Ένας αποκλεισμός είναι πάντα πικρός, όμως για τον φετινό Άρη αξίζει μόνο περηφάνια. Επιστρέφοντας μετά από επτά χρόνια στο EuroCup και μετά από έξι, σε μία διοργάνωση υψηλού επιπέδου τρύπησε το ταβάνι του.
Η πρόκριση στα πλέι οφ του θεσμού συνιστά επιτυχία, ξεπερνώντας όλες τις προσδοκίες, διότι επιτεύχθηκε απέναντι σε αντιπάλους με μεγαλύτερες οικονομικές δυνατότητες και κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Ο Γιάννης Καστρίτης είχε να διαχειριστεί πολλούς τραυματισμούς μέσα στη χρονιά, με σημαντικότερο αυτόν του Ρομπέρτο Γκάλινατ, ενός εκ των δύο πιο επιδραστικών παικτών της ομάδας, στην επίθεση (ο Βασίλης Τολιόπουλος ο άλλος).
Παρόλα αυτά ο Άρης κοίταξε στα μάτια και κέρδισε θεωρητικά πιο δυνατούς αντιπάλους, ομάδες με πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ, δημιούργησε και πάλι θόρυβο γύρω από το όνομά του, έγινε θέμα συζήτησης, ανά την Ευρώπη, με την εικόνα του κατάμεστου Nick Galis Hall και της εκπληκτικής ατμόσφαιρας, την οποία δημιουργούν οι φίλοι του.
Η συμμετοχή στο EuroCup ήταν ένα στοίχημα, το οποίο κερδήθηκε σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου και του οικονομικού, αφού ο Άρης δεν παρέκκλινε από τον στόχο της οικονομικής εξυγίανσης και θα επιστρέψει τη νέα χρονιά στη διοργάνωση πιο έμπειρος, πιο δυνατός και με φιλοδοξία να φτάσει πιο μακριά.
