακό θα πρέπει να παλέψουμε σκληρά, ενώ το παιχνίδι με τη Βέροια μοιάζει με αυτό με τον Πλατανιά. Η κρισιμότητά του είναι παρόμοια. Δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα από αυτά που κάναμε στην Κρήτη. Δεν ξεχωρίζουμε όμως παιχνίδια, δεν έχουμε την πολυτέλεια για κάτι τέτοιο».
Το παρελθόν του Άρη δείχνει σκαμπανεβάσματα. Μία μεγάλη νίκη διαδέχεται μια πικρή ήττα…
«Αυτή είναι η αλήθεια. Η ομάδα έχει στιγματιστεί. Από την καλή εικόνα πηγαίνει στην πολύ κακή. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη εξήγηση σε αυτό, αλλά το να βρεις τομείς που έχουν επηρεάσει είναι πιο εύκολο. Είναι μια χρονιά αλλαγών για τον Άρη, με προπονητές, διοικήσεις, παικτών. Αυτοί οι τομείς εξηγούν την κατάσταση δεν είναι όμως δικαιολογία. Πρέπει να κρατάμε τα θετικά των καλών μας εμφανίσεων και να τα κάνουμε ταυτότητα του Άρη. Πρέπει να δείξουμε το ίδιο πάθος, την ίδια θέληση, την ίδια μαχητικότητα. Δεν με ενδιαφέρει το θέαμα, αλλά το αποτέλεσμα και αυτά τα στοιχεία είναι το κλειδί».
Μέχρι στιγμής στον Άρη συνεργάστηκες με τέσσερις προπονητές. Πόσο έχουν επηρεάσει οι συχνές αλλαγές στην ταυτότητα της ομάδας;
«Έγινε πολύς λόγος για τον προπονητή μας και την αντικατάστασή του. Αυτά εμάς δεν πρέπει να μας απασχολούν. Σίγουρα οι αλλαγές δεν μας ευνόησαν, έχουμε όμως και εμείς τις ευθύνες μας. Η δική μας δουλειά είναι μέσα στο γήπεδο. Εμείς στηρίξαμε τον κ. Μιχαλήτσο, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Το ιδανικότερο θα ήταν να είχαμε έναν προπονητή όλη τη χρονιά που θα έδινε ταυτότητα και ρυθμό στην ομάδα».
Η ζωή με την Αντρέγια και την Λιάρα
Η ζωή σου στη Θεσσαλονίκη πως είναι;
«Μου αρέσει πολύ και η πόλη και ο τρόπος ζωής. Νιώθω άνετα όπως το ίδιο νιώθει και η οικογένειά μου. Ο κόσμος μας έχει αγκαλιάσει αρκετά και αυτό είναι ευχάριστο».
Το γκολ σου με τον Παναθηναϊκό το είδε live η οικογένειά σου;
«Δυστυχώς δεν ήταν στο γήπεδο, αν και η σύζυγός μου (Αντρέγια) είναι λάτρης του ποδοσφαίρου. Η κόρη μου (Λιάρα) είναι σε μια ηλικία (3,5 μηνών) που δεν βοηθάει και δεν έχουμε που να την αφήσουμε. Μόλις ανοίξει ο καιρός ελπίζω να μπορεί και η οικογένειά μου να έρθει να με παρακολουθήσει».
Η σκέψη της ανανέωσης
Η επόμενη αγωνιστική σεζόν που θα σε βρει, στην Πορτογαλία ή στη Θεσσαλονίκη;
«Αυτή τη στιγμή είμαι προσηλωμένος στον στόχο της παραμονής. Σκέφτομαι μόνο αυτό, όπως και οι συμπαίκτες μου. Έχω εγκλιματιστεί με τον τρόπο ζωής εδώ, έχω δεθεί και με τον Άρη οπότε η πρώτη μου σκέψη είναι η ανανέωση».
