Εξεπλάγην κανείς από την αθώωση Κατίδη στα όσα έκανε στο “Κλεάνθης Βικελίδης” μετά το κάλπικο γκολ του Πετρόπουλου και την ισοφάριση; Περίμενε κανείς κάτι άλλο σε αυτό το σιχαμένο ελληνικό ποδόσφαιρο; Αυτοί που αποφασίζουν, λοιπόν, για το ελληνικό ποδόσφαιρο, είτε ΕΠΟ, είτε Σουπερλίγκα, είτε είναι διαιτητές, είτε επόπτες, είτε παρατηρητές, είτε δικαστές ας σκεφτούν τι έγινε σήμερα…
Έχουμε δύο πράξεις στο ίδιο παιχνίδι. Ο Νταβίντ Αγκάνθο σκοράρει και σηκώνει τη φανέλα του για να αφιερώσει το γκολ στον αδικοχαμένο Άγγελο Τσιπούρα και αποβάλλεται από τον “ακριβοδίκαιο” Τάσο Κάκο.
Λίγα λεπτά αργότερα ο Γιώργος Κατίδης αντί να πανηγυρίσει με την ομάδα του το “κάλπικο” γκολ, πηγαίνει μπροστά στους οπαδούς του Άρη στην θύρα 1 και κάνει χειρονομίες που αν μη τι άλλο προάγουν την βία. Γιατί αν κάποιος του πετούσε κάτι εκείνη την ώρα τώρα θα λέγαμε για την βία στα γήπεδα…
Ο Αγκάνθο αποβλήθηκε – και δεν έπαιξε με την Κέρκυρα μέρος από το οποίο κατάγεται ο Κάκος, για να μη ξεχνιόμαστε – γιατί ήθελε να τιμήσει τη μνήμη ενός παιδιού που “έφυγε” άδικα από τη ζωή και ο Κατίδης αθωώθηκε για τις προκλητικές ενέργειές του.
Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του…
Αυτός αποβλήθηκε…
Αυτός αθωώθηκε…
