Φέτος η χρονιά ξεκίνησε με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες. Ακούσαμε δηλώσεις που θέλαμε, έγιναν συγκρίσεις παικτών με άλλους προηγούμενων χρόνων, πείστηκε ο κόσμος ότι είναι η χρονιά μας. Στην πορεία τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά αλλά πάντα υπήρχε μία δικαιολογία για να καλύψει τα κακώς κείμενα.
Έγινε και η αλλαγή προπονητή και «έδεσε» το γλυκό της επαναφοράς στα αναμενόμενα μεγάλα. Και έρχεται το ματς στη Τούμπα , που οι προηγούμενες , λιγότερο ποιοτικές ομάδες του ΑΡΗ, έμειναν αήττητες, είτε με ισοπαλίες είτε με νίκες , και πέφτουν όλες οι μάσκες της προόδου.
Τελικά υπάρχουν με το ζόρι 15 παίκτες που μπορούν να παίξουν , όπως μπορούν, ένα ντέρμπι. Με το ΠΑΟΚ υπήρχαν οι έντεκα που ξεκίνησαν και οι δύο αλλαγές. Ναι αυτό είναι το «καλύτερο ρόστερ» που είχε ποτέ ο ΑΡΗΣ; “Ξεφτιλιστήκαμε” με 1-0. Γιατί; Γιατί δεν μπόρεσε η ομάδα να κάνει μία ευκαιρία. Πήγε να παίξει ντέρμπι με μηδενική ψυχολογία, με μηδενική ικανότητα διαχείρισης παιχνιδιού, με εξόφθαλμη ανικανότητα δημιουργίας. Απέναντι σε έναν αντίπαλο που επέβαλε όλα τα θέλω του στον αγώνα, με σχέδιο. Χωρίς ρίσκα και χτυπήματα στα αδύναμα σημεία του ΑΡΗ. Ποιοτικά το ντέρμπι ήταν πολύ μέτριο. Λογικό από τι στιγμή που η μία ομάδα δεν μπορεί να κάνει επίθεση. Ο ΑΡΗΣ ήταν κάκιστος , χωρίς πυξίδα και συγκέντρωση. «Χάσανε τη μπάλα» οι παίκτες μας. Κρίμα γιατί προς στιγμή πιστέψαμε ότι κάτι καλό μπορεί να βγει από την αναμέτρηση.
– Απ’ αυτό το άναρχο σύνολο δεν περιμένω καμία απάντηση. Έπαιξαν όσο μπορούσαν. Ακόμα και όταν στο δεύτερο ημίχρονο είχαν την κατοχή της μπάλας, δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν για να κάνουν μία φάση. Προσωπικά δεν θα επιρρίψω καμία ευθύνη στους παίκτες για αρχή. Η ευθύνη ανήκει στον προπονητή τη ομάδας. Ο Άλαν Πάρντιου ήρθε με περγαμηνές αλλά δεν έχουμε δει καμία. Μας είπε ότι είναι μπαρουτοκαπνισμένος σε δύσκολα παιχνίδια και το μόνο ντέρμπι που πήρε ήταν αυτό με τον Ολυμπιακό, δεν έστησε καν την ομάδα τότε. Που είναι ο τσαμπουκάς του; Που είναι οι ατελείωτες εμπειρίες του για να διαχειρίζεται παιχνίδια που στραβώνουν; Που είναι τα συστήματα του ; Που είναι οι αυτοματισμοί που περιμένουμε να δούμε; Που είναι η παρεμβατικότητα του στο παιχνίδι; Τελικά πιο είναι το σχέδιο που θέλει να εφαρμόσει; Τι θέλει να βλέπει από την ομάδα;
– Από την αρχή ο ΠΑΟΚ έκανε αυτό που θέλει ένας γηπεδούχος σε ένα ντέρμπι. Μετέφερε την πίεση στο μισό γήπεδο του ΑΡΗ, πίεσε, έβγαλε παίκτες από πίσω, γέμιζε τα κενά στις γραμμές άμυνας του ΑΡΗ και δημιουργούσε ρήγματα. Αν προσθέσουμε την απομυθοποίηση του Μπράμπετς από τον Ολιβέιρα, συμπληρώνουμε την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Τι έκανε ο προπονητής όταν έβλεπε ότι όλη η άμυνα ήταν ακίνητη;
