Ο Γιάννης Γιαννιώτας με την τελευταία του συνέντευξη έριξε κι… επίσημα νερό στο μύλο της μεταγραφολογίας, ξεκλειδώνοντας την πόρτα της εξόδου. To αν θα την διαβεί είναι ακόμη κάτι το άγνωστο.
Το αν πρόσφερε αυτά που περίμενε ο σύλλογος, ο κόσμος, αυτά που θα ήθελε κι ο ίδιος το γνωρίζουν όλοι και θα το καταγράψει η ιστορία. Το αν θα μείνει ή όχι στον Άρη είναι πολύπλευρο ζήτημα. Ρυθμιστής σε πρώτη φάση είναι το ξεκαθάρισμα στα διοικητικά, αλλά και η δική του επιθυμία.
Πρακτικά κατ’ αρχήν πρέπει να καταγράψουμε τι θα γίνει εφόσον φέρει μια πρόταση. Στο συμβόλαιο του Γιαννιώτα υπάρχει συγκεκριμένη ρήτρα και το θέμα είναι πόσα μπορεί να πάρει ο Άρης από την μεταγραφή του. Αν ο διεθνής μεσοεπιθετικός μετακομίσει σε άλλον ελληνικό σύλλογο αυτό θα μπορεί να το κάνει μόνο αν καταβληθούν στα «κίτρινα» ταμεία 150.000 ευρώ.
Αν όμως κάποια ομάδα από το εξωτερικό και συγκεκριμένα από Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία κάνει δικό της τον Γιαννιώτα τότε αυτόματα το ποσό θα αυξηθεί στα 500.000 ευρώ καθώς συμπεριλαμβάνονται και τα τροφεία.
Αυτά είναι επί του πρακτικού.
Την ίδια ώρα, επειδή στον Άρη η «μνήμη του χρυσόψαρου» είναι… κολλητική ασθένεια πρέπει να επισημάνουμε τα πρόσφατα «εγκλήματα» που έχουν αιχμαλωτίσει τον σύλλογο. Επίδοξοι σωτήρες, άριστοι… τεχνοκράτες και golden boys που βούλιαξαν τον σύλλογο στα χρέη κατάφεραν το εξής απίστευτο:
1. Άφησαν την περιουσία του συλλόγου π.χ. Γιαννιώτας εκτεθειμένη με ρήτρες των 100-150.000 ευρώ.
2. Έσφιξαν τη θηλιά στο λαιμό του Άρη βάζοντας εξωπραγματικές ρήτρες σε… «κάτι σαν ποδοσφαιριστές» γυρολόγους, όπως π.χ. ο Ντίκο ή σε άλλους μισθοφόρους ξένους, με αποτέλεσμα ο σύλλογος να είναι με το πιστόλι στον κρόταφο.
Αυτά τα «εγκλήματα» φανταζόμαστε δεν θα επαναληφθούν με τους παίκτες που «έρχονται» από πίσω και αποτελούν την «νουβέλ βάνγκ» του συλλόγου, το νέο αίμα του, όπως π.χ. είναι οι Διούδης, Νταμαρλής, Σουνάς κ.α.
