Ο Γιάννης Γιώρης, ο οποίος έχει αναλάβει την ευθύνη της εκγύμνασης των ποδοσφαιριστών του Αρη. Ο ίδιος ανέλυσε την προετοιμασία που έγινε στο Καρπενήσι, τα δικά του θέλω, αλλά και το βάρος που κουβαλάει στις πλάτες του λόγω της… παρακαταθήκης που άφησε στον Αρη -και ειδικότερα στα Τμήματα Υποδομής του συλλόγου- ο πατέρας του, ο αείμνηστος Στέφανος Γιώρης…
-Γιάννη, είσαι από τους παλαιότερους ανθρώπους αυτή τη στιγμή στον Αρη, αλλά οι περισσότεροι ίσως δεν ξέρουν τον ρόλο σου. Θα μας εξηγήσεις;
«Με γνωρίσατε ως γυμναστή αποκατάστασης, όμως από πέρσι έχω επιπλέον αρμοδιότητες. Ο κόουτς με έχει εντάξει στο τεχνικό τιμ και πλέον προσπαθούμε να φέρουμε σε πέρας όλο το πρόγραμμα, ώστε οι παίκτες να έρθουν στα επιθυμητά επίπεδα αγωνιστικής ετοιμότητας. Έχουμε καλή συνεργασία, υπάρχει το ταλέντο, είμαστε σε μία καλή κατάσταση, όμως υπάρχει περιθώριο δουλειάς και θα φανεί το επόμενο χρονικό διάστημα».
-Πόσα χρόνια είσαι στον σύλλογο;
«Από 10 χρονών στην ομάδα και είμαι 28. Εχω ενεργό ρόλο από τα 18 μου, προηγουμένως ήμουν ποδοσφαιριστής στις Ακαδημίες και στην Κ20. Στο Καρπενήσι, πάλι, ήταν η πρώτη μου προετοιμασία (σ.σ.: με τον Τσιώλη) και επέστρεψα σε γνώριμα εδάφη μετά από καιρό».
– Είσαι και κάτοχος πτυχίου προπονητικής ΟΥΕΦΑ Α’;
«Τα τελευταία χρόνια έχω κάνει κάποιες προσπάθειες και σε επίπεδο προπονητικής και πλέον είμαι κάτοχος του διπλώματος ΟΥΕΦΑ Α’. Πέρυσι, μάλιστα είχε γίνει μία σκέψη ώστε να καθίσω στον πάγκο, επειδή ο κύριος Κάμπος δεν είχε δίπλωμα προπονητή, όμως δεν είχε προχωρήσει στην πράξη και έμεινε μόνο σε θεωρητικό επίπεδο».
-Εχεις σκεφτεί ποτέ να γίνεις προπονητής;
«Το πάθος μου ήταν η αποκατάσταση, τώρα βλέπω ένα αχαρτογράφητο μονοπάτι και ένα ξεκίνημα το οποίο κάνω ώστε να βοηθήσουμε την ομάδα να προβιβαστεί. Απ’ όλα όσα βιώνω παίρνω εμπειρίες και είναι κάτι ιδιαίτερα ευχάριστο. Δεν μπορώ να γνωρίζω πως θα εξελιχθεί αυτή η προσπάθεια».
– Μετά από τόσα χρόνια, τι σημαίνει Αρης για σένα;
«Θα μπορούσα να πω ότι ο Αρης είναι το δεύτερο σπίτι μου, ότι είμαστε μία οικογένεια με όλα τα παιδιά και έχουμε ζήσει πολλές καταστάσεις. Ολο αυτό μπορεί να ξεκίνησε ως χόμπι, όμως τώρα το κάνω ως επάγγελμα. Είμαι πολύ δεμένος με τον σύλλογο, όμως αυτό δεν παύει να σημαίνει ότι αντιμετωπίζω τα πράγματα ως επαγγελματίας».
– Είσαι ευχαριστημένος από τη συμπεριφορά που υπήρξε στο πρόσωπο του πατέρα σου (σ.σ.: ο αείμνηστος Στέφανος Γιώρης) με βάση τα όσα είχε προσφέρει;
«Αυτή τη στιγμή, επειδή είμαι μέσα στην ομάδα, πρέπει να πω ότι πολλές φορές μπορούμε να κρατήσουμε έναν άνθρωπο μέσα μας, στη συνείδησή μας. Οχι εγώ που είμαι οικογένεια, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος. Η οικογένειά μου δεν έχει ανάγκη, ούτε από τυμπανοκρουσίες ούτε από διάφορες αναφορές, τώρα αν η εκάστοτε διοίκηση νιώθει πως πρέπει να τιμήσει αυτή τη προσφορά, που ήταν ανιδιοτελής, τότε σίγουρα θα με κάνει χαρούμενο, τόσο εμένα όσο και άλλους Αρειανούς. Ομως είναι κάτι που δεν τον ξεχνάς».
«Με πόνεσε το… πλιάτσικο»
Ο Γιάννης Γιώρης αναφέρθηκε και στο θέμα των ακαδημιών, από τις οποίες επίσης πέρασε, αλλά και των εγκαταστάσεων που δυστυχώς λείπουν από τον Αρη…
-Πόσο σημαντική είναι η οργάνωση των ακαδημιών;
«Η ορθή λειτουργία στις εγκαταστάσεις είναι «βιτρίνα», θέλουμε ένα Αρη που θα ανέβει στη Σούπερ Λιγκ με αξιώσεις και οι δυνατές “ακαδημίες” είναι απαραίτητες».
-Εκτός από τις ακαδημίες δεν είναι χρήσιμες και οι καλές εγκαταστάσεις;
«Είναι σίγουρο ότι μία ομάδα πρέπει να έχει σωστές προπονητικές εγκαταστάσεις και στις δικές μας έχει γίνει «πλιάτσικο» πολλές φορές. Με πόνεσε η είσοδος στο Ρύσιο, είχα βάλει πολύ προσωπική δουλειά, το έχω παράπονο αυτό. Θέλω να δω την ομάδα να έχει τις εγκαταστάσεις που της αξίζουν. Κάποιος με μεράκι να ασχοληθεί και να λειτουργήσει σωστά».