Όταν δεν ακολουθούσε κανένας , αντίπαλο παίκτη, αλλά έμενε σταθερός στο χώρο; Όταν Μαντσίνι και Ιτούρμπε έτρεξαν από λίγο έως καθόλου στις καλύψεις στα πλάγια; Εκτέθηκε ο Πίρσμαν από τους παίκτες του ΠΑΟΚ, γιατί δεν μπορούσε να κλείνει ταυτόχρονα δύο παίκτες. Ο Ετέμπο έτρεχε χωρίς να ξέρει τι να πρωτοσώσει από τις συνεχείς πάσες στην πλάτη της άμυνας. Ο Γκρέι μία ακόμα μέρα στο γραφείο. Δεν πήγε. Ο Ματέο έπαιξε σαν να πήγε πρώτη φορά σ’ αυτό το γήπεδο. Ποιος θα έδινε τον ρυθμό; Υπήρχε κάποιος να ξυπνήσει την ομάδα; Μόνο ο προπονητής μπορεί να το κάνει αλλά δυστυχώς ήταν απλώς παρατηρητής. Μήπως πιστεύει ότι υπάρχουν άλλες τριάντα αγωνιστικές , όπως στην Αγγλία, και θα στρώσει η ομάδα; Δεν καταλαβαίνω. Η σπουδαία εμφάνιση του Κουέστα χάθηκε εξαιτίας της συνολικής εμφάνισης. Έπιασε πέναλτι, έβγαλε ότι πήγαινε μέσα, προσπάθησε να γλιτώσει την ομάδα.
– Όταν ο ΑΡΗΣ πήρε τη μπάλα, γιατί του την έδωσε ο αντίπαλος, δεν είχε καμία απολύτως ιδέα τι να την κάνει. Δεν ήξερε πώς να δημιουργήσει μία φάση για να απειλήσει. Έμεινε έξω από την περιοχή, με έναν πάντα μέσα σ’ αυτή, και περίμενε να διασπάσει τις γραμμές της άμυνας με επιθέσεις χωρίς στόχο. Η αμυντική γραμμή του αντιπάλου ήταν σωστά οργανωμένη για να μην αφήσει χώρους που θα υπάρχει υπεραριθμία. Το πρόβλημα της ταχύτητας στην άμυνα τους οι αντίπαλοι το έλυσαν βγάζοντας τον τερματοφύλακα εκτός περιοχής, να επεμβαίνει αν η μπάλα έβγαινε στην πλάτη της. Μελετημένη τακτική από τον αντίπαλο προπονητή. Πίεσε μπροστά χωρίς να αφήσει την άμυνα να πελαγοδρομεί. Ο δικός μας προπονητής τι έκανε για όλα αυτά;
– Ο ΑΡΗΣ έχασε γιατί δεν ήξερε πώς να κερδίσει. Διαλύθηκε όταν ένιωσε την πίεση και δεν μπορούσε να βρει απαντήσεις. Έμεινε με μια προσπάθεια που δεν τιμάται από κανέναν. Στο ποδόσφαιρο έχεις την υποχρέωση να κυνηγήσεις το γκολ γιατί χωρίς αυτό δεν μπορείς να κερδίσεις. Όταν δε η άμυνα σου χάνεται σε κάθε φάση των αντιπάλων, τότε θα χάσεις. Γιατί κάποια στιγμή θα κάνεις λάθος Και το λάθος πληρώνεται. Μια ομάδα λοιπόν που δεν μπορεί να επιτεθεί και αμυντικά δεν μπορεί να βγει νικήτρια στις μονομαχίες , επόμενο είναι να περιφέρεται απλώς στο γήπεδο χωρίς να απαιτεί. Αυτό έπαθε ο ΑΡΗΣ. Μπήκε σε ένα ντέρμπι χωρίς σκοπό.
– Άλλη μία αγωνιστική που ο ΑΡΗΣ την πέταξε στα σκουπίδια. Το πρόβλημα είναι ότι μαζεύτηκαν πολλά σκουπίδια και μυρίζουν…
