Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής του Άρη, Χρήστος Ναλμπάντης μίλησε για τον Άρη της δεκαετίας του 70′, τις «σφαγές» που υπέστη αλλά και τα δύο πρωταθλήματα που του έκλεψαν, για το ποδόσφαιρο του τώρα ενώ τέλος έδωσε το δικό του σχόλιο για τον Λεωνίδα Ποζάνη.
Αναλυτικά τα όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Με αυτά που γίνονται δυστυχώς απομακρύνονται και τα νέα παιδιά από το ποδόσφαιρο. Είναι πολύ μπερδεμένα τα πράγματα τώρα, κακά τα ψέμματα η δική μας εποχή ήταν πολύ διαφορετική. Καταρχήν το ποδόσφαιρο τότε δεν ήταν επαγγελματικό, αλλά εμείς παίζαμε επαγγελαμτικά, σεβόμασταν το σύλλογο και «τα δίναμε όλα». Και οι προπονήσεις κτλ ήταν σαν τις σημερινές..
Δεκαετία 70′, πολλά παιχίδια και μάλιστα ήσασταν από τους «ζωηρούς», δεν αφήνατε τίποτα να πέσει κάτω..
Αυτοί που γνωρίζουν από παλία, με έχουν δικαιολογήσει. Εγώ δεν μετάνιωσα για τίποτα, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για τις ομάδες καθώς μετά το ΠΟΚ ήταν οι δικές μας. Οι ομάδες τώρα των επαρχιών ήταν πιο κάτω, δεν τους υπολόγιζαν.
Ο Άρης ήταν ο κύριος εκφραστής κάτα της δυναμικής του ΠΟΚ;
Βεβαίως 100%, γι’αυτό και τον κυνηγούσαν. Στην δική μου εποχή που ήταν μάλιστα και μια συμπαγής ομάδα με μεγάλες δυνατότητες «έφαγε» μεγάλο κυνηγητό. Ακριβώς γι’αυτό επειδή δεν ανεχόμουν πολλά πράγματα, η διαμαρτυρία μου ήταν τόσο έντονη που είμαι πρώτος σε τιμωρίες και δεν το μετάνιωσα. Έβλεπα πράγματα και δεν ανεχόμουν.
Δεν ανεχόσασταν καμία αδικία..
Όχι μου ήταν αδύνατον και θα σου πω μια ιστορία σε μια αναμέτρηση με την Καβάλα. Κερδίζαμε 1-0 μια Καβάλα που ήταν πολύ καλή τότε. Επειδή εγώ «κατέβαινα» σαν μπακ ήμουν επιθετικός, όταν ο Άρης έκανε επίθεση συμμετείχα και ήμουν αρκετά κοντά στην περιοχή της Καβάλας. Έξω λοιπόν από την περιοχή σφυρίζει πέναλτι, ενώ ήμασταν έξω. Πήγα λοιπόν στον διαιτητή και του είπα «λάθος σφυρίζεις, είναι εκτός περιοχής». Δεν άντεχα την αδικία ακόμη και αν ήταν υπέρ μας.
Υπήρχαν πολλές σφαγές του Άρη εκείνη την δεκαετία;
Παίζαμε με τον Παναθηναϊκό όταν πηγαίναμε για πρωτάθλημα και διαιτητής ήταν ένας Κυριακίδης από Κύπρο. Μας έβγαλε τέσσερις παίκτες.
Είναι ο Άρης μια καθαρή και ανεξάρτητη ομάδα που παλεύει μόνη της;
Σίγουρα, ακόμη και όταν είχε έρθει ο Κοντομηνάς που ήταν ένας μεγάλος επιχειρηματίας, κοιτούσε πως θα κερδίζει τους αγώνες μέσα στο γήπεδο και όχι με διαφορετικούς τρόπους. Και όσο θυμάμαι και από την δική μου εποχή, οι τότε παράγοντες της ομάδας ήταν κύριοι με όλη την σημασία της λέξης. Όσο έζησα τον Άρη, όλα ήταν πεντακάθαρα!
Και κόντρα στον ΠΑΟΚ υπήρξαν «σφαγές» εναντίον του Άρη;
Το ΠΟΚ τους κυνηγούσε όλους. Κυνήγησε εμάς αρχικά που ήμασταν η ομάδα που θα έπαιρνε δύο πρωταθλήματα και μετά τον ΠΑΟΚ.
Η αδικιά, η διαιτησία και το ΠΟΚ στέρησε δύο πρωταθλήματα από τον Άρη;
Εγώ έτσι το λέω, ναι! Συγκεκριμένα εκείνο το παιχνίδι από τον Παναθηναϊκό που ανέφερα πριν, παίζαμε με επτά παίκτες. Πήγα να ορμήσω με αυτά που συνέβησαν και με κράτησαν. Δεν καταλάβαινα τίποτα, δεν μπορούσα στην αδικία. Ο κόσμος θα πρέπει να είναι περήφανος που είναι με τον Άρη. Εμείς τότε με τους παίκτες και του Άρη και του ΠΑΟΚ ήμασταν φίλοι, τώρα όμως έχουν αλλάξει οι εποχές.
Θα θέλαμε το σχόλιο σας για τον Λεωνίδα Ποζάνη..
Πήγα και τον αποχαιρέτησα, ο Λεωνίδας ήταν και θα είναι η ιστορία του Άρη! Έπαιξε σαν ποδοσφαιριστής και μόλις σταμάτησε ξεκίνησε να προσφέρει σαν παράγοντας και μάλιστα αγνός. Έδινε και δεν έπαιρνε πίσω, εγώ τον έζησα καθ’ολη την διάρκεια της καριέρας μου και τα 14 χρόνια που ήμουν στον Άρη.