Λύση στην κρίση
Είπες ότι η Πορτογαλία με την Ελλάδα μοιάζουν στον τρόπο ζωής, στον καιρό, μοιάζουν όμως και στα δύσκολα, στις οικονομικές συνθήκες. Πως αισθάνεσαι αυτή την κρίση;
«Όταν πήρα την απόφαση να έρθω μου έλεγαν να προσέχω γιατί η κρίση έχει χτυπήσει την χώρα σας. Τα πράγματα έχουνε δυσκολέψει αρκετά. Ακόμη και στο επίπεδο του ποδοσφαίρου φαίνεται, που τα συμβόλαια έχουνε πέσει. Παρατηρώ ότι πολλά νοικοκυριά έχουνε καταρρεύσει, όπως και στην Πορτογαλία. Η κατάσταση είναι στενάχωρη. Κάποια στιγμή επιτέλους πρέπει να δοθεί λύση. Είναι απαράδεκτο να στερείς από λαούς που παλεύουν για να δουλέψουν και να έχουν ένα σωστό επίπεδο ζωής».
Ο Χαριστέας και εγώ!
Στο τελικό του Euro 2004 ανάμεσα στην Ελλάδα και την Πορτογαλία που σε έβρισκε;
«Το 2004 ήταν η πρώτη χρονιά που ξεκινούσα τα ποδοσφαιρικά μου επαγγελματικά βήματα. Ήμουνα πολύ μικρός και με πόνεσε πάρα πολύ. Θυμάμαι κάθε λεπτό του τελικού, σαν να έγινε χθες. Έκλαψα πολύ όταν έληξε. Δεν περίμενα με τίποτα μια τόσο βαθιά πληγή να με ξανά ξύσει εδώ στον Άρη! Με τον ποδοσφαιριστή που έβαλε τον γκολ (Χαριστέας) έτυχε να κάνω κάποιες προπονήσεις στο Ρύσιο. Είχα τη τύχη να γνωρίσω, μου έκανε πλάκα, το συζητήσαμε και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μιλάω με τον άνθρωπο που μου έδωσε τέτοια στεναχώρια! Ανεξάρτητα, πάντως, από το αν εσείς έχετε ένα Ευρωπαϊκό και εμείς κανένα, συνεχίζουμε να έχουμε καλύτερη παράδοση ποδοσφαιρικά».
Κριστιάνο, ο κορυφαίος όλων
Ο ρόλος του αμυντικού χαφ στο γήπεδο από τι εξαρτάται;
«Η δική μας θέση είναι κρίσιμη. Δεν υπάρχει, πλέον, η κλασική θέση “6”. Πλέον ένα αμυντικό χαφ πρέπει να μπορεί να αμύνεται σωστά και να προωθεί σωστά το παιχνίδι. Επειδή παίζω πολλά χρόνια αυτή τη θέση θεωρώ ότι είμαστε πάρα πολύ σημαντικοί αλλά και πάρα πολύ αδικημένοι παίκτες οι αμυντικοί χαφ, αφού δεν αξιολογείται καλά η θέση μας».
Ποιον θεωρείς τον κορυφαίο στην θέση σου;
«Μ’ αρέσει ο τρόπος παιχνιδιού του Μπουσκέτς και ο Τσάμπι Αλόνσο».
Η άποψή σου για τον Κριστιάνο Ρονάλντο;
«Είναι απ’ τους καλύτερους του κόσμου ο Κριστιάνο, είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Αδικείται όμως πάντα πρέπει να είναι σε σύγκριση με τον Μέσι. Και οι δύο είναι κορυφαίοι αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν γιατί έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, κάνουν διαφορετικά πράγματα στο γήπεδο».
Για τον Μουρίνιο;
«Ο Μουρίνιο είναι πολύ καλός σε όλα, στην τακτική του, ενώ έχει κερδίσει τα πάντα. Σε όποια ομάδα δούλεψε, η πορεία του είναι εξαιρετική. Δεν είχα την τύχη να δουλέψω μαζί του, αλλά όλοι λένε πόσο μεθοδικός είναι κι ας δείχνει αυστηρός».
