Είναι γνωστή η καλή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο μπάσκετ και τη μουσική, αλλά ο σούπερ σταρ της Σερβίας Ζάρκο Πάσπαλι, έχει καταφέρει αυτά τα δύο πάθη του να τα κάνει ένα. Και τι άλλο θα μπορούσε να κάνει πέρα από το να σώσει περισσότερα από 1.500 βινύλια, από το αρχείο ενός ραδιοφωνικού σταθμού του Βελιγραδίου, που πετάχτηκαν στα σκουπίδια από τους νέους ιδιοκτήτες.
Το Studio B, κάποτε τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός σταθμός του δήμου του Βελιγραδίου, υπήρξε ένας από τους αγαπημένους μουσικούς σταθμούς της πόλης. Ωστόσο ως μέρος της «στρατηγικής ΜΜΕ» που προτείνει η ΕΕ -στην οποία η Σερβία ελπίζει να μπει στα επόμενα χρόνια- οι σταθμοί δεν πρέπει να ανήκουν και να χρηματοδοτούνται από το δημόσιο. Το αποτέλεσμα ήταν, μαζί με δεκάδες ακόμα σταθμούς, και ο Studio B να πουληθεί το 2015.
Οι νέοι ιδιοκτήτες του, μια τοπική εταιρία μίντια που έχει ακόμα τρεις ραδιοφωνικούς σταθμούς, ανέλαβαν το Studio B τον περασμένο Νοέμβριο. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ξεφορτώθηκαν υπαλλήλους που δεν χρειάζονταν, άλλαξαν το πρόγραμμα, έδιωξαν πολλούς DJs και έκαναν εκαθάριση στο αρχείο του σταθμούς, πετώντας χιλιάδες βινύλια.
Τώρα που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση ο πρώην αθλητής του Άρη και είναι αντιπρόεδρος της Ολυμπιακής ομάδας της Σερβίας, μαθαίνοντας από έναν φίλο του ότι μεγάλο μέρος του αρχείου του Studio B πετιέται στα σκουπίδια αποφάσισε να δράσει.
«Μου είπε ότι κάποιοι τύποι άρχισαν να φορτώνουν βινύλια και βιντεοκασέτες από τον σταθμό και τα πηγαίνουν σε μια κοντινή χωματερή» είπε ο Πάσπαλι στο VICE. «Τον ρώτησα αν ήξερε πόσα ήταν και μου απάντησε εκατοντάδες».
VICE: Και εσύ τι έκανες, πως βρήκες τους δίσκους;
Ζάρκο Πάσπαλι: Είχαν περάσει τρεις μέρες, αλλά δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχος σε όλο αυτό. Είχα εκνευριστεί πάρα πολύ που κάποιος πέταγε στα σκουπίδια βινύλια. Ήταν εντελώς τρελό κάποιος να θέλει να τα ξεφορτωθεί όλα αυτά. Ξέρω πως έχουμε μπει σε μια νέα εποχή, αλλά πιστεύω ότι βινύλια και κασέτες θα πρέπει να τα κρατάμε. Άρχισα να τηλεφωνώ σε φίλους και γνωστούς, προκειμένου να μάθω που ήταν το αρχείο. Στο τέλος μου είπαν ότι είχε πάει σε ένα κέντρο ανακύκλωσης στα προάστια του Βελιγραδίου. Τους τηλεφώνησα και μου είπαν να πάω και να πάρω ότι θέλω. Και έτσι έγινε.
Τα πάντα ήταν μέσα σε δύο μεγάλα κοντέινερ. Πολλές μεγάλες κούτες, που οι περισσότερες είχαν Beta κασέτες με διάφορα βίντεο. Μαζί με δύο υπαλλήλους αρχίσαμε να ψάχνουμε τα κοντέινερ για τα βινύλια. Ξαφνικά τα είδα πεταμένα, με τα εξώφυλλά τους σχεδόν κατεστραμμένα. Ήμασταν τυχεροί που δεν έβρεξε εκείνες τις ημέρες, διαφορετικά όλα θα είχαν καταστραφεί.
Τι κατάφερες να σώσεις;
Πήρα περίπου 1.500 βινύλια, τα έβαλα στο αυτοκίνητό μου και τα πήγα στο γκαράζ. Να είμαι ειλικρινής ακόμα δεν έχω καταφέρει να δω όλους τους δίσκους, αλλά υπήρχαν μερικά κλασικά άλμπουμ που είναι σε άριστη κατάσταση. Ανάμεσά τους είναι πάρα πολλά άλμπουμ με διεθνή και τοπική pop και rock μουσική, πράγμα υπέροχο.
Όλοι λένε ότι σου αρέσει η μουσική. Το σπίτι σου είναι γεμάτο με βινύλια, κασέτες, CDs, νέα και παλιά άλμπουμ, μικρόφωνα…
Τρελαίνομαι για τη μουσική. Τα πάντα που βλέπεις στο σπίτι, δουλεύουν μια χαρά. Είναι το χόμπι μου εδώ και πολλά χρόνια. Από παλιά έψαχνα δίσκους σε διάφορα μαγαζιά. Όταν έπαιζα μπάσκετ στην Αθήνα, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα πήγαινα να αγοράσω άλμπουμ. Ακόμα και σήμερα ακούω βινύλια, ενώ χρησιμοποιώ μέχρι και κασετόφωνο. Φυσικά ακούω και CD και μουσική από τον υπολογιστή. Μου αρέσει η μουσική γενικά – ακούω τόσο Σέρβικα και Ελληνικά κομμάτια, όσο jazz και blues.
Πότε κόλλησες με τη μουσική;
Από τότε που ήμουν έφηβος στο Βελιγράδι. Έκανα παρέα με παιδιά μεγαλύτερα σε ηλικία από μένα και αυτά με επηρέασαν με τη μουσική, αρχικά με την jazz.
Υπάρχει ένα κλισέ που θέλει τους αθλητές να κάνουν μια επιφανιακή ζωή.
Υπάρχει μια αλήθεια σε όλο αυτό. Με τον αθλητισμό να έχει γίνει περισσότερο σοβαρός και επαγγελματικός, με πολλά λεφτά, δεν μένει πάρα πολύς χρόνος στους αθλητές να κάνουν πράγματα έξω από τα σπορ.
Πηγή: vice.com
