Κλείνει το ημερολογιακό έτος 2022 και ο Άρης πάνε χρόνια, ευτυχώς, από τότε που το έκλεινε χωρίς σκοπό και σημασία. Μεταξύ σφύρας και άκμωνος, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, κατά την γνωστή περιγραφή του Βασίλη Σκουντή στην τελευταία φάση του Τορίνο!
Το ποδοσφαιρικό (και όχι μόνο) έτος κλείνει κάθε Μάιο, περίπου και είμαστε λίγο πριν – λίγο μετά τα μισά του. Στο εντός έδρας παιχνίδι με το Αγρίνιο είπαμε τα… κάλαντα και δώσαμε ευχές για το μετά. Ακολουθεί Τούμπα και Π.Α.Ο.Κ. – Άρης, τραγικά σημαδιακά και οριακά στην ημέρα που κάποιοι, γνωστοί άγνωστοι, όριζαν την μοίρα ενός συνοπαδού, του Τόσκο…
Δέκα μπύρες
Πολλοί έγραψαν και ασχολήθηκαν με τον διαιτητή και τον VARίστα του παιχνιδιού με τον Παναιτωλικό. Κλασικοί Έλληνες, φοβικοί, που μπορούν να δυναμιτίσουν ακόμα και ένα καλοκαιρινό μεσημέρι σιέστας, κάπου στο Μεξικό.
Ο Άρης παρήγαγε σωρεία φάσεων, έβαλε 2 γκολ και έχασε άλλα δύο “μαρς” στο πρώτο ημίχρονο, που ο Ανέστης έγινε Σούπερμαν και έφτασε στην συμβολή των δοκών σε φάουλ. Στο δεύτερο έβαλε ένα και έχασε άλλα τρία “μάτια” και ο Αναστασίου, προφανώς, έβλεπε το ματς με την πλάτη και οι δηλώσεις του άγγιξαν το όριο του αστείου. Ποδοσφαιρικά συνεχίζω να τον σέβομαι. Ιατρικά, νομίζω πως πρέπει να βρει καλό οφθαλμίατρο!
Οι οπαδοί ήμασταν όπως πρέπει, δίπλα δίπλα φωνάζοντας ο καθένας για την ομάδα του και οι δέκα μπύρες που μπορέσαμε να δώσουμε στα παιδιά του Παναιτωλικού ήταν το ελάχιστο για τα όσα προσπαθούν να κάνουν, με σεβασμό. Το πανί με τον Τίτορμο και τον Άλκη, συμβολικά, κάπου χαμηλά στο κάγκελο, ανάμεσά μας.
Feliz.. Νταριντά!
Η διαφορά στα παιχνίδια με Λαμία εντός και Π.Α.Σ. Γιάννενα εκτός που έκλεισαν τον πρώτο γύρο, με τα Λιβαδειά εκτός και Παναιτωλικό εντός του δεύτερου, έγκειται στην αποτελεσματικότητα και μόνο. Η παραγωγή φάσεων, το συνδιαστικό και όμορφο ποδόσφαιρο που παίζουμε, οι εκκαθαρίσεις στο ρόστερ, οι προσθαφαιρέσεις και όλα τα σχετικά, δείχνουν πως τώρα σχηματοποιείται ο “επόμενος Άρης”.
Έχει γραφτεί ξανά από εδώ πως, όπως φάνηκε, η απόφαση για αλλαγή και το πέρασμα απ’ την “εποχή Γκάμα” στην επόμενη, πάρθηκε μετά εκείνο το οδυνηρό απόγευμα στην Λαμία, για το κύπελλο, πέρυσι. Με την άφιξη Νταρίντα (Feliz… Νταριντά, για να είμαστε και στο κλίμα των ημερών!) και την διαφαινόμενη ενίσχυση με έναν παίχτη μπροστά, δίδυμο με, ή συμπληρωματικά στον, Γκρέι και ίσως ένα στόπερ ακόμα, φαίνεται πως ο Άρης της επόμενης ημέρας και εποχής, δείχνει να, επιμένει στο ποδόσφαιρο. Μόνο μέσω αυτού διεκδικεί και κερδίζει πράγματα. Ποτέ δεν ήταν, δεν είναι και ούτε πρόκειται να είναι, στο τραπέζι με τα χοντρά, εξωαγωνιστικά, κόζια. Χαίρομαι γι’ αυτό
Τρίποντα… κάλαντα!
Η συνέντευξη του Θοδωρή Καρυπίδη στους πολύ ωραίους και ακομπλεξάριστους τύπους, τους Betarades, έδωσε πράγματα για κουβέντα, μου έδειξε ωριμότητα και το μόνο “φάουλ” ήταν η βιαστική εκτίμηση πως ο Μαντσίνι δεν θα παίξει. Σε αντίθεση με τις εποχές που “τρώγαμε περηφάνια” και οι Ντεμπά, Μόρις, Επαλέ έφευγαν προσφυγάτοι, όπως και ο Αβραάμ αντίστοιχα, δείχνουν να περνάνε. Βοήθησε σε αυτό η αντιμετώπιση του Σούντγκρεν, επίσης. Τα ψυγεία είναι για τις μπύρες και όχι για τους ποδοσφαιριστές, ειδικά αυτούς που μπορούνε να προσφέρουν στο γήπεδο ή να προσφέρουν ανταποδοτικά στον Σύλλογο. Η ασίστ στον Γκρέι αποδεικνύει του λόγου το αληθές και αν αυτός ή οποιοδήποτε άλλος κληθεί να αποχωρήσει, από εμένα θα έχει χειροκρότημα και σεβασμό.
Να μην τα πολυλέμε ή μάλλον… “Να τα πούμε” τα ποδοσφαιρικά κάλαντα στην Τούμπα, σε λίγες μέρες. Καθαρά για την επίτευξη του στόχου, για τους 3 βαθμούς και την συνέχιση της προόδου. Για τον Άρη και μόνο. Το ίδιο θα ισχύσει σε Λεωφόρο, Καραϊσκάκη, Φιλαδέλφεια ή οπουδήποτε. Πολύ περισσότερο στις, λεγόμενες και ως, “μικρές έδρες”. Αυτές, εξάλλου, αποτελούν το φετινό εμπόδιο του να είμαστε οριακά στην 3η θέση, με τα χαμένα εκεί τρίποντα.
Το μπάσκετ αναγεννάται, το ποδόσφαιρο ισορροπεί, τα κιτρινόμαυρα τμήματα του ερασιτέχνη ζητάνε στήριξη και βοήθεια. Αυτή που μπορεί ο καθένας και η καθεμιά. Μην τα παρατάτε!
Μόνο Άρης! Μια ζωή!
Καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο!
Καλή χρονιά Αρειανάρα μου!!
Πρωτοχρονιά 2023, Κυριακή
“ο Χιούι”
