Ο Γιάννης Καστρίτης στα 37 του χρόνια βίωσε και βιώνει την πιο σημαντική προπονητική εμπειρία στην καριέρα του. Επειδή όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ο νεαρός τεχνικός έδειξε με πράξεις ότι αξίζει να κοουτσάρει και τη νέα σεζόν τον Άρη.
Stoiximan.gr: Το παιχνίδι σου καλύτερο με επιλογές για Σκόρερ, Κάρτες & Κόρνερ σε κάθε αγώνα του Άρη
Η χρονιά του Άρη ολοκληρώθηκε επί της ουσίας το Σάββατο. Τυπικά θα ολοκληρωθεί στις αρχές Μαϊου και μέχρι τότε εννοείται πως η ομάδα οφείλει να είναι… ομάδα μέσα στο παρκέ. Ωστόσο μπορεί να γίνει ένας απολογισμός για τα πεπραγμένα του Γιάννη Καστρίτη.
Δέχθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο να αναλάβει τον Άρη, μια ομάδα που έχει απαγορευτικό μεταγραφών και είχε ρεκόρ εκείνη τη στιγμή 2-7, μια ομάδα που δεν είχε καθόλου καλή ψυχολογία.
Δέχθηκε να αναλάβει αυτήν την ομάδα με συμβόλαιο έξι μηνών, κάτι που αποδεικνύει στην πράξη ότι είχε πίστη στις ικανότητές του και ότι θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση με το υλικό που του δόθηκε, στο οποίο δεν θα μπορούσαν να γίνουν αλλαγές.
Οι δύο πρώτες εβδομάδες του ήταν εφιαλτικές. Ο Άρης ηττήθηκε σε δύο σερί αγώνες – από Χολαργό και Κύμη – αφού έφτασε να προηγείται με 17 πόντους διαφορά.
Ήταν ο πρώτος – και από τους ελάχιστους – που δεν πανικοβλήθηκε. Πίστευε στη δουλειά του, πίστεψε στους παίκτες και μπόρεσε να τους βοηθήσει να βρουν αυτό το… κλικ για να έρθει μια νίκη.
Η νίκη ήρθε με τον Ήφαιστο ανήμερα των Θεοφανίων, αλλά προτού έρθει η νίκη ο Καστρίτης είχε κάνει μια καθοριστική συνάντηση με εκπροσώπους του Super 3.
Το τι ειπώθηκε μεταξύ τους, μένει μεταξύ τους και πολύ ορθώς, όμως αυτή η κίνηση έπαιξε σημαντικό ρόλο για να γίνει ακόμα πιο στενή η σχέση ομάδας – κόσμου και έδειξε και μια ιδιαίτερη πτυχή της προσωπικότητας του προπονητή.
Κατάμεστο το Παλέ με Ήφαιστο, με Λαύριο, με Πανιώνιο, με Κολοσσό, με ΠΑΟΚ, με Προμηθέα και με Κύμη. Ο Άρης πήρε πέντε πολύ σημαντικές νίκες από αυτά τα επτά παιχνίδια. Το ένα το έχασε γιατί είχε απέναντί του μια πιο ποιοτική ομάδα, αλλά το έχασε από δικά του λάθη και στο άλλο, με τον Κολοσσό “αυτοκτόνησε”. Είναι ίσως η μοναδική ήττα από αυτές που έκανε ο Άρης την οποία “χρεώνεται” σχεδόν εξ ολοκλήρου ο Καστρίτης.
Κατάφερε να κρατήσει την ομάδα ενωμένη σε πολύ κρίσιμες στιγμές του δεύτερου μισού της σεζόν, όταν ο Άρης μέτρησε και πάλι πέντε σερί ήττες και βρέθηκε ξανά σε επικίνδυνη θέση.
Κατάφερε να βρει τους τρόπους εκείνους για να καλύψει τα προβλήματα τραυματισμών ή ακόμα και την υποσυνείδητη “άνεση” των ξένων, που γνώριζαν ότι δεν μπορούν να αντικατασταθούν “βρέχει ή χιονίσει”.
Δεν είναι όλα αυτά μια εύκολη διαχείριση σε μια ομάδα όπως ο Άρης που βρέθηκε να έχει στόχο την αποφυγή των περιπετειών και έναν προπονητή 37 ετών στον πάγκο του. Δεν είναι εύκολο να κρατήσει ένας προπονητής την ομάδα συγκεντρωμένη και έτοιμη πριν από το παιχνίδι με τον Προμηθέα και ενώ έχουν προηγηθεί πέντε σερί ήττες, ούτε να την κάνει να βγάλει στο παρκέ το πρόσωπο που είχε κόντρα στην Κύμη. Εύκολα λέγονται, (πολύ) δύσκολα γίνονται όλα αυτά.
Ο Καστρίτης παίρνει πολύ καλό βαθμό στον τρόπο που χειρίστηκε όλες αυτές τις καταστάσεις. Ο Δημήτρης Γουλιέλμος και οι συνεργάτες του θα αποφασίσουν αν θα πορευτούν με τον Καστρίτη, αυτοί ξέρουν τι πλάνο θα έχουν. Τα γεγονότα πάντως δίνουν το δικαίωμα στον Έλληνα τεχνικό να θεωρεί πως αξίζει μια ευκαιρία να κάνει την δική του ομάδα, πόσο μάλλον αν δεν υπάρχει απαγορευτικό μεταγραφών.
